Annelore Coffyn (41) combineert duizend en een dingen: “Je moet kunnen lachen zonder uit te lachen”

Annelore Coffyn vindt de Menenpoort nog altijd een fascinerend gebouw. © Foto TGHL
Tom Gheeraert
Tom Gheeraert Medewerker KW

Nog maar net heeft ze gedaan met acteren in ‘Oud Speelgoed’ van Corneelkring Brielen of Annelore Coffyn moet beginnen te schrijven aan een nieuwe Ieperse revue. Haar passie voor toneel brengt haar geregeld naar de Menenpoort als Kat en Nar. “Doen maakt mij rustig.”

Annelore Coffyn (41) een bezige bij noemen is een understatement. Naast Corneelkring, Ieperse Revue, OKAN-klassen en Boerenhof is ze ook hulpregisseur bij de Kattenstoet én eeuwige student. “Ik ben iemand die altijd wil bijleren. Nu ben ik bijvoorbeeld bezig met een opleiding tot rijschoolinstructeur, eerder deed ik al Spaans, pedagogische wetenschappen…”

Waar haal jij de tijd om alles te doen?

“Ik kijk geen tv. Dan heb je veel tijd over. Laat mij alstublieft mij bezighouden. Het doen maakt mij rustig. Ik heb dat nodig.”

De mensen kennen jou wellicht als actrice, maar je schrijft en regisseert ook?

“Ondertussen heb ik al twee revues zelf geschreven en geregisseerd, maar de laatste twee keer kon die niet doorgaan door corona. In 2022 gaat de revue wel door. Ik begin binnenkort met schrijven. De revue is eigenlijk lachen met wat rond je gebeurt. Dat was altijd heel lokaal. Als je niet van Ieper was had je er weinig aan. Maar je moet ook mee met je tijd.”

Ik kijk geen televisie, dan heb je veel tijd over

“Ik vond het heel belangrijk dat mensen van buiten Ieper het ook kunnen volgen, en vooral ook jongere mensen. Daardoor zijn het niet meer de losse sketches van vroeger. Ik vond het ook belangrijk dat het gebeurt met respect voor iedereen. We kennen racisme. Het ligt allemaal veel gevoeliger dan vroeger, en daar hou ik ook heel sterk rekening mee. Je moet met alles kunnen lachen, maar zonder uit te lachen.”

Is die noodgedwongen pauze van twee jaar een nadeel geweest?

“In de eerste plaats financieel uiteraard. We huren een hangar waar al onze decors en attributen staan. Ik durf te hopen dat de bende standhoudt. Iedereen is wel enthousiast om weer mee te doen. We hebben ook een aantal nieuwe mensen. Als schrijver zit ik met een dilemma. Wat doe je met corona? Ga je er nog eens een sketch rond maken, of gewoon even aanraken? Ik ben er nog niet over uit.”

Als hulpregisseur was het wellicht ook een bittere pil te horen dat de Kattenstoet niet doorgaat?

“We vinden het natuurlijk erg, maar we hebben een supergoeie bende die al jaren aan elkaar hangt. Op de dag van de Kattenstoet zullen we trouwens iets samen doen. We hadden het wel zien aankomen. De Kattenstoet is een bijzonder grote organisatie die heel vroeg start. De onzekerheid was te groot. Vorig jaar moesten we op het laatste moment nog Kattenkronkels annuleren. Wij stonden daar te repeteren als zotten… Het was vooral jammer voor de gasten, want die kijken daar enorm naar uit. Voor velen is het de eerste keer, verkleed mogen zijn, dansen… Je mag niet onderschatten wat dat betekent voor een kind.”

Wat is de mooiste rol die je al gespeeld hebt?

“Amandine Van Tieghem (de van hekserij beschuldigde vrouw in de Kattenstoet, red.). Als Ieperling een waargebeurd verhaal mogen brengen op de Grote Markt is een hele eer. Ik heb dat met hart en ziel gespeeld, drie of vier keer. Die hulpeloosheid en wanhoop, daar kan je als actrice zo veel emotie insteken. Ook dat de mensen positie innemen, voor of tegen haar. Zelfs nu in het toneel merk je dat mensen vlug een kant kiezen. Ik vind dat fascinerend. Mensen hebben heel vlug hun oordeel klaar. Ik denk dat de digitalisering daar voor iets tussen zit.”

Heb je iets met de Menenpoort?

“Ik doe rondleidingen met kleuters en lagereschoolkinderen als Kat en Nar. We stoppen dan altijd ook aan de Menenpoort. Ik vind het nog altijd een fascinerend gebouw en als ik hier met de kinderen passeer dan stop ik sowieso. Want mensen rijden erdoor en zien het niet meer. Ze zien niet hoe mooi bepaalde dingen zijn. Met de leerlingen van de OKAN-klas kom ik hier ook soms.”

Wat is de OKAN-klas?

“Dat zijn onthaalklassen voor anderstalige nieuwkomers. Mensen die hier in Ieper of omstreken toekomen hebben recht op onderwijs, maar mocht je de gasten die geen Nederlands kennen in het regulier onderwijs steken dan zou dat voor niemand haalbaar zijn. In de OKAN-klas dompelen we hen onder in de Nederlandse taal, maar ook de cultuur en de gewoontes. Het is heel intensief. Je moet je eens voorstellen dat ze je droppen ergens in China met 13 andere nationaliteiten in één klas, met leeftijden van 11 tot 18 jaar. Dus je moet constant differentiëren, want het niveauverschil kan enorm zijn. In onze klassen zijn er zelfs die hun eigen naam niet kunnen schrijven. Analfabetisme heb ik nooit van zo dichtbij meegemaakt.”

Hoe reageren die jongeren op de Menenpoort?

“Dat is te zien. Er zitten mensen tussen die gevlucht zijn uit een oorlogssituatie. Daar is de situatie zoals bij ons in 1918, alles kapot, alles en iedereen achtergelaten. Dat maakt wel wat los, ofwel zullen ze zich daarvan afkeren. Wat ze wel altijd doen is kijken of hun nationaliteit ertussen staat. Volgens mij leggen ze wel een andere betekenis in het gebouw, maar uiteindelijk raakt het iedereen.”

Privé:

Annelore werd geboren op 30 juni 1980 in Ieper. Ze is de dochter van Claudine Hoornaert. Ze heeft nog een broer Stijn. Ze heeft een relatie met Frederick Verstraete. Annelore is mama van Warre (15), Diethe (12) en Kamiel (7).

Opleiding:

Annelore deed orthopedagogie en nog veel andere opleidingen.

Loopbaan:

Na haar studies werkte ze een drietal jaar in de bijzondere jeugdzorg. Vervolgens maakte ze de overstap naar het onderwijs. Ze werkte een aantal jaar als leerlingenbegeleider in Immaculata voor ze ouderschapsverlof opnam. Nu heeft ze de draad weer opgepikt binnen de OKAN-werking van de scholengroep. Ze is ook samen met haar partner uitbater van restaurant Boerenhof in Vlamertinge.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier