De 84-jarige Roza is al meer dan een halve eeuw in de ban van Tupperware. Nu de fabriek in Aalst definitief de deuren heeft gesloten houdt ze verder nog uitverkoop in haar woning in Sint-Eloois-Winkel. Van de kust tot de westhoek, Roza ging overal om in haar bekende stijl haar producten te promoten. “Ooit hadden we met ons team de topverkoop gerealiseerd, die werd uitgereikt in Zwitserland. We hadden 25 miljoen frank in drie maanden tijd verkocht. En daar kreeg ik mijn percentje van.” Kennismaking met de dame die ooit verklaarde dat ze zich in een Tupperware-kist zou laten begraven.
Als je de naam Roza ‘Tupperware’ laat vallen in Sint-Eloois-Winkel, dan weet iedereen over wie je het hebt in de deelgemeente van Ledegem. Roza heet met haar familienaam Depraetere. Ze groeide op in Moorslede, maar woont nu in een nieuwe villa in de Tuileboomstraat. Haar huis staat letterlijk nog vol gestouwd met Tupperware-spulletjes. In de zomer zet ook haar garagepoort open en etaleert ze daar nog haar onvergankelijke hebbedingetjes voor de keuken. Nu het nieuws bekend raakte dat de Belgische Tupperware-fabriek in Aalst definitief sluit, stapten we even binnen bij deze praatvaar. “Ik heb inderdaad ooit verklaard aan De Krant van West-Vlaanderen dat ik me zou laten begraven in een Tupperware-kist, dat conserveert beter. Maar ze zullen er wellicht geen maken voor mij.”
“Mijn vader sprak een week niet meer met mij toen ik voor Tupperware ging verkopen, tot hij hoorde wat ik kon verdienen”
Roza is sinds 12 jaar de weduwe van Herman die in foto’s alomtegenwoordig is in de woning en ook zijn plaatsje heeft tussen de Tupperware-spullen. “Ik ben eigenlijk toevallig in de stiel gerold. Ik was toen al 30 jaar, woonde nog bij mijn ouders in Moorslede en wat atelierleidster in een naaiatelier daar. Maar na een syndicaal dispuut vlogen we daar met enkele dames buiten. Ik zat zonder werk en in die periode woonde ik net een Tupperware-demonstratie bij. Dat leek me wel iets, zeker toen Agnes Verstraete uit Geluwe me introduceerde in de stiel. Haar man was ziek, zij was Tupperware-verkoopster en hun vijf kinderen konden verder studeren dankzij de opbrengsten. Dus zag ik daar wel brood in, in tegenstelling tot mijn vader. Die heeft een week niet tegen mij gepraat toen ik mijn beslissing had genomen. Maar hij was wel de eerste om te vragen hoeveel ik verkocht had.”
“Mijn beste klanten? De nonnetjes uit het klooster van Moorslede”
En dat liep van meet af aan als een lier. “In het begin moet het je het wat leren natuurlijk, maar na een tijdje had ik een groep van 30 demonstratrices onder mij. Zelf bleef ik uiteraard ook mijn demonstraties doen. Ik ben in heel wat gemeentes in West-Vlaanderen te gast geweest. De truc was om iemand uit het publiek te overtuigen om zelf ook een demonstratie te doen. En wie gastvrouw was, kreeg ook erg mooie cadeaus. De waarde daarvan hing af van de omvang van de verkoop van die avond. Mijn beste klanten? De nonnetjes van het klooster in Moorslede, 120.000 frank maar liefst. Niet enkel zaken voor de keuken verkocht ik er, ook naaidozen en zo. We hadden ook ieder jaar een topverkoopweek en dan ging ik langs bij mijn beste klanten. Bij sommige ben ik 40 tot 50 jaar jaarlijks langs geweest. En ooit ben ik met mijn team in geslaagd om in Zwitserland de prijs van de topverkoop te winnen. Dat ging toen over een periode van drie maanden, we hadden voor 25 miljoen Belgische frank (nu goed voor bijna 62.000 euro).”
