Nele Schelstraete (46) is juriste én voorzitter van biologisch bedrijf De Lochting: “Trots dat we hofleverancier van Bio Planet zijn”

Nele Schelstraete: “Wij geloven hard in het project van De Lochting”. © stefaan beel stefaan beel
Peter Soete

Nele Schelstraete uit Roeselare beseft als geen ander dat er in ieder leven ups en downs zijn en dat het er gewoon op aankomt om er steeds het beste van te maken. En geld verdienen is zelden het belangrijkste, geeft de zelfstandig juriste die ook voorzitter van biologisch bedrijf De Lochting is, nog mee. De Lochting teelt, verwerkt en verpakt biologische groenten en voorziet in het ecologisch beheer van groenzones.

Ben jij eigenlijk van Rumbeke, Roeselare of Beveren afkomstig?

“Ik zeg mensen altijd dat ik van Roeselare ben. Ik ben wel opgegroeid in Rumbeke, ben er naar de meisjesschool en de Chiro geweest en heb er 22 jaar gewoond. Daarna heb ik acht jaar op de Sint-Jozefparochie in Roeselare gewoond vooraleer ik hier in Beveren heb gebouwd.”

Wie is Nele Schelstraete?

Nele Schelstraete is geboren in Roeselare op 23 februari 1978 en heeft twee kinderen: Leonie (14) en Florian (11). Zij wonen op het platteland in Beveren.

Opleiding en job

Lager onderwijs was in de meisjesschool in Rumbeke en middelbaar in Barnum (Latijn). Vervolgens rechtenstudies aan UGent en vanaf 2001 16 jaar advocatuur. Vanaf 2017 zelfstandig jurist en stichter van Blueprint Legal.

Vrije tijd

Reizen, lezen, muziek beluisteren, popconcerten bijwonen, ski, damesclub Spica’s.

Je woont hier eigenlijk ‘op de buiten’?

“Eigenlijk wel en dat bevalt me. Ik hou van rust in mijn omgeving, van veel ruimte, van groen. Ik zie graag een tractor en een koe als ik naar buiten kijk (lacht). Het zit toch een beetje in het bloed denk ik, want mijn beide ouders zijn opgegroeid in de landbouw.”

Ben je altijd al spraakvaardig geweest?

“Dat denk ik wel. Ik heb dictie en muziekschool gevolgd als kind alhoewel dat laatste niet echt een succes was. Ik deed ook mee aan voordrachtwedstrijden en dat vond ik echt leuk. In het vijfde leerjaar moesten we een opstel schrijven dat gebeurt nu niet meer, zeker? over wat we later wilden worden en ik schreef toen al dat ik advocaat wilde zijn.”

Wat ook gebeurde?

“Ja, maar toen ik finaal een studiekeuze moest maken heb ik toch even getwijfeld tussen rechten en geneeskunde. Maar ik heb mijn eerste idee gevolgd. Ik wilde mij wel specialiseren in economisch recht en heb altijd voor bedrijven gewerkt. Ik heb drie jaar stage gelopen bij een middelgroot kantoor in Kortrijk, en ben er na mijn stage een viertal jaar gebleven als medewerker. Rond mijn 30ste heb ik beslist om volledig op eigen benen te staan en een tweetal jaar later heb ik met een aantal vennoten een eigen kantoor opgericht.”

Maar na een aantal jaar ben je alleen doorgegaan?

“Ik ben zeven jaar aan boord gebleven, maar dan ben ik alleen met een eigen bureau doorgegaan. Ik deed weinig baliewerk en concentreerde me op adviezen en consultancy voor bedrijven, bijvoorbeeld voor overnames of herstructureringen.”

“Er zitten zeker geldwolven bij maar niet meer dan in een andere job”

De perceptie leeft dat advocaten zeer duur zijn en dat mensen die eigenlijk niet altijd nodig hebben?

“Ik ben me er inderdaad van bewust dat er soms een negatieve bijklank is wanneer men het over de advocatuur heeft. En ja, er zitten inderdaad ‘geldwolven’ bij, maar niet meer dan in andere beroepen. Mensen moeten natuurlijk beseffen dat een advocaat een universitaire opleiding van vijf jaar heeft gevolgd, naast stage, en dat de investeringen zoals opleidingen en databanken om professioneel te kunnen werken niet onderschat mogen worden. En wanneer mensen een advocaat raadplegen, voelen ze dat onvermijdelijk in hun portefeuille. Wij kunnen in de regel geen terugbetalingstarief aanbieden zoals bijvoorbeeld in de zorgsector.”

Je bent voorzitter van vzw De Lochting, een biologisch bedrijf binnen de sociale economie. Hoe ben je daarbij betrokken geraakt?

“De mensen van De Lochting kwamen herhaaldelijk naar mij voor juridisch advies. Later heb ik hen geholpen met een bijkomende structuur en van het een kwam het ander. In 2016 ben ik deel beginnen uitmaken van het bestuur en acht jaar later ben ik er nog steeds. Ja, nu als voorzitter in opvolging van Henk Kindt. Iedereen die een mandaat opneemt, doet dat omdat hij of zij gelooft in dat project. Niet omwille van de vergoedingen die daar tegenover zouden staan. En dat leidt tot een gedreven team. Wij runnen De Lochting als een bedrijf en moeten zelfredzaam zijn. De subsidies die we krijgen, dekken zeker de kosten niet. En landbouw blijft een zeer gevoelige en moeilijke sector.”

Jullie hebben onlangs een nieuw contract met Colruyt afgesloten, een van onbepaalde duur zelfs?

“Ja, Colruyt ondersteunt ons project al jaren en dat is uitgegroeid tot een zeer mooi partnership. Wij zijn de hofleverancier van hun Bio Planet winkels en onze producten liggen ook in andere winkels van de Colruyt Group. Als er problemen zijn, wordt er constructief gezocht naar oplossingen; we helpen elkaar waar mogelijk. We hadden vroeger al een contract van bepaalde duur met hen maar nu hebben we een partnership zonder eindlimiet kunnen beklinken.”

Ben je gelukkig in Roeselare?

“Zeker, ik denk niet dat het op dit ogenblik in mijn leven elders beter is. Roeselare is een perfecte uitvalsbasis voor mij. Als ik ergens naar toe wil, neem ik de wagen of het vliegtuig en ik ben weg. Later een B&B beginnen in Frankrijk? Neen, bedankt, ik vind Frankrijk een mooi land maar de mentaliteit van de gemiddelde Fransman ligt mij minder. Wat ik graag anders zou zien in Roeselare? Dat er opnieuw meer kleine boetiekjes komen in de winkelstraten, winkeltjes zoals die er waren in mijn jeugd. Dat mis ik een beetje.”