Jonge kalkoenkweker reageert verbolgen op stikstofarrest: “Het probleem ging zich binnen 10 tot 15 jaar zelf opgelost hebben”

De familie Vanoberghe uit Lendelede investeerde fors in hun bedrijf. Zoon Odiel (links) en pa Krist werken in Lendelede, Michiel (rechts) nam het bedrijf in Geluwe over. © Frank Meurisse
Wouter Vander Stricht

Michiel Vanoverberghe is een jonge boer (28) die flink investeerde in zijn bedrijf in de Kampstraat in Geluwe. “Miljoenen euro”, stipt hij aan. “Na dit stikstofarrest vraag ik me soms af of onze regeringen liever Pools salmonellavlees in de rekken hebben liggen, dan Belgische producten die volgens de hier geldende criteria worden gekweekt.”

Pa Krist Vanoverberghe heeft een landbouwbedrijf in de Winkelsestraat in Lendelede. Daar kregen zonen Michiel (28) en Odiel (20) de liefde voor de stiel met de paplepel mee. “Weet je dat we in mijn klas in de landbouwschool met zeven zaten. Twee onder hen zijn verongelukt, twee kozen uiteindelijk voor grondwerken en nog maar met drie zitten we effectief in de sector. Dat zegt toch genoeg.”

Keihard werken en fors investeren

Pa Krist runt in Lendelede een bedrijf waar 30.000 kalkoenen een 150-tal runderen gehouden worden. “Mijn vader heeft hier in Geluwe in 2007 dit bedrijf in de Kampstraat kunnen kopen. De vorige eigenaar wou het per se aan een landbouwer verkopen, hoewel hij een pak meer kon krijgen van iemand die er gewoon een woning van wou maken.”

Ik werk nu al tien jaar meer dan 100 uur per week, maar soms denk ik dat ik me beter gewoon in de zetel aan den dop had gezet

“Sinds 2017 werk ik hier ook, in maart vorig jaar hebben we de zaak over genomen. Mijn echtgenote gaat nog voltijds werken, ik run dit hier in mijn eentje. Maar het is uiteraard hard werken. 100 tot 110 werkuren per week. En daarbij ook nog eens fors investeren. Miljoenen euro’s. Maar ik heb ook nog nooit problemen gehad met de buren, integendeel op de opening van onze nieuwe stallen toonde iedereen zich enthousiast. Van geur- of andere hinder is hier geen sprake. Maar door die stikstofregeling dreigen onze bedrijven te moeten ophouden of worden ze op de duur niet meer leefbaar. Ik werk nu al tien jaar met hart en ziel, maar soms denk ik dat ik me beter gewoon in de zetel aan den dop had gezet. Het zou meer geloond hebben.”

Ik loop hier al een half jaar met pijn in de buik van al de stress die ze me bezorgen

Welke concrete maatregelen zijn eigen bedrijf boven het hoofd hangen weet Michiel niet. Zelf heeft hij een vergunning voor 84.000 kalkoenen en had hij ook nog uitbreidingsplannen. “Maar die laatste staan ‘on hold’. Logisch ook, ik loop hier al een half jaar met pijn in de buik van al de stress die ze me bezorgen. Jaren geleden kregen bedrijven een rode, oranje of groene kaart. Wij hadden een groene, dus denk ik niet dat ze ons zullen verplichten te stoppen tegen 2025. Maar het is niet omdat ik eventueel ontsnap, dat dat me blij maakt. Het zijn dan collega’s die het gelag moeten betalen. En 2025 dat is maar drie jaar meer hé, de meeste leningen lopen nog jaren door.”

80 procent van de boeren heeft geen opvolgers

“En waar wil men eigenlijk naar toe? Dat we geen Belgisch vlees meer in de warenhuizen hebben liggen, maar allemaal Pools salmonellavlees. Hier worden steeds strengere maatregelen opgelegd. Wij zijn bereid daar aan te voldoen, mits er ook een correcte prijs tegenover staat. Maar nu wil men de sector dood knijpen. Het probleem zou nochtans deels zichzelf opgelost hebben. De gemiddelde boer is 58 jaar en 80 procent van de landbouwers heeft geen opvolgers. Er stoppen sowieso steeds meer landbouwbedrijven en dat valt ook niet te verwonderen.”

Al die experten, ik moet daar eens goed om lachen

Het bedrijf van Michiel werd ook al op nummer 1 gezet als grootste uitstoter van ammoniak in het land. “Waar men al zo’n cijfers haalt, ik weet het niet (grote veebedrijven zijnwel verplicht hun uitstoot van schadelijke stoffen te rapporteren aan de overheid, red.). Ik heb hier alleszins nog niemand gezien. Al die experten, ik moet daar eens goed om lachen. Het is niet omdat je vijf jaar in Gent pintjes bent gaan drinken, dat je weet hoe een kalkoen gekweekt wordt. De Pano-reportage die het probleem behandelde was pijnlijk, maar gaf wel een correct beeld van wat er aan de hand is. Daarnaast heb ik vooral al veel nonsens gelezen.”

Duidelijkheid over zijn eigen toekomst, die van het bedrijf van zijn pa en broer en die van de collega’s heeft Michiel dus nog niet. “Maar ze maken er een boeltje van, zoveel is zeker.”

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier