Benoît Terrier (28) heeft een passie voor wildlife fotografie en het verzamelen van de meest zeldzame kamerplanten. Welkom in de groene wereld van de Lauwenaar die recentelijk verhuisde naar Geluwe.
“Ik ben eigenlijk van kleins af aan een dierenliefhebber”, opent Benoît. “Toen ik als kind op reis was met mijn ouders en jongere broer, dan ging ik altijd op zoek naar dieren: ik vroeg bijvoorbeeld om naar een zoo te gaan, we gingen snorkelen, bezochten nationale parken, etc. Dieren waren altijd een passie, maar pas in 2018 begon die passie zich te concretiseren in de wildlife fotografie.”
“We waren toen op reis in Noorwegen en op de terugweg naar België vroeg ik mijn ouders of we nog even konden stoppen in een nationaal park. Ik had wat opzoekwerk gedaan en wist dat ik er een muskusos (een hoefdier uit het arctisch gebied, red.) kon spotten. Ik overtuigde hen en tijdens onze wandeling zonderde ik me af van mijn ouders om een groep ossen te zoeken. Het duurde zo’n twee à drie uur, maar uiteindelijk lukte het me om er één op beeld te krijgen. Toen was ik voor het eerst echt trots op een foto en is de bal aan het rollen gegaan.”
Iberische lynx
Daarna stapelden de aangekochte camera’s en reizen als fotograaf zich op. Ondertussen reisde de 28-jarige al op zijn eentje naar India, Trinidad & Tobago en Honduras om er de meest zeldzame dieren te fotograferen.
Toch houdt hij aan een Europese reis zijn beste herinneringen over: “In het begin van 2021 boekte ik een reis voor acht dagen naar Castilië-La Mancha. Ik landde in Madrid en had Santa Cruz de Mudela als eindbestemming, een dorp met maar één restaurant en geen enkele supermarkt. Het was een van de beste plekken om een Iberische lynx tegen te komen. Dat is een van de zeldzaamste katachtigen in de wereld. Op dit moment zouden er nog zo’n 400 in leven zijn, allemaal in Spanje en Portugal.”
“Het weer zat echt tegen op die reis. Elke dag stond ik op om 5 uur om in een veld te wachten tot ik een lynx zou vinden. Kort na de middag ging ik even terug naar het dorp om te lunchen en daarna begon mijn tweede ‘shift’ tot 22 uur ’s avonds. Na drie of vier dagen had ik nog geen teken van een Iberische lynx gevonden. Telkens opnieuw terugkeren zonder foto, dat is teleurstellend. Het is trouwens niet enkel wachten; je luistert ook constant naar de alarm-calls van de vogels in de buurt. Eksters hebben bijvoorbeeld een heel specifieke lokroep die je snel herkent.”
“Na acht teleurstellende dagen, stond ik plots oog in oog met een Iberische lynx.”
“Het is uiteindelijk door zo’n alarm-call dat ik op de laatste dag van mijn reis toch langer bleef wachten. Het was 21 uur en ik had nog altijd geen Iberische lynx gespot. Ik stond op het punt om te vertrekken, tot ik plots een ekster zijn kompanen hoorde waarschuwen. Een beetje later stond ik oog in oog met hetgeen waar ik al acht dagen op aan het wachten was. De zon was al onder aan het gaan en het regende zwaar. Ik had stress, trilde en zat in een oncomfortabele houding, maar de foto nemen lukte me gelukkig nog. In 30 seconden tijd maakte ik de teleurstelling van de laatste acht dagen goed. Voor zo’n momenten leef je als wildlife fotograaf.”
Varigata
Benoît liet de foto inkaderen en koestert het moment logischerwijs. Het fotografieverhaal wordt bovendien sinds een paar jaar ook aangevuld met een zeldzame kamerplantencollectie. “Dat is gestart vanuit mijn beroep, toen ik nog werkte in de Floralux. Ik ontwikkelde er een voorliefde voor kamerplanten en kwam er constant meer en meer over te weten. Ik legde me vooral toe op ‘Varigata’-varianten van Monstera’s en Philodendrons. ‘Varigata’ verwijst eigenlijk naar een afwijking bij planten, zodat ze andere gekleurde patronen hebben dan de oorspronkelijke kleur van de bladeren.”
Ondertussen is de hobby wat uit de hand gelopen, zo blijkt: “Het is een dure hobby. Sommige planten gaan voor 3.000 à 4.000 euro. Ik schat dat ik op mijn maximum er zo’n 30 à 40 liggen had. Ik hou ze allemaal in een speciale kamer waar de lichtsterkte, luchtvochtigheid en temperatuur op peil gehouden worden. Varigata-planten zijn namelijk tere planten. Ze kunnen door die afwijking niet aan fotosynthese doen en hebben dus speciale zorg nodig. Bij te veel of te weinig licht sterven de bladeren af. Het is zo altijd een beetje een risico, maar ik neem het er graag bij”, concludeert Benoît.
Wil je de avonuten van Benoît Terrier volgen? Volg hem dan op Instagram.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
