Pluizig

Schrijfster Ann De Craemer heeft een passie voor wandelen en fotografie. Elke week maakt ze in Tielt een beeld waarover ze haar gedachten deelt.

Misschien heeft u geen idee waar ik de foto van deze week nam, of misschien weet u het meteen. Dat zal afhangen van hoe vaak u in het Patersbos komt. Mensen kijken weleens verbaasd als ik Patersbos zeg, en wie weet ben ik inderdaad een van de weinigen die dat woord gebruikt voor de groene long in het centrum van onze stad. Ik vermoed dat ik Patersbos heb overgenomen van mijn ouders, die het park nog groter hebben geweten dan het nu is – al hoop ik dat ons stadsbestuur eigentijds genoeg is om het straks groter dan ooit tevoren te maken.

De meeste Tieltenaren hebben het inderdaad over Paterspark. Zelf gebruik ik dikwijls de term ‘Central Park’ wanneer ik er op de sociale media foto’s van post. Mensen die alles ernstig nemen, vragen dan of ik niet weet hoe gigantisch het échte Central Park in New York is. Het leven is gemakkelijker als je niet alles letterlijk neemt: op de schaal van Tielt is het Paterspark het Central Park van NY.

Voor mij is het de achtertuin waar ik elke dag kom, of het nu winter of zomer is. Vorige week moest ik een gil van vertedering onderdrukken toen ik er eendjes zag zwemmen. Hola, verbeterde mijn neef mij op Facebook: het zijn waterhoentjes! Schattig zijn ze hoe dan ook, dus gaat u snel kijken nu ze nog lekker pluizig zijn.

Ik doe een bekentenis: al jaren verzamel ik (bad)eendjes, maar misschien is verzamelen een verkeerd woord. Ik ga er niet bewust naar op zoek. Ik laat het toeval beslissen: als ik er eentje zie of cadeau krijg, voeg ik ze aan mijn collectie toe. Ieder zijn afwijking, nietwaar, al denk ik te weten waarom eendjes mij en zoveel anderen aantrekken: het is de eeuwige glimlach op hun smoeltje. Soms moeten we allemaal wat meer eend zijn. Een goed begin: rep u naar het Patersbos en hou halt bij de eendjes – sorry, de waterhoentjes.