Vallaey landbouwmachines bestaat dit jaar 125 jaar, goed voor vier generaties Vallaey. Om dat te vieren werd een groot feest georganiseerd, waarbij giften werden verzameld voor het goede doel Kiekafobee. Dat bracht voorlopig een bedrag op van 12.950 euro, en de giften komen nog steeds binnen.
In 1898 begon het met de aankoop van enkele zaaimachines, voornamelijk om cichorei en bieten te zaaien. Emiel Vallaey kocht in Plagwitz, Duitsland een machine voor zichzelf en enkele voor zijn buren. Hij had een werkplaats in Zonnebeke, maar kwam na de oorlog naar Lichtervelde. In de huidige Weststraat bouwde hij een nieuw huis en zijn atelier. De ideale locatie, vlak bij het station. Drie generaties verder zijn Remi Vallaey (60) en echtgenote Ingrid Boret (59) de zaakvoerders van dit bloeiend bedrijf. “Na Emiel kwam Remi aan het hoofd, mijn grootvader. Ik ben genoemd naar hem, als oudste kleinkind met de naam Vallaey. Remi senior startte in de jaren 20 met de verkoop van tractoren, Allis-Chalmers en Hanomag, en stationaire dorsmachines van Claeys uit Zedelgem”, vertelt Remi.
De eerste drie generaties Vallaey werd het bedrijf genoemd naar de voornaam van de bedrijfsleider. Intussen is er Huis Vallaey bv, Vallaey landbouwmachines nv en Herriau bv, een merk van zaaimachines dat Vallaey in 2016 overgenomen heeft.
Het bedrijf verkoopt producten voor New Holland, en krijgt al vele jaren na elkaar een award als toppartner van NH. Vallaey verstuurt onderdelen tot in Nieuw-Zeeland en tweedehandse hakselaars rijden rond in Bolivia.
“Vandaag werkt Vallaey op drie sites. We zouden ons willen herstructureren en alles in de Mortelput onderbrengen. In de Weststraat zijn er plannen voor een Delhaize, de vergunningen zijn er, maar helaas werd er weer beroep aangetekend hiertegen. De aanpassingswerken in de Mortelput lopen ook vertraging op door het wachten op de vergunning. De administratie hierrond kost veel geld zonder dat het een meerwaarde geeft en duurt veel langer dan vroeger. Waar je vroeger in een maand antwoord had, duurt het nu bijna een half jaar”, zucht Remi.
Kapstok van bedrijf
“Mijn vader, Gabriël heeft de gebouwen in de Weststraat volledig vernieuwd en verkocht eind jaren 60 de eerste zelfrijdende maïshakselaar, vandaag nog altijd de kapstok van ons bedrijf. In 1996 nam ik samen met Ingrid het bedrijf over. Als kind was ik enthousiast om mee te helpen, maar gedurende een korte periode vanaf mijn veertiende was de goesting plots weg”, lacht Remi. “Mijn ouders wilden daarom dat ik verder studeerde, maar dat deed ik niet.” Gabriël overleed in 2010.
“Na de overname hebben mijn ouders ons bijgestaan met raad en daad, maar ze lieten de beslissingen aan ons over. Mijn moeder Cecil was de eerste vrouw die echt meehielp. In 1986 ben ik getrouwd met Ingrid. Ze komt uit een familie die grondwerken doet en was vertrouwd met de machineonderdelen.”
Bijna pensioenleeftijd
Gevraagd naar zijn mooiste herinneringen vertelt Remi over de erkentelijkheid van New Holland: “Al een viertal keer is hier een hoge kop vanuit Turijn, waar het wereldwijd hoofdkwartier van NewHolland gevestigd is, gekomen om over bepaalde ontwikkelingen onze mening te vragen. Het doet deugd dat ze hiervoor moeite doen. We hebben ook de vaste gewoonte om op vrijdagavond de week met het personeel af te sluiten aan de toog hier in de toonzaal en daaraan zijn ook al heel wat plezante herinneringen verbonden.”
Remi en Ingrid hebben zelf geen kinderen. “Er zijn wel al geïnteresseerden als we met pensioen gaan. Dan laten we het bedrijf los, maar ik zou eventueel graag prospecties blijven doen in het buitenland voor het bedrijf. Ik ben net 60 geworden, dus dat pensioen komt almaar dichterbij.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
