Of dit nu niet een klein beetje vreemd was? De vraag kwam afgelopen weekend, zondagavond om 19.20 uur om precies te zijn, van mijn lieve echtgenote. Met veel bombarie had de VRT-presentator van dienst zonet aangekondigd dat Wout van Aert beslist had om dan toch aan het WK veldrijden in Liévin deel te nemen. Maar, zo vond mijn echtgenote: “In Vlaamse ziekenhuizen is er geen beddencapaciteit meer, moeten operaties worden uitgesteld, en op de tv discussiëren ze tien minuten over iemand die met zijn fiets sneller wil rijden dan de andere. Dat is toch raar?”
Ik schrok even door wat ze zei, maar na enkele seconden van flink denkwerk gebood de eerlijkheid me ootmoedig toe te geven dat ze, puur theoretisch, overschot van gelijk had. De woorden van mijn echtgenote deden me terugdenken aan een ander gesprek dat we vorig jaar voerden. Dat ging als volgt: ondergetekende wilde op een helderblauwe zondagavond in mei de titelmatch tussen Club en Cercle Brugge volgen, terwijl mijn echtgenote – o ironie – een romantisch fietstochtje verkoos. Uiteraard kwam ze ook hier met een onweerlegbaar argument op de proppen: “Wat ben je nu met voetbal? 22 mensen lopen samen achter één bal en proberen die in een doel te schieten. Wat is daar nu het nut van?” Ook toen schrok ik en, geloof het of geloof het niet, ook ditmaal moest ik toegeven dat mijn echtgenote andermaal gelijk had.
“Sport draait niet alleen om snelheid, kracht of wie er als eerste over de streep komt. Sport is als een theaterstuk”
Alle gekheid op een stokje: zondag is er dus het WK veldrijden met hopelijk een beklijvend duel tussen Wout van Aert en Mathieu van der Poel. Al de hele week pijnig ik dan ook mijn hoofd om een volwaardig argument ineen te knutselen. Een argument dat haar ervan kan overtuigen om gezellig met ons tweetjes naar die wedstrijd te kijken.
Misschien probeer ik het als volgt: sport draait niet alleen om snelheid, kracht of wie er als eerste over de streep komt. Sport is als een theaterstuk waarin drama, discipline en dromen samenkomen. Dromen doet dromen: wie weet worden kinderen zondag geïnspireerd om ook iets met hun passie te doen. Een grotere meerwaarde kan je niet creëren. Toch?
Strikt genomen blijft het best wel onbenullig dat we ons druk maken over wie het snelst met een fiets rijdt. Maar is het net niet die gezamenlijke beleving die het leven soms iets minder serieus maakt? Er worden in Val de Souchez 35.000 toeschouwers verwacht, om nog maar te zwijgen over de één miljoen televisiekijkers op Sporza. Dus schat, wat denk je? Samen kijken, met een kopje koffie en een speculoosje? En voor ik het vergeet: hopelijk neem je het vleugje ironie in deze column er met de glimlach bij.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier