Uniek: Dubbe staat vierde keer in finale Humo’s Rock Rally

Vandaag aflevering vijf uit leven en werk van levende legende Dubbe, die voor de vierde keer de finale van Humo’s Rock Rally haalt.

Drie uur voor de halve finale van Humo’s Rock Rally in 2006 duikt Jeroen Carette, muziekliefhebber en ervaren in sales & marketing, op. Bij de eerste ontmoeting klikt het meteen tussen Jeroen en Dubbe, en hij wordt met onmiddellijke ingang de manager van Revenge 88.

Een goed gekozen moment, want de band stunt. Dubbe en co halen voor de vierde keer de finale en vestigen daarmee een record. De kersverse manager mag meteen zijn kwaliteiten bewijzen. Willy Willy duikt voor de finale op om zijn vroegere band steunen en wil graag backstage Dubbe en de rest van Revenge 88 wat moed inspreken. Maar de security is onverbiddelijk: bekende gitarist of niet, zonder pasje raak je niet achter het podium. Tot nieuwe manager Jeroen tussenbeide komt: hij pleit als een advocaat en slaagt erin de oude vrienden achter de schermen te herenigen.

Freaky Age

Revenge 88 valt die avond niet in de prijzen, maar laat een onvergetelijke indruk na. Ze zijn de oudste band ooit in de finale, wat allicht meespeelde in het verdict van de jury, maar ze krijgen lovende recensies. Humo spreekt over een masterclass in rock & roll. In die finale stond overigens ook Freaky Age op het podium als jongste groep ooit. De zangeris Lenny Crabbe, zoon van de Oostendse Nathalie Duyver. Het levert hen een dubbelinterview op voor Radio 1.

Revenge 88 lijkt klaar voor de grote doorbraak. Manager Jeroen bezorgt hen een twintigtal optredens, onder meer op Schwung in Roeselare waar ze samen met Status Quo en Alice Cooper op de affiche staan voor 8000 man. Maar soms loopt het anders dan gepland. “We konden spelen in Gent in het voorprogramma van de New York Dolls”, vertelt Dubbe. “Dat zijn voor mij echte helden! Na een geslaagd krijg ik echter boel met Danny Markey, die met ons mee op pad was, en dat loopt uit de hand. De organisator belt de politie om te zeggen dat er een heel nest Oostendenaars de boel afbreekt. Sindsdien zijn Revenge 88 en ik levenslang niet meer welkom in de Gentse Handelsbeurs.”

De authentieke rockers van Revenge 88 blijven trouw aan hun way of life, maar dat maakt het voor een manager erg moeilijk. Er gaat ook altijd een hele hofhouding van vrienden en familie mee op stap. Die moeten allemaal op de guestlist en drank en eten krijgen. Voor manager Jeroen wordt het een verlieslatend verhaal en in 2008 moet hij noodgedwongen de band loslaten. Daarna gaat het zienderogen achteruit met de band. De laatste kans om door te breken lijkt verkeken…

Maar als het te lang stil is, gaat het kriebelen bij Dubbe. Hij polst in 2012 bij Serge Feys. De toetsenist van Arno is vaak bereid een oude vriend te helpen en dat is deze keer niet anders. Wat volgt is een verhaal dat onterecht de Vaderlandse rockgeschiedenis niet haalt. Serge bewerkt het nummer Sister Clawen vraagt Arno Hintjens mondharmonica te spelen. Op de opname is ook diens broer, Peter Hintjens, te horen. De eerste samenwerking tussen beiden, terwijl ze al dertig jaar muziek spelen. Sister Clawis de enige opname waarop ze samen te horen zijn. Los van het feit dat het nummer de moeite van het beluisteren meer dan waard is, wordt dit unieke document niet opgepikt door de media. Het verhaal verdwijnt in de plooien van de tijd.

Is dat het definitieve einde van Revenge 88? Wordt vervolgd.