‘Dag Snoep!’ Het is zeker al 344 dagen geleden dat ik het nog eens hoorde. Toen de dieren nog spraken en thuiswerk iets was voor ambtenaren, belde Snoep wel eens naar mijn overbuur op de redactie. Meestal volgde dan de vraag of er nog salami nodig was, en zo ja, van welke beenhouwer. We zullen het maar toegeven: we missen dat soort momentjes. We missen die overbuur ook.
‘Hallo, met Gheysen.’ Zo neemt de overbuur iets vaker zijn telefoon op. En Gheysen, dat is uiteraard Jan, de man die hier sinds jaar en dag zijn gedacht geeft. Nog 71 dagen en zijn opinie telt vooral thuis, bij Snoep. Nog 71 dagen en onze opiniërend hoofdredacteur zegt zijn job vaarwel, het rijk der vrijheid wacht.
Het virus spaart niemand. Van jong tot oud, we verliezen tijd en herinneringen
Op pensioen gaan: het is een van de laatste mijlpalen in een mensenleven. En dat klinkt wellicht wat wranger dan ik het bedoel. Het zou een feestelijk moment moeten zijn, maar al zeker 344 dagen wordt het nergens gevierd zoals het hoort. Het aftellen gebeurt niet op de werkvloer, maar vooral in videovergaderingen. En dat prikt, merk ik tijdens telefoontjes met mijn overbuur.
Het virus spaart niemand. Van jong tot oud, we verliezen tijd en herinneringen. Maar we moeten ons optrekken aan het licht op het eind van de tunnel. En er nu het beste van maken. Gheysen gaat dat doen door te graven. In zijn geheugen. Vanaf deze week duikt Jan voor zijn afscheidsreeks in de West-Vlaamse nieuwsgeschiedenis. Vijfendertig jaar lang zat hij op de eerste rij bij wat hier gebeurde. In tien afleveringen vertelt hij straffe verhalen die hij als overbuur al eens loste aan ons eiland. Ze zijn te mooi om mee op pensioen te gaan.
We zullen zijn pen missen, maar zijn gedacht zullen we nog lang vragen. Als ik zit te twijfelen over een opiniestuk, bijvoorbeeld. Dan zullen we Gheysen bellen. En als Snoep opneemt, weten we dat hij even naar de beenhouwer is.
Reageren? bart.casteleyn@kw.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
