Zalig nietsdoen

Schrijfster Ann De Craemer heeft een passie voor wandelen en fotografie. Elke week maakt ze in Tielt een beeld waarover ze haar gedachten deelt.

Tielt, denkt u. Gaat deze fotocolumn niet elke week over Tielt? Waarom staat er hierboven dan een foto van een kat? Wel, die kat is mijn kat en is genomen in het hart van Tielt. Ik laat haar figureren in dit stukje omdat ze er een hoofdrol in speelt.

Deze zomermaanden ben ik volop bezig met mijn nieuwe boek, dat een literair non-fictiewerk wordt over de depressie die me twee jaar geleden bij de lurven greep. Omdat ik tegen eind augustus het boek stevig in de steigers wil zien staan, neem ik tijdens de schoolvakantiemaanden geen verlof. Het is een luxe, maar tegelijk is het lastig om zoveel mensen olijk op reis te zien vertrekken. Zelf blijf je alleen achter en dan bedoel ik echt wel alleen: als ik me terugtrek in mijn schrijverscocon wil ik zo min mogelijk afleiding. Het is de enige manier om de berg te beklimmen die het schrijven van een boek toch wel is: blik op de top gericht en zo weinig mogelijk opzij kijken. Dat maakt van schrijven wellicht het eenzaamste beroep ter wereld.

Schrijven is wellicht het eenzaamste beroep ter wereld. Zou dat de reden zijn waarom zoveel schrijvers een kat in huis halen?

Zou dat de reden zijn waarom zoveel schrijvers een kat in huis halen? Het is een huisdier dat je gezelschap houdt, maar, in tegenstelling tot een hond, niet hoeft uitgelaten te worden wanneer net op dat moment de muze langskomt. Katten doen gewoon waar ze zin in hebben en ook op dat vlak lijken ze op schrijvers (zegt mijn omgeving me weleens). Zelf heb ik ooit gezworen nooit een dier in huis te nemen, maar zeg nooit ‘nooit’: toen er op mijn terras een snoezig klein wild katje verscheen, wist ik meteen dat ik haar wilde temmen. Ik doopte haar Rachel en al twee jaar is ze mijn schrijfgezel. Meestal zie ik haar niet omdat ze ligt te slapen, maar soms, vooral in de winter, komt ze achter mijn beeldscherm liggen, natuurlijk omdat het daar heerlijk warm is. In het voorjaar las ik een artikel waarin stond dat mensen meer voorbeeld moeten nemen aan hun katten: af en toe zalig nietsdoen. Voor mijn échte verlof begint, is dat mijn enige vakantieplan. Geniet van het uwe!