Het is kaal in de noodwoning waarin Kevin (35) en Jessica (34) en de twee tienerdochters (12 en 14) tijdelijk verblijven. Op enkele stoelen, twee zetels, een salontafel en wat samengeraapte kledingstukken na is de woonkamer leeg. Veel meer heeft het gezin ook niet meer nadat een brand maandag hun volledige appartement in de as legde.
“Ik was mijn aansteker aan het vullen met een gasfles”, vertelt Kevin, die vlak voor het weekend het ziekenhuis mocht verlaten. “Dat is iets wat ik vaker doe en ik gewoon ben om te doen.”
Toch liep het maandagmiddag rond 15 uur plots verkeerd. “Tijdens het vullen kwam er een steekvlam.” Kevin liet van de schrik de gasfles op de grond vallen, waarna het vuur zich razendsnel verspreidde. Net op dat moment waren Kevin, zijn vriendin Jessica en diens zus en een van de twee tienerdochters van Jessica binnen. De oudste dochter was met een vriendin op straat. “Ik heb direct geschreeuwd dat iedereen weg moest”, vertelt Kevin. “Daarna ben ik meteen naar de onderliggende verdiepingen gelopen om de andere bewoners te verwittigen.”
Even later stond Kevin met de jongste en oudste dochter op straat. Maar van zijn vriendin was geen spoor. “Ik ben opnieuw naar binnen gelopen om Jessica en de huisdieren te zoeken”, vertelt Kevin. Het appartement stond inmiddels in lichterlaaie en ook de hulpdiensten waren massaal onderweg. Jessica was op dat moment nog in het appartement. “Ik heb de knallen nog gehoord”, vertelt ze. “Ik lag neer aan de voordeur, maar was verstijfd van de schrik. Mijn lichaam ging in shock en ik kon me niet meer bewegen.” Uiteindelijk kon Jessica toch ontsnappen.
Op het dak
Kevin kon de vlammenzee via de gang niet meer vermijden en besloot het dak op te kruipen. “Ik wist toen nog altijd niet waar Jessica was”, zegt Kevin. “Maar het appartement betreden, was onmogelijk. Die hitte was enorm en ik moest mijn armen voor mijn gezicht houden om mezelf te beschermen. De vlammen sloegen uit het dak en ik wist dat ik daar weg moest. Daarom besloot ik om naar het dak van de buren te springen, al wist ik niet zeker of ik die sprong zou overleven. Maar op dat brandend dak blijven staan, ging sowieso mijn dood worden. Ik besloot toch te springen en ik zag wel wat er zou gebeuren.”
(Lees verder onder de video)
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Het blijft even stil in de noodwoning waar Kevin zijn verhaal deelt. Af en toe krimpt de zwaarverbrande man kort in één tijdens het spreken. “Ik sprong en haalde de overkant dan toch. Daar kon ik om hulp roepen.”
Uiteindelijk sprong Kevin nog een dak verder voor de zekerheid. De brandweer haalde de zwaarverbrande dertiger uiteindelijk van het dak met een ladderwagen. “Pas toen ik beneden kwam, zag ik mijn vriendin”, vertelt Kevin. De dertiger werd met zware verbrandingen afgevoerd naar het ziekenhuis. Ook zijn schoonzus, de zus van Jessica, raakte zwaarverbrand. “Mijn zus kwam toevallig langs om mijn haar te kleuren”, vertelt Jessica, die ongedeerd uit de brand kwam. “Dat zij gewoon langs kwam om mij een deinst te bewijzen, maar nu zo verbrand is… ik voel me heel verantwoordelijk en schuldig.”
Alles kwijt
Kevin verbleef vijf dagen in het ziekenhuis, waaronder een nacht op de intensieve dienst van het brandwondencentrum in Neder-Over-Heembeek. De schoonzus ligt nog altijd in het ziekenhuis. “Ze zal daar zeker nog twee weken moeten blijven. Haar rug en armen zijn zwaar verbrand en ook haar lippen en een deel van haar oor zijn toegetakeld”, vertelt een emotionele Jessica als ze aan haar zus denkt. “Verschrikkelijk.”
Het koppel woont nu tijdelijk in een noodwoning in Oostende. “Binnen een maand moeten we hier wel vertrekken”, vertelt Kevin. Waar het koppel dan naartoe kan, blijft een vraagteken. “Na de brand mochten we gelukkig even bij mijn ouders terecht”, vertelt Jessica. “Maar hoe het na deze maand verder moet, weten we niet. We worden wel goed opgevangen door de stadsdiensten.”
Wanneer Kevin zijn dankbaarheid wil uiten voor de hulpdiensten, krijgt hij het opnieuw moeilijk. “Het werk dat zij hebben verricht”, vertelt Kevin. “Dat is ongezien. Ik ben die mensen zó ontzettend dankbaar.” Enkele mensen uit hun omgeving brachten het koppel maandagavond enkele kleren. “We hebben niets meer”, vertelt Jessica. “Alles is weg. Je kan je dat niet voorstellen.” Ook voor de 12- en 14-jarige tienerdochters is het met een bang hartje terugkijken op de brand. “Ik was op mijn kamer toen er werd geschreeuwd dat er brand was”, vertelt de jongste dochter. Zij liep meteen de straat op, in de armen van haar zus. “Zus geloofde eerst niet wat er gebeurde”, vertelt de jongste. “We lachen soms eens dat er brand is, maar dit keer was het echt. Zo’n soort moppen maken we nooit meer.”
Lange revalidatie
Het gezin verloor een kat in de brand. “Mijn oudste kat”, snikt Kevin. “De hond en andere katten konden we gelukkig wel redden.” Ook de andere appartementen in het gebouw zijn tijdelijk onbewoonbaar verklaard door de vele roet- en waterschade. Zowel Kevin als zijn schoonzus wacht nog een lange revalidatie. “Ik leef van pijnstiller tot pijnstiller”, vertelt Kevin. “Het is ondraaglijk. Soms moet ik om het halfuur iets nemen om de dag door te komen.”
Het koppel mocht zaterdagochtend voor het eerst terugkeren naar het appartement. “Ik heb op het laatste nippertje besloten toch niet mee te gaan”, vertelt Kevin, die voor zich uit staart. “Het is te pijnlijk om daar opnieuw naartoe te gaan.” Jessica ging wel, maar ook voor haar werd het een emotioneel bezoek. “Onze thuis zo zien… daar wordt een mens echt stil van.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
