Het leven lachte hem toe en eind dit jaar zou hij zijn bekende kapperszaak overlaten aan een nieuw gezicht. Guy Van Loocke was 30 jaar lang het gezicht van de gelijknamige kapperszaak in het centrum van Oostende. Tot een zwaar verkeersongeval in juli zijn leven voorgoed veranderde. “Verschrikkelijk dat ik niet op een waardige manier afscheid kan nemen van mijn klanten”, zegt de man.
Op de hoek van de Jozef II-straat en de Dekenijstraat, vlak bij het Oostendse station, baatte Guy 30 jaar lang een kapperszaak uit. Hij zag mensen komen en gaan en op het einde van dit jaar zou hij zijn kapperszaak overlaten. Alleen raakte hij op 21 juli van dit jaar betrokken bij een verkeersongeval. Zijn leven hing even aan een zijden draadje, maar hij spartelde zich erdoor. Alleen draagt hij daar voor de rest van zijn leven de gevolgen van. Weg droom, weg toekomst.
“Ik was die dag onderweg met mijn speedpedelec naar Diksmuide toen ik ineens aangereden werd”, blikt Guy terug. “Ik lag vier dagen in een coma. Ik had een miltruptuur, verschillende pezen waren door, een klaplong, gebroken ribben, gebroken dijbeen, knie en scheenbeen, een schouderbreuk en een verlamming aan mijn linkervoet en kuit. Na maanden revalidatie ben ik nu terug thuis, maar mijn leven is drastisch veranderd.”
Afhankelijk
Zijn salon moest Guy eerder opgeven dan hij zelf had gewild. “Ik kan niets meer en ben van iedereen afhankelijk”, legt Guy uit. “Ik kan niet meer koken, geen boodschappen meer doen, ik zit de ganse dag thuis. Ik slaap vijftien uur per dag. Ik had nog zo veel dromen en doelen in mijn leven, maar die moet ik aan de kant schuiven. Ik ben een tuinliefhebber en zou in de tuinbouw nog wat gaan werken. Dat zal nu niet meer lukken. Ook in mijn eigen tuin bezig zijn zit er niet meer in. Maar wat ik nog het allerergste vind is dat ik geen afscheid heb kunnen nemen van mijn klanten. Dat doet nog het meeste pijn.”
Voorlopig weet Guy dus niet hoe de toekomst er zal uitzien. “Ik moet nog verschillende operaties ondergaan, dat staat vast”, gaat het verder. “Er is helemaal geen zekerheid hoe mijn situatie zal evolueren. Binnen twee jaar gaan ze met zekerheid kunnen zeggen of er beterschap komt, maar helemaal de oude zal ik nooit meer worden.” En dan krijgt Guy het erg moeilijk. “Als ik zo voor de rest van mijn dagen verder moet leven, dan wil ik dat eigenlijk niet meer. Ik kan gelukkig op mijn vriendin en mijn zoon rekenen, maar ik ben nog te jong om van iedereen afhankelijk te zijn.”
Gesprek
Tot op vandaag hoorde hij niets van de bestuurder die Guy aanreed. “Ik had die man graag een keer gesproken, ja. Maar hij deed nog geen moeite om me te contacteren. Hij kon toch eens gevraagd hebben hoe het met me gaat? Misschien durft hij niet. Ik zou daar wel begrip voor hebben. Moest die man mij opzoeken, dan wil ik heel graag met hem praten. Voor hetzelfde geld is die man daar ook kapot van. Het sterkt me echter dat er vanaf januari iemand klaarstaat om mijn salon vol goede moed over te nemen. Ik ben mijn klanten heel erg dankbaar voor de voorbije 30 jaar en ik mis ze. Ik mis het sociaal contact ook. Of dat ooit nog terugkomt, weet ik niet. Voorlopig heb ik geen enkel zicht op de toekomst. Ik leef momenteel van dag tot dag en op hoop. Meer kan ik voorlopig niet doen”, besluit Guy.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
