Stijn Dujardin trekt rond met Salon Picon: “Het idee is tussen pot en picon ontstaan”

Stijn Dujardin: “De foodtruck is een paardentrailer, omdat een caravan te klein is voor mijn 1,90 meter.” © TOGH
Redactie KW

Na zijn vertrek als directeur van vrije basisschool Capucienen vond Stijn Dujardin de tijd om een nieuwe droom na te jagen: Salon Picon. Met vier eigen versies van het lokale aperitiefje in de koelkast trok hij in zijn tot foodtruck omgebouwde paardentrailer al naar Festival Dranouter en Ieperfest. “Voor mij is het fantastische aan het verhaal dat er zo veel maten bij betrokken zijn.”

Stijn Dujardin (44) heeft een gevarieerd cv: lesgeven in basisschool De Kleine Prins in Menen en in bijzondere basisschool Het Vlot in Ieper, jeugdconsulent voor de gemeente Zonnebeke, coördinator van jeugdverblijf Plokkersheem in Watou, coördinator burgerparticipatie voor de stad Diksmuide, directeur van vbs De Capucienen… Nu werkt hij als coördinator onthaal en communicatie in Heuvelland en staat hij op evenementen met zijn foodtruck Salon Picon.

Hoe is het verhaal van Salon Picon begonnen?

“Het idee is tussen pot en picon ontstaan tijdens het klassieke familieweekend met mijn ouders en mijn zussen twee jaar geleden. Sowieso is er altijd picon als mijn pa en ik samen zitten, dus ook die vrijdagavond. Op een bepaald moment kreeg ik een berichtje van de oud-collega’s van Diksmuide: of ik iemand kende die een chaletje op de kerstmarkt kon bemannen. Al lachend antwoordde ik dat mijn pa en ik er picon zouden verkopen als ze niemand vonden. Op maandag kreeg ik bericht: fantastisch idee, we hebben de chalet voor jullie gereserveerd.”

Het was dus een uit de hand gelopen grap?

“Ja, maar toen dacht ik: waarom niet? Samen met mijn beste vriend Wouter hebben we op een avond verschillende piconvarianten uitgeprobeerd, op de millimeter afgemeten en met een Exceltabel. Dat was een heel geestige avond (lacht). Deze week is het precies twee jaar geleden dat we ons aan de wereld kenbaar maakten. Voor mij is het fantastische aan het verhaal dat er zo veel maten bij betrokken zijn. De foodtruck zelf is bijvoorbeeld een tweedehands paardentrailer – met mijn 1,90 meter was een caravan te klein – die we met een groep vrienden verbouwden.”

“Mijn omaatje heeft me veel geleerd, zoals op tijd en stond een glas drinken”

Een van de piconvarianten heet Picon Grootoma.

“Mijn omaatje leerde ons van alles, zoals op tijd en stond een glas drinken. Ze was een fantastische madam. Ooit ben ik met haar op tv gekomen. Op Libelle TV hadden ze een programma, Viva Bomma, waarin een grootouder een recept doorgaf aan zijn of haar kleinkind. Zo heb ik een aflevering van een twintigtal minuten waarin mijn oma mij hutsepot leert maken. Onlangs heb ik die nog eens herbekeken. Fantastisch om haar nog eens te zien en haar stem nog eens te horen…”

Waar heb je al gestaan?

“Ieperfest, Kortemark Zomert, twee keer op Festival Dranouter… Dat was fantastisch, een droom die uitkwam. We gaan zelf al twintig jaar naar Festival Dranouter, dus ik ken bij wijze van spreken de helft van de bezoekers. Je ziet er mensen die je al drie jaar niet meer gezien hebt, Wouter en zijn vrouw hielpen mee, heel mijn menage stond achter de schermen sinaasappels en citroenen snijden. Gewoon al dat sfeertje… ‘s Morgens daar naartoe rijden, voor het volk al op de festivalweide zijn, je voorbereidingen treffen, je eerste picon verkopen… Dat was zalig.”

De meeste Ieperlingen zullen je wellicht kennen als oud-directeur van vbs Capucienen. Hoe kwam je daar terecht?

“Het was een opportuniteit. Mijn leven is een aaneenschakeling van opportuniteiten. Ik heb altijd gezegd: ik ga niet terug naar het onderwijs, of het zou moeten zijn om directeur te worden. Er zit te veel Sturm und Drang in mij om zelf geen beleid mee te kunnen uittekenen. Opeens bleek er een vacature voor schooldirecteur op een kilometer van onze deur te zijn. Ik heb er geen spijt van, maar door corona was het niet de meest evidente periode. We hebben veel moeten schakelen door beslissingen van hogerhand. Op een bepaald moment voel je dat iedereen ‘verandermoe’ was.”

Nu ben je coördinator onthaal en communicatie in Heuvelland. Zou je ook voor je eigen stad Ieper kunnen werken?

“Zeker. Het is wel dubbel. Je bent trots op je stad en als je daar dan aan kan meewerken… Anderzijds heb ik geleerd dat het soms wel een voordeel is om niet te wonen waar je werkt. Als ik in het weekend in Ieper ben, word ik niet voortdurend geconfronteerd met mijn werk in Heuvelland.”

Hoe lang woon je al in Ieper?

“Twintig jaar. Samen met de liefde van mijn leven zocht ik een plek tussen Menen, waar ik opgroeide, en Reninge, waar zij van afkomstig is. Voor mij was het belangrijk om toch nog in een stad te wonen en Ieper is wel levendig. Je voelt dat er van alles te doen is. Ik ben grote fan van dingen die van onderuit komen. Ik sta er ook voor open als mensen afkomen met een maf idee… Ja, ik laat me graag verrassen.”

Privé: Stijn werd geboren op 30 juni 1980 in Menen en is de zoon van Luk Dujardin en Martine Sioen. Hij heeft nog twee jongere zussen. Hij is getrouwd met Lieve Deraedt en papa van Sterre (18), Obe (16) en Dille (13). Het gezin woont in de Zesde-Lansierslaan.

Loopbaan: Na enkele korte lesopdrachten werkte hij op de jeugddienst van Zonnebeke, als coördinator van jeugdverblijfplaats Plokkersheem in Watou, communicatie- en participatiecoördinator in Diksmuide, directeur van vbs Capucienen en nu is hij al ruim twee jaar aan de slag als coördinator communicatie en onthaal voor de gemeente Heuvelland.

Vrije tijd: Naast Salon Picon helpt hij ook achter de schermen bij Plokkersheem, KSA Ieper, Iebac… En hij is ook belleman voor de Borelle in Heuvelland.

Lees meer over: