Transport Plovie doet precies een halve eeuw nationaal en internationaal tankvervoer. Opmerkelijk is dat drie generaties er samen aan de slag zijn, vertelt zaakvoerder Kris Plovie (49). “Mijn vader Eric Plovie (80) rijdt nog geregeld en intussen kwam mijn zoon Simon (22) erbij. Zijn passie is een godsgeschenk voor de toekomst van ons familiebedrijf.”
Op 1 mei 1971stichtte Eric Plovie zijn eigen transportbedrijf, vertelt zoon Kris Plovie: “Vader was op zijn achttiende als chauffeur begonnen en vervoerde voornamelijk boomstammen voor transporteur Ide uit Ruddervoorde. Toen hij 30 werd, waagde hij de stap naar zelfstandigheid. Hij kocht een occasie tankwagen met de bijhorende vergunning. Het opzet slaagde en gaandeweg kwamen er een zestal tankwagens met chauffeurs bij. Moeder Marie-Rose Fransoo ruilde intussen haar werk bij Siemens in Oostkamp voor het thuisfront in de Kauter 3 in Sint-Joris.
Enige zoon Kris Plovie volgde in het VTI Brugge de richting automechanica en startte eveneens op zijn achttiende als chauffeur. Met een bijkomend diploma vakbekwaamheid mocht hij mee in het bedrijf stappen.
230 graden
“Wij groeiden in transport van ‘zwarte’ producten. Dat zijn bijvoorbeeld zware stookolie voor tuinbouwbedrijven en industrie en petrochemische vloeistoffen zoals bijvoorbeeld teer en creo soot, het middel waarmee treinbielzen gekleurd werden. Eén van onze specialiteiten is het vervoer van pek. Dit restproduct van cokesfabrieken moet rond 230 graden Celsius blijven opdat het niet zou stollen. Wij brengen het van raffinaderijen naar onder meer Engeland, Frankrijk en Nederland. Daar wordt het gebruikt in het productieproces van aluminium. Onze chauffeurs zijn doorgaans een hele week internationaal op pad. Een speciale vermelding verdient Filip Cornelis, die al gedurende 35 jaar voor alle drie de generaties reed.”
Kris trouwde met Veerle Braeckevelt. “Na 15 jaar als medisch secretaresse in het AZ Sint-Lucas in Assebroek, stapte ze precies 15 jaar geleden over naar het familiebedrijf. In die periode net voor de economische crisis van 2008 was er werk à volonté. Op het hoogtepunt telden we 13 eigen trekkers. In 2013 verhuisden we ons kantoor en de werkplaats naar de Sint-Jorisstraat 84B in Beernem. In de Kauter in Sint-Joris hebben we wel nog een standplaats. Momenteel tellen we zes chauffeurs plus mijn pa Eric en onze enige zoon Simon. Zelf rijd ik nog maar af en toe.”
Toekomst verzekerd
Zoon Simon Plovie (22) studeerde eigenlijk marketing aan de hogeschool. “Toch lieten we hem al vroeg het rijbewijs C voor vrachtwagen en CE voor transport met aanhangwagen halen, opdat hij zou kunnen inspringen als dat eens nodig zou zijn. Om tijdens de vakantie voor zijn laatste schooljaar nog eens met mijn zoon iets samen te doen, nam ik hem een week mee op internationale trip. Tot onze verrassing kreeg hij de truckersmicrobe te pakken en werd hij na zijn studies in juni 2019 meteen chauffeur. Dat was een godsgeschenk. Dit is een echte geruststelling voor de toekomst van het bedrijf. Zijn passie is zo groot dat hij komende zomer met zijn vriendin Amber Nemegeer boven de zaak komt wonen.”
Vader Eric rijdt nog geregeld. “Hij is kerngezond en kan moeilijk thuis zitten. Drie jaar geleden was zijn trekker met automatische versnellingsbak versleten en kochten we een tweedehandse voor hem. Die trekker is wit maar hij wil geen ‘zotte kosten’ meer doen om die groen te schilderen, zoals de andere vrachtwagens. Ook voor kleurrijke lichtjes, populair bij jonge chauffeurs, is hijniet te vinden.”
(RJ)
