De Vlaamse christendemocraten gaan op zoek naar een nieuwe voorzitter én een nieuwe toekomst. Ver hoeven ze niet te zoeken, die toekomst ligt niet links, niet rechts, maar pal in het midden. Dat is de natuurlijke biotoop van de meeste mensen.
Zeven kandidaten. Vijf burgemeesters. Twee West-Vlamingen. Twee woelwaters ook die uitdrukkelijk laten weten dat ze niet deelnemen aan de voorzittersverkiezing van CD&V. Ze zijn hun tijd – of beter die van CD&V – te ver vooruit, luidt het. Het marstempo van Straffe Hendrik (Bogaert) en Pieter Crembo (De Crem) bleek te strak. Waar andere kandidaten precies voor staan, dat moeten de CD&V-leden de komende weken verduidelijken.
Dat Joachim Coens zijn havenjob veil heeft voor de ‘klotejob‘ van partijvoorzitter is op zich verrassend. Het is maar de vraag of de toekomst van de christendemocratie in Vlaanderen in handen ligt van een manager. De andere West-Vlaamse kandidaat is de jonge Christophe Vermeulen, een ambitieuze spring-in-t-veld op diverse kabinetten en een man die de impact van de christelijke zuilbewegingen wil inperken.
Voorlopig hebben de kandidaten het vooral over hoe de partij het best kan functioneren. Daar hoeven u en ik niet van wakker te liggen. Wat ons wel interesseert, is hoe de christendemocraten straks onze samenleving willen organiseren. Lopen ze de collegesurveillanten van N-VA achterna? Trekken ze zingend met de groene jongens het stadspark in, schuilen ze onder de blauwe luifels van de geldbeluste marktventers of gaan ze collectief onder een dak?
Voor veel politici lijkt dat midden intussen een moeras
Er is een plek waar er plaats zat is en waar CD&V als van nature thuis is. En dat is het midden. We durven het zelfs het milde midden noemen. Het is een stek waar de meeste mensen zich goed voelen. Als ze niet op zoek zijn naar avontuur, naar exclusiviteit, naar de OMG-hypes of als zij zich niet vermeien in een f*ckyoucultuur.
Het milde midden? Ja. Ook al zullen marketeers het van de daken schreeuwen dit het not done is, dat soort taal. Niet wervend genoeg. En al helemaal niet hip, laat staan sexy. We gaan zelfs nog een stukje verder en pleiten voor een partij die in dat midden het begrip ‘compassie’ hardop durft uit te spreken. Compassie – begrip en mededogen – voor mensen voor wie middelmaat het fundament is waarop zij hun bestaan hebben uitgebouwd. En dat is qua grootte een niet te onderschatten én bijzonder waardevolle, loyale groep mensen. Geef hen een stem en ze geven u hun stem, zouden we haast zeggen tegen al die CD&V’ers die wakker liggen van het schermgeschreeuw op twitter en andere schermen.
We zijn benieuwd wie in dat midden gaat waden. Voor veel politici lijkt dat intussen een moeras, een troebele poel, het drijfzand van enerzijds-anderzijds, terwijl het in werkelijkheid de natuurlijke biotoop is van bijna iedere, normale, welmenende burger. En net daarom misschien ook van CD&V.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier