In Houthulst is de Varo wellicht de langst bestaande winkel van de gemeente. Eind dit jaar neemt de zaakvoerder Marc Vanrobaeys (72) na 42 jaar met heel veel spijt in het hart afscheid van zijn levenswerk.
“Het zal rond eind jaren 1800, begin 1900 geweest zijn dat de winkel startte”, vertelt Marc Vanrobaeys (72). Aanvankelijk was het René, de broer van mijn grootmoeder, die de winkel oprichtte. Toen hij met zijn gezin (11 kinderen) naar de Verenigde Staten trok, nam mijn grootmoeder de zaak over. Dat was in 1928 en grootmoeder Pharilde Correon stond vele jaren in de winkel tot mijn vader, Albert Vanrobaeys, in de jaren ’50 het van haar overnam.” De winkel is gevestigd in de Klerkenstraat en was oorspronkelijk op de hoek van de Klerkenstraat en de Veldstraat.
“ Het was er altijd een handel in algemene voeding en kruidenierswaren”, vertelt Marc. “Al van bij het begin stond dienstverlening voorop: boodschappen thuisbrengen, luisteren naar de mensen en hen helpen waar mogelijk… Dat is altijd zo gebleven en zal tot de laatste dag zo zijn. Mijn moeder overleed toen ik nog maar negen jaar was maar vader – ook al stond hij er met vier kinderen alleen voor – deed heel erg zijn best. Ik zal een jaar of 16 geweest zijn toen ik met vader meehielp in de winkel, maar ik werd al heel vroeg ingeschakeld. Toen ik nog in Houthulst naar school ging moest ik vaak op maandag snel naar Diksmuide om boter te helpen laden met vader en dan heel snel terug naar huis en weer naar school. Ik heb er geen ogenblik spijt van, ik heb heel veel geleerd van mijn vader. Vader stuurde mij vier jaar op internaat naar Ath om er Frans te leren. Dat was niet zo leuk. Eerst helemaal alleen op de trein naar Ath en dan op internaat. Nog geen Frans kennen en je plan moeten trekken, maar ook dat is mij gelukt.” In 1972 nam Marc de zaak dan over.
Diverse generaties
“Ik sta ondertussen al 42 jaar in de winkel, heb intussen verschillende generaties die klant bij mij zijn. Ik zag de grootouders komen, daarna hun ouders en ik zie ook die kinderen opgroeien en met hun kinderen komen winkelen. Intussen leer je de grote en kleine kantjes van de mensen wel kennen. Je deelt in de vreugde en het verdriet van de mensen, biedt hen een schouder om op uit te huilen en lacht met hen mee als ze iets leuks hebben, mensen hebben daar nood aan.”
Je deelt in de vreugde en het verdriet van de vele klanten
“In 1985 heb ik de winkel uitgebreid met 250 m2 en een aantal nieuwe producten bijgenomen. Terwijl de Unic in Houthulst het eerste grootwarenhuis was, kwam ik met een eigen grootwarenhuis dat onafhankelijk was van een keten. In het begin werkte ik alleen, maar door de uitbreiding van de zaak nam ik personeel in dienst. De winkel was iedere dag open met een sluitingsdag op woensdag en de zondagvoormiddag open.”
“Ik werk een gemiddelde van 74 uren per week, iedere dag ben ik al om 5 uur in de weer en bij veel mensen breng ik hun goederen al tegen 6 uur aan huis. Ik ben onlangs geopereerd aan mijn knieën en daarna ben ik recht uit het ziekenhuis opnieuw in de winkel beginnen werken. Gelukkig heb ik altijd een goede gezondheid gehad, maar nu is het tijd om te stoppen. Veel mensen hebben al gezegd dat ze me zullen missen, dat ze ook nergens meer iemand zullen vinden die hun bakken bier of water in de auto zet en alles gratis thuis bezorgt. Kortom, die er altijd is voor zijn klanten.”
“Het is ook zo dat ik ook de mensen, het contact en het bezig zijn zal missen. Een mens moet eens stoppen, maar ik kan vertellen dat ik al veel traantjes gelaten heb, dat het met heel veel spijt in het hart is dat ik afscheid neem van mijn levenswerk.”
Marc is de vader van Mieke en Joost en heeft twee kleinkinderen: Paulien en Leontien. Mieke woont in Diksmuide en Joost in Antwerpen. Wat er nu zal gebeuren met het gebouw? “ Niets, het blijft zoals het is” lacht Marc. “Mieke, die in Diksmuide haar zaak heeft (Sweetline, pralines Vannevel) zal wellicht de winkel gebruiken om er haar ijskramen tijdens de winter in op te bergen. Ik ben ook van plan om Mieke te helpen, zodat ik ook nog onder de mensen zal komen.”
Graag op de fiets
“Verder zal ik nu tijd hebben om me om het huishouden te bekommeren en te fietsen. Reizen zit er niet in, maar een ritje met de fiets dat doe ik graag. Het zal wennen worden. Mijn leven zal minder jachtig zijn. Toch wil ik in beweging blijven en bij de mensen eens langs gaan. Er zijn al veel klanten die gezegd hebben: ‘je kan maar zien dat je eens binnenspringt’ en dat zal ik doen ook. Op oudejaarsavond trek ik voor het laatst de deur achter mij dicht, het zal een zware avond worden” besluit Marc.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
