De poëzie van een verkeersbord

Schrijfster Ann De Craemer heeft een passie voor wandelen en fotografie. Elke week maakt ze in Tielt een beeld waarover ze haar gedachten deelt.

Het is een van de grootste plagen van de ruimtelijke ordening in Belgenland: de wirwar van verkeersborden in ons straatbeeld, en voor Tielt is dat niet anders. Er zijn echter ook verkeersborden waarvan je kunt houden. Die relatie heb ik met het verkeersbord op mijn foto, waarvan u zelf mag raden waar ik die heb genomen. ‘Alle – richtingen’, staat er. Telkens als ik er passeer, wordt mijn poëtische geest wakker.

Stel je voor, denk ik dan, dat je thuiskomt en tegen je geliefde zegt: ‘Zullen we morgen, schat, vertrekken naar alle richtingen?’ Of nee, correcter is: naar alle streepje richtingen. Want niet alleen de bestemming die op het verkeersbord is aangegeven prikkelt mijn verbeelding, maar ook dat mysterieuze liggende streepje. Aan de bewindslieden van onze stad die deze tekst lezen: het verkeersbord heeft zijn beste tijd gehad. Als het vervangen wordt, zou ik jullie mogen vragen het aan mij te bezorgen, of dat zelfs (ik ben ongeduldig van aard) nu meteen te doen? Dan geef ik het een ereplaats in mijn interieur.

Wat zou dat kunnen zijn, ‘Alle – richtingen’? In mijn fantasie leidt de pijl naar een gigantisch bos waarin je urenlang kunt verdwalen, zoals er vroeger op het grondgebied van Tielt een moet zijn geweest. In het prachtige gedicht ‘The Road Not Taken’ vertelt Robert Frost hoe hij in een woud voor een splitsing komt te staan. Hij twijfelt welke weg hij moet nemen, maar neemt ‘the one less traveled by / And that has made all the difference’. Het minder platgetreden pad volgen en later zien dat dat alle verschil heeft gemaakt: daar geloof ik in. Als ‘Alle – richtingen’ voor mij iets betekent, dan wel dit: durven springen in je leven, en het pad inslaan waarvoor niet iedereen zomaar kiest.