Oscar Verhoest uit Vladslo getuigt over de Groote Oorlog

Alerte eeuweling Oscar Verhoest die twee wereldoorlogen meemaakte was een halve eeuw getrouwd met Magdalena Vanroose. Na har dood was hij vijf jaar gelukkig met Julienne Dewulf. Sinds 12 jaar wijkt Louise Helder niet van zijn zijde. (Foto ML) © (Foto ML)

Redactie KW

4 april 2014, 13:44 Bijgewerkt op: 26 november 2020, 16:12

Oscar Verhoest is 102 en was dus een peuter toen de Eerste Wereldoorlog uitbrak. Hij vertelt graag over zijn avonturen als peuter tijdens de Groote Oorlog

Oscar is twee jaar oud wanneer de Eerste Wereldoorlog uitbreekt en het kroostrijk landbouwersgezin Verhoest zich ongewild en onverwacht in de frontstreek bevindt. De hoeve van zijn ouders in Vladslo ligt aan de Duitse kant, terwijl Diksmuide midden op de frontlijn ligt. Vladslo blijft meestal buiten het bereik van de dagelijkse bombardementen, maar na de oorlog blijft er toch geen enkele steen meer overeind. De verste herinneringen van de kwieke eeuweling situeren zich in de Groote Oorlog: “Ik was nog een erg klein manneke en zong liedjes voor de bezetter. Af en toe kreeg ik een stukje chocolade toegestopt. In ons dorp kwamen de Duitsers uitrusten omdat het ietwat buiten het bommengeweld lag.”

Bijna zot

Maar in 1917 was het toch prijs: “We waren zowat nog de enige bewoners in Vladslo en naast onze hoeve stond de molen van Depuydt, een ideaal doelwit. Toen viel er een bom juist naast de gevel van ons huis. Ik was buiten en werd onder een vracht aarde begraven, maar wonder boven wonder bleek niemand van ons gezin gewond.”

Maar de Duitsers stuurden het kroostrijke gezin toch weg naar het rustigere Limburg. “Drie dagen lang hebben we in een beestenwagen gezeten tot we in Gingelom bij Sint-Truiden aankwamen. We kregen onderdak in een groot herenhuis waar nog twee bejaarde mensen woonden. De vrouw daar werd bijna zot toen wij daar met z’n tienen neerstreken.”

Na de oorlog vestigt het gezin zich in Leke waar ze een pachthoeve betrokken. “Daar hebben we een jaar gewoond. We moesten eerst wel tientallen bomkraters en loopgraven dichtgooien voor we konden beginnen boeren. Mijn vader vond er ook twee bommen op ‘t hof die hij nonchalant in een drie meter diepe put wierp en die dan dichtgooide, Ze liggen er wellicht nog”, zo herinnert Oscar zich. Na een jaartje verhuizen de Verhoests tijdelijk naar Koekelare om dan definitief naar Leke terug te keren.

(Marc Loy)

Meer in Krant van West-Vlaanderen, editie Het Wekelijks Nieuws Kust van vrijdag 4 april