Leren koken om te demonstreren
En dat enkel met potjes en kannen? “Oh, je kan niet geloven wat er allemaal op de markt is gekomen van het merk. Maar je had ook enkele toppers die altijd gebleven zijn. Kijk hier, een speciaal potje om ajuin of andere groentjes fijn te snijden. Er hoort een dekseltje bij zodat het vers blijft in de koelkast. Maar de topper was ons serveerwonder, je kon er mee koken. Dat koken heb ik overigens moeten leren, overal waar ik ging stoofde ik iets klaar, vaak in de microgolfoven. En ik maakte de mensen ook warm voor andere tips, maar die demonstreerde ik dan het liefst bij een andere dame.”
En het is niet dat enkel de dames geïnteresseerd waren in de producten van Roza. “Op een avond demonstreerde ik enkel voor mannen, hun vrouwen waren naar de cinema. Ook toen heb ik goed verkocht.”
“Tupperware is onverwoestbaar en als er toch iets kapot ging kreeg je een nieuwe versie van je product als garantie”
Ook nu nog, bijna 55 jaar nadat ze gestart is met de verkoop is Roza nog dagelijks in de weer met de spulletjes. “Er is hier gisteren nog een man om een koekboek van Tupperware gekomen en er staan hier ook nog twee potjes klaar voor mijn kapster. De mensen bellen me op, ze komen het halen of ik breng het aan huis. En mocht er vraag zijn, dan ga ik met plezier een demonstratie doen. Tupperware was niet het goedkoopste merk, maar het is ook zo goed als onverslijtbaar. Behalve als je iets stuk liet vallen, kreeg je bij wijze van garantie ook je aangekochte goed nieuw terug mocht het toch stuk gaan. Maar in veel gezinnen doet de Tupperware-producten al 30, 40 of 50 jaar dienst. Iedereen heeft ook wel iets in huis van Tupperware.”
“Een computer heb ik niet, maar wel een heel goede rekenmachine”
Maar bij de jongere generatie is dat misschien minder het geval. “Je voelde ook de terugval in demonstraties, dat waren er minder dan vroeger. Toen deed ik er soms vijf tot zes per week. En mensen kiezen misschien soms voor een goedkopere alternatief, al blijft Tupperware het beste en kost het door de jaren heen minder dan de optelsom van andere producten die je in de plaats koopt.”
Feest met haar klanten
Roza gaat nog een tijdje door met haar ‘uitverkoop’. “Ik heb hier ook nog heel wat cadeautjes liggen, die vroeger werden geschonken aan de gastvrouwen. Van dekbedden tot friteuses, die verkoop ik ook allemaal aan een prijsje. En dat doe ik op een legale manier, ik heb ook een boekhouder die dat allemaal regelt. Ik heb natuurlijk nog het nadeel dat ik alles op papier moet noteren, een computer heb ik niet. Ook geen gsm trouwens, dat is allemaal voor de show. Wat ik wel heb is een heel goede rekenmachine. Dat is het belangrijkste. Er staat trouwens nog een bestelling van producten van mij in Aalst, die moet nog gehaald worden. En ik ga nog mijn jaar uit doen zeker? Of ik de producten nu niet kan kopen in de hoofdvestiging Verenigde Staten? Dat is me we te ver om dat te gaan halen.”
Voor de gelegenheid van haar 80ste verjaardag gaf Roza ook een feest. “Maar pas twee jaar geleden, ik had het moeten uitstellen door corona. Er waren 50 genodigden waaronder ook heel wat van mijn trouwste klanten. Tupperware is eigenlijk altijd mijn leven geweest. We zagen het al een tijdje aankomen dat het doek ging vallen in België, het is vooral ook jammer voor al de mensen die daar werkten.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
