Vrijdagmiddag lieten de West-Vlaamse vakbonden zich op het Mandelaplein in Kortrijk horen voor eerlijke lonen. Zij willen dat de loonnormwet aangepast wordt. “We vragen vrije loononderhandelingen en willen compensaties voor de werknemers”, luidt het. Deze manifestatie is de aanloop naar de betoging op 20 juni in Brussel.
De West-Vlaamse afdelingen van het ACV, ACLVB en ABVV tekenden alle drie present met ruim 2.000 manifestanten. De manifestatie draaide rond de loonnormwet. Die wet houdt een stijging van de lonen tegen, zodat Belgische bedrijven kunnen concurreren met het buitenland. “Het leven werd in het afgelopen jaar meer dan 8% duurder. De kosten voor energie swingen de pan uit. In 2021 waren er recordwinsten voor veel bedrijven en de CEO’s kregen gemiddeld 14% opslag. Ondertussen blokkeert de loonnormwet onderhandelingen over een faire verdeling van die gecreëerde welvaart en zijn er werkgeversorganisaties die pleiten voor een indexsprong. Voor de werknemers willen we nu compensatie, vooral door de stijgende brandstofprijzen. De lonen moeten hoger en de leefkosten lager”, zegt Wim David, voorzitter ACV.
“Hopen op beterschap”
Veel werknemers geraakten daardoor in moeilijkheden. Zo getuigt Gina Verbeke (58), die bij Greenhouse werkt in de sector dienstencheques. “Elke maand begint met tellen en cijferen. Ik heb hobby’s moeten laten en dingen links laten liggen om benzine te sparen”, vertelt Gina. “In vier jaar tijd heb ik geen kledijwinkel bezocht, ik maak mijn kleren zelf. Poetsen is een zwaar beroep en er is geen landingsbaan voorzien. Het is op de tanden bijten. Ik blijf hopen dat het betert.”
Poetsen is een zwaar beroep en er is geen landingsbaan voorzien. Het is op de tanden bijten
“Na de vette jaren, waarin de aandeelhouders dividendhoogdagen beleefden dankzij de taxshift, de daling van de vennootschapsbelasting en de quasi blokkering van de lonen door de loonnormwet, zouden de werknemers nu opnieuw het gelag moeten betalen. Men weigert zelfs de fundamentele onrechtvaardigheid hiervan in te zien. Daarom voeren we actie, tot ze ons horen”, klinkt het verder bij de werknemersorganisaties. Nancy is al 28 jaar vakbondsafgevaardigde. “In al die jaren heb ik veel zien veranderen. Je kon goed leven door goed en veel te werken. Maar hard werken is gewoon niet genoeg meer. Er is geen geld genoeg om nog rond te komen.”
Koopkracht
“We willen geen dwingende, maar een richtinggevende norm. We willen ook dat die gebaseerd is op een eerlijke vergelijking met onze buurlanden, inclusief de RSZ-kortingen en andere loonsubsidies en rekening houdend met productiviteit en andere omgevingsfactoren. Daarnaast pleiten we voor duurzame energie aan betaalbare prijzen én een waardig inkomen dat beschermt tegen armoede”, aldus Erik Van Deursen provinciaal voorzitter ABVV. “Er kan en mag niet bespaard worden op levensnoodzakelijke dingen. Meer dan 54 procent van de Vlamingen heeft financiële problemen. Koopkracht is het ultieme woord.”
De regionale acties zijn een voorbereiding op een grote nationale betoging op 20 juni. “Het parlement heeft destijds deze slechte wet gestemd en kan dit ook opnieuw ongedaan maken. Zo houden we de druk op de ketel, zo verplichten we de volksvertegenwoordigers om kleur te bekennen.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
