Op zondag 26 juni legt Jan Boudeweel voor de laatste keer zijn brood en taarten in de etalage van zijn bakkerij in Poperinge. Na veertig jaar trekt hij de deur definitief dicht. Zonder overnemer. “Het is soms moeilijk, volhouden als bakker.”
Het was zijn vader Paul, die in 1960 in de Ieperstraat Bakkerij Boudeweel uit de grond stampte. “Voordien hadden mijn grootouders hier een groentewinkel. In principe is het de derde generatie die hier een winkel heeft”, zegt Jan Boudeweel (61). Van 1973 tot 1978 volgde Jan de bakkersschool Ter Groene Poorte in Brugge. Daarna ging hij aan de slag in enkele bakkerijen om zijn techniek te verfijnen, en na zijn legerdienst in 1980 begon hij in de bakkerij van zijn vader werken. “Een jaar hebben mijn vader en ik samen in de bakkerij gestaan. Op 1 januari 1983 heb ik, samen met mijn vrouw Ann Zonnekein (60), de bakkerij overgenomen. Van jongs af aan had ik die passie voor het bakken. Als kleine jongen stond ik ’s nachts op om mijn vader te helpen.”
Tearoom
De zaak werd in 1991 afgebroken en er kwam een nieuwe bakkerij met tearoom in de plaats. “Ik was altijd al fan van de klassieke patisserie. Mijn specialiteiten waren Poperingse Mazarinetaart, vloerpistolets, dessertkoekjes, miserable en javanais… We merkten dat onze klanten het wel fijn zouden vinden om hier een taartje te kunnen eten met een kopje koffie, dus bouwden we een tearoom bij de bakkerij.”
Ik heb zoveel recepten en technieken die ik zou willen doorgeven
“In die veertig jaar zijn onze klanten mee ouder geworden en we merken dat er geen verjonging komt bij onze klanten. De jongere mensen gaan liever op een terrasje zitten met een cocktail. Een kopje koffie met een stuk taart spreekt hen niet meer aan. En nu de grootwarenhuizen ook een zeer ruim assortiment patisserie en brood aanbieden, is dat uiteraard ook voelbaar bij ons”, zegt Jan. “De coronacrisis was dan wel weer een boost voor de bakkerijen. Op restaurant gaan of een terrasje doen, dat zat er lange tijd niet meer in. Wat konden ze wel nog doen? Een taartje eten.”
Tijd voor kleinkinderen
Op zondag 26 juni moet Jan voor de laatste keer zijn wekker om één uur ’s nachts zetten. Tijdens de week is dat om vier uur.
“Het sociaal contact met de klanten zal ik natuurlijk missen. Ik ben hen zeer dankbaar”, zegt Jan. “Ik vind het jammer dat ik mijn kennis aan niemand kan doorgeven. Ik heb zoveel recepten en werkwijzen die ik aan iemand zou willen doorgeven, maar een overnemer vinden we jammer genoeg niet. Of onze kinderen geen kandidaat zijn? Als kind waren ze graag bij papa in het atelier, maar toen ze ouder werden hadden we vlug door dat ze niet dezelfde passie deelden. Nu, meer quality time met mijn kinderen Steven en Delphine en mijn drie kleinkinderen zal heel fijn zijn. Ons vierde kleinkind wordt in juli geboren, dus daar kijken we enorm naar uit. Wat meer vrije tijd hebben om te wandelen, fietsen, zwemmen, spelen met de kleinkinderen…: dat zal deugd doen.”
Papierwerk
Bakkerij Boudeweel staat ondertussen meer dan een jaar te koop. “Er waren enkele geïnteresseerde kandidaat-kopers, maar geen bakker. Dat hoor ik bij veel bakkers die stoppen. Enerzijds is het een investering die je niet alleen aankan, anderzijds is het veel meer dan taart en brood bakken. Het papierwerk voor de voedselveiligheid is niet eenvoudig en wordt er niet gemakkelijker op. Dat wordt de nieuwe bakkers wel geleerd op school, maar je moet het zien zitten. Bakker zijn heeft natuurlijk ook geen aantrekkelijke uren. Volhouden is soms moeilijk. Ik vind het jammer dat de ambachten verdwijnen”, zegt Jan.
Op zondag 26 juni staat Jan tijdens de Keikopbraderie voor de laatste keer op de stoep met warme Luikse wafels en suikerspin.
Interesse? www.mijnhabitat.be.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
