In 1984 opende Joost De Muyt de deuren van zijn chocoladezaak. 31 december gaan diezelfde deuren terug dicht. De 61-jarige chocolatier gaat met pensioen, al is dat relatief. “Chocolade is en blijft een passie, en die wil ik blijven delen”, vertelt hij.
Van uitbollen is bij Joost De Muyt geen sprake. We treffen hem in zijn atelier in werkplunje en dat zal nog een aantal weken het geval zijn. “Het is erg moeilijk om een pensioen in onze stiel te plannen. Er zijn nog steeds bestellingen en tot op de dag van vandaag begin ik rond 7 uur en stop ik als het al lang donker is, als alles klaar is.”
Begin 2023 verkoopt hij het pand waarin hij jarenlang pralines, truffels, marsepein en vele andere lekkernijen maakte én aan de man bracht. “Ik ga kleiner wonen. Het opruimen van mijn atelier en de verhuis van onze woning, het wordt nog een stevige klus”, lacht De Muyt.
Kennis doorgeven
De man herinnert zich zijn eerste weken nog goed, en weet dat hij enkele weken voor Pasen van start ging. “Maar eigenlijk was ik in 1983 al bezig aan de voorbereidingen. Ik ben eigenlijk noodgedwongen overgeschakeld naar de chocoladesector.”
“Ik genoot een opleiding tot bakker, maar kreeg een allergie aan alle producten waar bloem bij kwam kijken. De ideale oplossing was een job als chocolatier, maar je had daar toen nog geen opleidingen voor. Bij bedrijven en hier en daar in avondonderwijs schoolde ik me bij en intussen ben ik zelf aan de slag bij Syntra om mijn kennis door te geven.”
Trots op West-Vlaamse chocoladezaken
De Beernemnaar zag de laatste decennia hoe zijn stiel ferm veranderde. “We zijn een kleine wereld. Een twintigtal jaar geleden vierde Callebaut zijn honderdste verjaardag met een groot feest. Alle chocolatiers uit België, een 200-tal, waren er.”
“Iedereen kent elkaar en helpt waar nodig. In onze provincie hebben we er veel, aangezien we kunnen exporteren naar Noord-Frankrijk en hier veel toerisme is. Ook Antwerpen en andere grootsteden hebben chocolatiers, maar ik vind dat we trots mogen zijn op onze West-Vlaamse chocoladezaken.
Nooit honger
Ook de chocoladeproducten zelf veranderden de laatste jaren ferm. Waar in de jaren tachtig veel witte chocolade werd gegeten, gaat het nu vaker om pure chocolade. “We gebruiken systematisch minder geraffineerde suikers.”
“Maar als je onze producten met mate eet, zijn ze nooit schadelijk voor de gezondheid. Ik sta zo lang in het vak, en kan toegeven dat ik geen ferme buik heb. Ik proef van alles een klein beetje en sta nooit met honger in mijn atelier, want pas dan begin je van alles te snoepen”, lacht de ambachtsman.
Uitdagingen
Na zijn pensioen wil De Muyt de stiel nog niet vaarwel zeggen. Hij geeft al les in avondonderwijs en won met zijn cursisten al eens de prijs voor Beste Praline. “Bovendien eindigen we bijna elk jaar in de top 5. Het zijn natuurlijk de cursisten die alles maken, maar ik begeleid en stuur bij.”
Daarnaast wil de chocolatier nog een aantal uitdagingen aangaan. “Ik ga niet niets verkopen. Chocolade blijft een passie die ik wil doorgeven”, verklapt hij.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
