Rik en Martine stoppen eind dit jaar met hun buurtwinkel Huis Cottens in Waregem: “Onze bereidingen zijn onze sterkste troef”

Het was toch even slikken voor de klanten toen ze te horen kregen dat eind dit jaar het doek valt over Huis Cottens of beter gezegd Cotties, een van de laatste authentieke buurtwinkels in Waregem en omgeving. Rik Cottens (70) en Martine Vandevelde (66) gaan dan na ruim veertig jaar met pensioen. “Het wordt voor iedereen wennen”, klinkt het bij hen.

Cotties heeft nog altijd een trouwe schare aan bezoekers die wekelijks langskomen voor vers gemaakte soep, een halve kilo gehakt, een tros bananen, een krant, de lotto maar ook voor het plezier en de leuke babbel die ze er altijd hebben. Voor zij die het nu in Keulen horen donderen, de buurtwinkel bevindt zich in de Jozef Duthoystraat 98 tussen de Ring en het centrum van de stad. Nog tot 31 december van dit jaar gaan Rik en Martine door maar dan valt het doek over Huis Cottens, waarmee de ouders van Rik op 1 januari 1949 van start gingen. Dat zal dan net geen 75 jaar geleden zijn. Een gesprek met twee vriendelijke mensen die met veel passie over hun zaak praten.

Rik, je was nog niet geboren toen je ouders hier van start gingen. Wat herinner je je van de winkel van toen je zelf nog een kind was?

Rik: “Dat mijn ouders er van bij de start alles voor overhadden om de klanten goed te bedienen. Bij de Waregemnaars die te veraf woonden, ging mijn vader aan huis de bestellingen opnemen om die daarna met zijn bestelwagen te leveren. Ik heb dat zelf nog een tijdje gedaan bij een dertigtal klanten toen mijn vrouw en ik alles hadden overgenomen. Ik herinner me ook vaag de verbouwingen eind jaren vijftig toen de kruidenierswinkel plots een van de grootste was van de provincie. Het was nog net de tijd voor de eerste supermarkten hun deuren openden. Nadien veranderde er veel natuurlijk.”

De groeiende populariteit van de warenhuizen betekende het einde van veel buurtwinkels. Lukte het om de concurrentie het hoofd te bieden?

Rik: “Tot twintig jaar geleden hadden we relatief weinig last van die grote ketens. Toen daar verandering in kwam, zijn we allerlei bereidingen beginnen aan te bieden. Tot vandaag bakt mijn vrouw nog altijd wafels en cake, maar er is ook dagelijks verse soep te koop en regelmatig ook stampi. Voorts kan iedereen hier een ontbijt bestellen, een goed gevulde kaas- of vleesplank of belegde broodjes. Ik mag zeker ook haar preparé niet vergeten die nog altijd erg gegeerd is. Dat alles maakte dat de mensen graag naar hier zijn blijven komen en wij onze boterham goed konden blijven verdienen.”

Ik kan me voorstellen dat het in de hoogdagen van de buurtwinkel hard werken was.

Martine: “Jazeker en aanvankelijk waren we ook het hele jaar non-stop open. Vakantie zijn we pas beginnen te nemen nadat Rik vijftig was geworden. Dan hebben we beslist dat we jaarlijks een week of drie de deuren zouden sluiten. Sedertdien gaat alles hier dicht rond Waregem Koerse en is dat het moment om de batterijen te gaan opladen in de bergen en de gezonde lucht van Oostenrijk. We zijn ook lang de hele zondag opengebleven. Pas toen ook de warenhuizen dat begonnen te doen, zijn we daarmee gestopt. Nu zijn we de zondag nog tot ’s middags open.”

Jullie hebben als koppel al die tijd van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat samengewerkt. Zorgde dat wel eens voor spanningen?

Martine: “Eigenlijk viel dat goed mee. Ik kan me niet herinneren dat er ooit woorden geweest zijn tussen ons. Wat ik wel weet is dat we hier vaak veel leute gehad hebben met de klanten. We durfden wel eens een grapje uit te halen. Zo ging de deur lange tijd al om vijf uur ’s morgens open en dan stonden er altijd al klanten aan de deur die hun krant kwamen halen.

“De mensen wisten goed dat er hier altijd wel iets te beleven was”

Mijn man durfde ze dan wel eens enkele minuten langer buiten te laten staan vooraleer te openen (lacht). De mensen wisten goed dat er hier altijd wel iets te beleven was, al was er ook altijd ruimte om een babbeltje te slaan. Wel moest je niet bij ons zijn om over de andere mensen te klappen. Hier was geen plaats voor roddels.”

Sedert wanneer weten de klanten dat het hier straks gedaan is?

Rik: “Deze zomer hebben we een blad aan de voordeur gehangen waarop staat dat alles over te nemen is. Voordien hadden we dat wel al enkele keren gezegd, maar niemand geloofde dat. De reactie was altijd: ‘Jullie gaan wel blijven doordoen‘. Sommigen reageerden wel heel ontgoocheld toen ze merkten dat het ons menens was. ‘Waar gaan we straks naartoe moeten? Ga je ons dan in plan laten?‘. Het zal ook voor ons wennen worden.”

Is er inmiddels al een overnemer?

Rik: “Neen, we hebben al behoorlijk wat projectontwikkelaars aan de deur gehad maar we zijn niet gehaast. Van zodra iemand de prijs geeft die we vragen is het voor ons in orde, maar voor de rest hebben we tijd. Ik vermoed dat er hier appartementen gaan komen, al hoop ik dat er ook nog ruimte zal zijn voor een kleine winkel onderaan.”