We zijn december, Cercle Brugge heeft een historisch jaar achter de rug: de Vereniging vierde dit jaar haar 125-jarig bestaan. Groen-zwart zette daar ook sportief een kers op de taart van jewelste op: eerst tussen de topclubs in de Champions’ Play-offs en dan ook nog als vierde een ticket voor de Europa League gepakt.
Daarin weliswaar in de derde kwalificatieronde uitgeschakeld door het Noorse Molde maar wel in de knock-outfase voor de groepsfase van Conference League voorbij Wislaw Krakau – de eerste keer in die 125 jaar dat de Vereniging Europees een groepsfase bereikte! Historisch! En in die groepsfase staat ‘Cercletje’ intussen knap 11de, met 7 op 12 en nog steeds uitzicht op de top 8, rechtstreekse kwalificatie. Straf! En straffe coach die voor dat unieke parcours zorgd!. Miron Muslic dus, de Bosnische Serviër kneedde met zijn high pressure en verticaal voetbal Cercle tot een fenomeen. Nóg een feestje: vorige donderdag werd de minzame ‘mirakelcoach’ voor de CL-match tegen het Schotse Heart of Midlothian nog gefêteerd voor zijn 100ste match als T1. Door TD Rembert Vroman en (afscheidnemend) CEO Alexander Vantyghem. Cercle won. Maar stond in eigen competitie nog steeds voorlaatste. En verloor zondag ook nog het degradatieduel bij Beerschot (3-2). Muslic’ 101ste werd meteen zijn laatste.
Flashback naar restaurant Apotek in het centrum van Reykjavik, op 23 oktober, de vooravond van Vikingur-Cercle. Vromant probeerde op het persdiner uit te leggen dat de keuze om er met een B-ploeg aan te treden samen met de coach was genomen: “de competitie primeert”. Cercle stond toen al voorlaatste. Maar onze bemerking dat Cercle in vuile papieren zou zitten als ze daar in december nog stonden werd bijna weggelachen. ‘Zal niet gebeuren’. Na de smadelijke 3-1 ’s anderendaags liet Muslic duidelijk blijken dat de keuze voor het B-elftal niet de zijne was. Dáár begon de miserie. Al won Cercle daarna wel zijn twee volgende competitiematchen, al leken de barsten tussen TD en coach gelijmd. Dat Vromant niet wilde ingaan op onze vraag om daar on the record tekst en uitleg bij te geven, leek evenwel al een veeg teken.
Crisis! Wat een donker einde aan een feestjaar bij Cercle
Fast forward naar die decembermaand, net begonnen. Cercle staat na Beerschot nog steeds voorlaatste en is de achterstand met de veilige 12de plaats nog steeds maar drie punten, Vromant en co schieten in paniek. En ontslaan ’s anderendaags Muslic. De waan van de zondag, zonder de gemiste kansen bij 0-2 en de domme rode kaart voor Utkus had Cercle er nooit verloren. De succescoach mag het shirt dat hij vorige week dankbaar mocht ontvangen netjes opbergen, als souvenir aan een naar eigen zeggen “fantastische” rit. Naar verluidt is hij eerder opgelucht dan ontgoocheld over zijn plotse ontslag, het moet sedert Vikingur niet meer zo plezant zijn geweest bij de familieclub. En zijn ambities lagen toch al hoger…
Cercle, al op zoek naar een nieuwe CEO, moet dus deze week ook nog op zoek naar een nieuwe coach. Crisis! Wat een donker einde aan een feestjaar. Want, Rembert, blijkbaar is degradatie plots niet meer zó denkbeeldig? Is er toch reden voor paniek? Noot: maar net boven Cercle staat KV Kortrijk. Daar heet het dat coach Alexandersson met de zege tegen KV Mechelen maar nipt zijn vel redde. In de tribunes hingen er al spandoeken FREYR OUT! De IJslander was net als Muslic tot voor kort ook een mirakelcoach. Stel je voor: na Oostende en Zulte Waregem ook nog Kortrijk en Cercle uit eerste klasse! Heeft West-Vlaanderen nog maar één club in 1A, indien Essevee dit seizoen niet terugkeert. Neen, toch?
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier