Ik lees vanmiddag dat er de voorbije 24 uur meer dan 200 mensen zijn gestorven aan het coronavirus, dat er nog meer dan 200 in het ziekenhuis zijn opgenomen. De pandemie stagneert, luidt het. De getallen lopen niet meer op. Maar echt fors dalen doen ze evenmin. Kortom, we lopen nog altijd gevaar als we onvoorzichtig en ondoordacht handelen. Denken wij, vrezen wij.
We houden ons dus best nog even aan het corona-mantra: handen wassen, afstand houden en niet-noodzakelijke verplaatsingen vermijden. We blijven best nog even in ons kot. Om onszelf te beschermen, om anderen te beschermen én vooral om de ziekenhuiswerkers niet helemaal onderuit te laten gaan.
Maar het wordt dus anders. Vanaf 4 en vanaf 11 mei. Hoe anders? Dat konden wij gisteren vernemen in een persconferentie van de veiligheidsraad. Voor alle duidelijkheid – maar dat hadden de tv-journaals totaal anders begrepen – zo’n persconferentie is geen tv-show.
Kijkers doen er goed aan om alles nog eens rustig na te lezen. Hier op het web of op de site van het crisiscentrum. Is het allemaal helder en duidelijk wat straks kan en wat (nog) niet kan? Niet helemaal. We kunnen het nalezen en er zullen ongetwijfeld vragen op rijzen. Bij elk van ons andere vragen waarop antwoorden nog maar eens uitblijven.
Hebben onze beleidsvoerders vooral geluisterd naar de sterke lobby van ondernemers en van handelaars en winkeliers? Zo te horen wel. Al kwamen er ook vanuit die groep vanochtend alweer ontevreden stemmen. Het duurt allemaal te lang, het verloopt te hortend en te stotend. Hebben ze gelijk? Misschien. De economie is uiteraard een slagader van onze samenleving.
Voor alle duidelijkheid – maar dat hadden de tv-journaals anders begrepen – zo’n persconferentie is geen tv-show
Maar ook ouders van jonge kinderen voelen zich in de steek gelaten. De scholen gaan niet open op het ogenblik dat het werk wordt hervat. Waar moeten ze met de kinderen heen? Niet naar de grootouders en niet iedereen kan zijn job van thuis uit verrichten. Er wordt een oplossing gezocht in extra ouderschapsverlof, maar komt die oplossing op tijd?
Overleven we ons sociaal isolement? Voorlopig houden we de deuren voor vrienden en familie dicht. Dat is ambetant, soms zelfs pijnlijk en tragisch. Maar er zijn digitale alternatieven die het isolement verlichten. Voorlopig moet dat wel lukken, denken wij.
En ook over die mondmaskers kunnen we gaan zeuren. Dat het ook een sjaal mag zijn of doek… Dat we op die manier de nonchalance met die mondmaskers in de hand werken…
Dat zal allemaal wel kloppen, maar laat ons, elk voor zich, ons vooral houden aan het corona-mantra van handen wassen, afstand houden en zo veel mogelijk in ons kot blijven. Tot het aantal doden én zieken fors is gedaald. Want één ding weten we intussen met zekerheid over dat virus: het duldt geen compromis. Het slaat meedogenloos toe bij al wie zich onvoorzichtig, nonchalant of overmoedig gedraagt.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier