Koen Velghe verloor helft van zijn prijsbeesten op Narbonne: “Betere duiven zijn thuis”

Op de internationale, rampzalige, prijsvlucht voor postduiven uit Narbonne deelde ook de Oostrozebeekse fondspeler Koen Velghe (50 jaar) uit de Zandstraat in de brokken. Van de 26 ingezette prijsduiven kwamen er maar 13 terug thuis. “Een groot verlies, maar ik vermoed dat er zeker nog enkele zullen terugkeren.”

Koen Velghe, die beroepshalve als bediende aan de slag is bij het Lendeleeds bedrijf Vollystars, is al sinds zijn twaalfde jaar een verwoed duivenliefhebber. “Eigenlijk hou ik al duiven sinds mijn twaalfde levensjaar maar op 21-jarige leeftijd ben ik ermee gestopt wegens mijn huwelijk en mijn verhuis van Lendelede naar Oostrozebeke. In 2012 heb ik dan een herstart genomen. Na de verhuis naar Oostrozebeke ben ik niet meteen herbegonnen met duiven houden maar ik werd vinkenier en dat bleef ik tot 2012. Ik vond de duivensport veel plezanter dan het vinkenieren. Ik haalde er veel meer voldoening uit. Voor mij is de duivensport echt ontspanning. Op mijn duiventil heb ik nooit stress. Ik ben nu tien jaar bezig als duivenmelker en ik heb meteen bewust gekozen voor de zware fond omdat deze discipline het best combineerbaar bleek met mijn werk. Bij het zware fond werk is het de duif zelf die een grote rol speelt in het halen van prijzen en niet zozeer de liefhebber, wat in de snelheid wel het geval is.”

Opbouw

We vroegen Koen hoe je daar eigenlijk mee begint. “Na wat zoeken op internet ben ik terechtgekomen bij twee duivenmelkers die al beschikten over het soort duiven waar ik naar op zoek was. Zo ging ik duiven halen bij Kurt Vergarde-Denolf uit Jabbeke en bij Kurt en Ludo Haesen uit Zoutleeuw. Meteen was ik vertrokken en kon ik de opbouw van mijn hok starten. Ik moet toegeven dat de zoektocht naar goede zware fond duiven niet meteen een groot succes was. Het verliep allemaal met veel ups en downs. De laatste twee jaar kan ik eindelijk de vruchten plukken van mijn werk. Dit jaar was een absolute uitschieter met een knalprestatie op de koninginnevlucht van de zware fond Barcelona. Ik had vier duiven ingezet en behaalde drie topprijzen, namelijk de derde, negende en 21ste lokaal op 265 duiven. Het spreekt voor zich dat een dergelijk resultaat zorgt voor nog meer goesting om ermee door te gaan.”

Rampzalige vlucht

Of hij ook prijsduiven had ingezet op de rampzalige vlucht uit Narbonne waar wellicht 20.000 duiven hun weg naar huis niet meer terug vonden? “Gezien ik alleen deelneem aan de internationale fondvluchten was ik ook van de partij op Narbonne. Ik had drie oude duiven en 23 jaarse duiven ingezet. De verwachtingen bij de jaarse duiven waren zeer groot gezien die duiven het drie weken voordien heel goed gedaan hadden. Mijn verwachtingen waren dat een tiental van de 23 jaarse duiven zouden zorgen voor een goede uitslag. De dag zelf van de lossing had ik er al een paar verwacht maar ik kwam bedrogen uit. De volgende dag kreeg ik mijn eerste duif thuis omstreeks 10.30 uur. Het was een oude duif die zich als achtste duif in het lokaal klasseerde. Mijn eerste jaarduif landde pas om 14.30 uur. Om een lang verhaal kort te maken kreeg ik slechts negen duiven van de 26 binnen de prijzen. Uiteindelijk geraakten er toch 13 duiven van de 26 thuis. De rest is voorlopig zoek.”

Of dit een catastrofe betekent voor hem? “Vanzelfsprekend is dit een enorm verlies maar ik vermoed dat er zeker nog enkele duiven zullen terugkeren. In Frankrijk is de oogst volop aan de gang; er ligt heel veel graan op het veld, waardoor ze niet zullen verhongeren. Alhoewel iedereen spreekt van een catastrofe door de enorme verliezen ben ik ervan overtuigd dat de betere duiven hun hok teruggevonden hebben. Al moet ik toegeven dat ik graag nog een paar beloftevolle duiven zou willen terugzien.”

Menselijke fout

Of hij een vermoeden heeft wat er echt gebeurd is? “Het zou gaan om een menselijke fout. Men had de duiven pas een dag later mogen lossen. Ontgoocheld ben ik niet, want ook ik heb mijn betere duiven thuis en ik ben ervan overtuigd dat er van de achtergebleven kleppers zeker nog enkele terugkeren in de komende dagen. Het is inderdaad een tegenslag maar niet van die aard dat ik mijn hobby zou stopzetten. De duivensport blijft mijn hobby bij voor- en tegenspoed”, besluit een optimistische Koen Velghe. (JCI)