Menen heeft met Schrijversbos een nieuwe groene speeloase dankzij burgerbudgetten

Menen is weldra een groene speeloase rijker. Dankzij de steun van de burgerbudgetten is het Schrijversbos aan het groeien en bloeien. De buurtbewoners van de Multatulilaan stropen de mouwen op om hun wijk opnieuw aantrekkelijk te maken.

Spades in aanslag, kruiwagens die op en af rijden en zelfs kinderen die zowel letterlijk als figuurlijk hun steentje bijdragen. Het verborgen pleintje, weggemoffeld tussen de Multatulilaan en de Stijn Streuvelslaan, ondergaat een heuse metamorfose. De oude voetbalkooien verdwijnen, een zandbak zag er al het levenslicht en er is zelfs sprake van een ‘sneukelpad’.

Idee van de inwoners

“Het gaat hier om een idee dat door de inwoners van de wijk zelf naar voren is geschoven”, glundert schepen Kasper Vandecasteele (Vooruit). “Door middel van burgerbudgetten kunnen Menenaars projecten voorstellen die, indien goedgekeurd, fondsen krijgen van het stadsbestuur. Vanuit de wijk werden verschillende projecten voorgesteld. Omdat we niet wilden dat ze elkaar werden uitgespeeld, stelden we voor hun ideeën te bundelen in één project. Dat werd het Schrijversbos, waarvoor we 10.000 euro ter beschikking hebben gesteld.”

Ewoud Turf, Geert Vandorpe en Lahcen Bouhlal zijn de drie drijvende krachten achter het project. “Het pleintje is er altijd al geweest, maar erg uitnodigend was het niet”, lacht het trio. “Er waren van die metalen doelen, er waren wat boomstronken en vroeger stond hier ook zo een klein speelhuisje. Het was echt geen ontmoetingsplaats, laat staan een plaats waar kinderen konden spelen.”

Wandelpad

“We lieten door een landschapsarchitect een plan opstellen van hoe het beter zou kunnen en kregen van het stadsbestuur een deel van de burgerbudgetten toegekend. De oude doelen worden vervangen door nieuwe modellen met bomen die als geluidsmuur moeten dienen. De dode boom zal worden omgetoverd tot een tipi en we gaan een wandelpad maken waar eetbare vruchten groeien.”

“We willen graag dat het tegen de zomer afgewerkt is, daarom dat we ondertussen al vier weekends hier aan de slag zijn geweest. Om de kosten te drukken doen we alles zelf en gebruiken we geen machines. De volledige buurt heeft er ondertussen de schouders onder gezet. Als we hier bezig zijn brengen mensen ons soep, koffie of zelfs broodjes. Dus zelfs al is het nog niet afgewerkt, de sociale insteek mist zijn effect niet.”