OPINIE – “Een diepe, neen… een heel diepe buiging voor Club”

Club Brugge kon zich dinsdagavond zomaar nestelen bij de 16 beste voetbalclubs van Europa. Het kon het uitroepteken worden achter de status dat de voetbalclub/het bedrijf Club Brugge afgelopen jaren in Europa had opgebouwd. Voorzitter Bart Verhaeghe wordt naar verluidt met steeds meer egards ontvangen op de vergaderingen van de ECA, de belangengroep van de Europese topclubs. En CEO Bob Madou en zijn management werden een paar weken geleden in Manchester niet voor niets uitgenodigd door Ferran Soriano, de CEO van Manchester City. Het budget van City bedraagt 860 miljoen euro en dat van Club 90 miljoen euro, maar toch konden de Mancunians blijkbaar wat leren van de Bruggelingen. Dat Club wel heel veel geluk had in die Leaguefase én in de heenmatch tegen Atalanta schrijven we toe aan het cliché ‘geluk dwing je af.’

Het was niet alleen die 2-1 die de kansen van Club verhoogde, Club voetbalde boven Belgisch topniveau en Atalanta toonde zich eerder een Belgische middenmoter dan een Italiaanse topclub. De optimistische fifty fifty die Tzolis tijdens ons gesprek nog voor de heenmatch bovenhaalde, werd plots realistisch. En bovenop werd ook ontdekt dat Atalanta in 2025 maar één van zijn zes thuismatchen had kunnen winnen. Club kón echt wel dinsdagavond in Italië historie schrijven. Club officieel bij de beau monde van het Europese voetbal! Dat het bedrijf Club dan ook nog eens extra 11 miljoen euro op het nu al financieel recordjaar kon inschrijven was heus geen bijkomstigheid, maar moest de groei bevestigen.

Waanzin

We schrijven dinsdagavond. Zat ú ook in extase te kijken naar de waanzin van Bergamo? Wat.Was.Dat? Derde minuut Talbi 0-1. 27ste minuut nogmaals Talbi met de 0-2. En dan derde minuut in blessuretijd Jutgla voor 0-3. U zat ook in een droom? Een droom waarin het gameplan van Nicky Hayen – die counters! – perfect klopte, al had Atalanta ook kunnen scoren. Dat was nog straffer dan Dortmund en Leningrad, die vorige Europese mirakels van Club. Toch? Dinsdagavond even voor 22 uur… : die Italianen zouden er toch geen vier meer maken? Neen dus, ze scoorden maar eentje meer. Meteen na de rust nog wel, maar ú ging toch ook niet meer twijfelen? Al zeker niet toen Mignolet op het uur die penalty pakte. Bibberen was voor niks meer nodig, Club bleef overeind. Zette niet alleen een weergaloze prestatie en een absoluut hoogtepunt in zijn geschiedenis neer, het zette dat zo gedroomde uitroepteken: Club zit bij de beste zestien van Europa! Rest alleen een diepe, neen… een heel diepe buiging!