Al meer dan een week woont dierenarts Geert Beeckaert (55) op een ‘eiland’ in de ‘broekenzee’. Het overtollige water uit de IJzer deed de weilanden rond zijn woning onderlopen, inclusief de openbare weg naar de bewoonde wereld. Het water kwam op een bepaald moment zodanig hoog, dat hij zijn vrouw en dochter elders liet overnachten. Vrijdag konden ze opnieuw naar huis.
Titanic
Vrouwen en kinderen eerst. De gedragscode op de zinkende Titanic werd even het devies ten huize Beeckaert door het opstijgend water uit de IJzer bij Reninge. “Jullie komen beter een tijdje niet naar huis en mogen logeren bij mijn broer in Merkem”, waarschuwde Geert Beeckaert (55) dinsdagavond zijn vrouw Terry (48) en dochter Silke (21). Robbe (18) zat veilig verder landinwaarts op kot in Gent.
En zo bleef Geert als voorbeeldige familiekapitein achter op zijn eilandje bij de Waterhoek, de doodlopende straat tussen de IJzer en de Kemmelbeek. Maar hij was niet helemaal alleen. “Ik had het gezelschap van onze hondjes Trixie en Sika. Zij waren zich van geen kwaad bewust, maar ik had angst. De Waterhoek komt elk jaar wel eens onder water, maar het was nog nooit zo erg. Ik wou hier blijven wonen om een oogje in het zeil te houden.”
Een meter hoog
Op een bepaald moment kwam het water tot het terras van de gezinswoning en liep een kleine kilometer van de openbare weg onder water. “En ze hebben die weg al eens opgehoogd, maar het mag natuurlijk geen dijk worden”, aldus Geert. “Toen ik dinsdagavond naar huis reed, was het echt benauwelijk. Omwille van de jaarlijkse wateroverlast kocht ik een Land Roover, die je maximaal zestien centimeter kan verhogen. Dan nog zaten mijn koplampen onder water. Op de ergste plekken stond het water een meter hoog.”
Geert had nochtans zijn huiswerk gemaakt. “Wanneer hevige regen voorspeld wordt, plaats ik paaltjes tussen de weg en de Kemmelbeek, zodat ik tijdens een overstroming met mijn wagen uit de lagergelegen beek blijf. Overdag lukte het om die te zien en te volgen, maar ’s nachts werd het te gevaarlijk. Die paaltjes kunnen ook onder water komen of wegstromen.”
En dus bleef dierenarts Geert enkele dagen thuis van zijn werk in slachthuis Covameat in Wijtschate. “Daarvoor moest ik om 4 uur ’s ochtends door het water, maar het risico was te groot. Het gevaar kan ook uit onverwachte hoeken komen. Toen ik eens naar huis reed, zag ik plots een aangespoelde boomstronk. Ik had geen keuze meer: ik moest erover. Uitstappen om de boomstronk weg te duwen is geen optie. En als de wagen te lang stil staat, dreigt het water onder meer via de uitlaat binnen te stromen. Door zo’n zee rijden, is natuurlijk sowieso niet goed voor de auto. Het eerste wat ik zal doen na de overstroming is de wagen laten nakijken in de garage.”
De familie heeft wel een bootje bij het huis. “Maar daar kunnen we nu niet aan en het is te gevaarlijk. Wat als er een stuk drijfhout in de motor terechtkomt?”
Gezin terug thuis
Tegen vrijdag was het water al wat gezakt en achtte de kapitein het veilig genoeg om zijn gezin terug thuis te laten komen. “Maar het blijft bang afwachten. Af en toe regent het nog, en dan ga ik de meterstand voor het huis controleren. Zelfs ’s nachts. Op het ergste moment stak nog zo’n tien centimeter boven het wateroppervlak uit. Dat heb ik hier nog niet meegemaakt, en ik kom hier al vanaf mijn tiende, toen dit nog het buitenverblijf was van mijn ouders. Behalve wat water in de kelder hebben wij gelukkig geen schade in het huis.”
“Het eerste wat ik zal doen na de overstroming is de wagen laten nakijken”
Het gezin Beeckaert kon afgelopen weekend alweer genieten van de herwonnen vrijheid. Met de tweede wagen, ook een Land Roover, baanden de kinderen zich zondagmiddag een weg door de Reningse zee naar de Chiro. Bezoek is nog niet mogelijk. Behalve vanop de Lostraat aan de andere kant van de IJzer. De broer uit Merkem kwam er even langs op de fiets. “Kunnen we al door? Nee, dus. Dan maar even bellen om elkaar beter te verstaan.”
“Wanneer de mensen ons weer kunnen bezoeken? Dat hangt af van de regen en de sluizen. Ik hoop dat ze in Nieuwpoort alle inspanningen doen om het water zo snel mogelijk te laten wegtrekken. En hopelijk kunnen er extra maatregelen genomen worden, want ik vrees dat zulke overstromingen in de toekomst meer zullen optreden. Verhuizen? Nee. In ons huis zelf voelen we ons nog altijd veilig. En het is hier prachtig wonen. In de zomer kan je hier prachtig wandelen langs de weides en in de winter hebben we zicht op zee. Maar wat als je hulp nodig hebt, bij een hartaanval bijvoorbeeld. De mugheli lijkt me dan de enige optie. Het is gelukkig nog nooit gebeurd, en ik voel me nog goed”, besluit Geert. (TP)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
