Het is voor muzikanten niet zo simpel om buiten de grenzen van de eigen regio aan de slag te kunnen. Velen proberen, weinigen slagen. Maar er zijn van die uitzonderingen die buiten de regio, buiten het land, zelfs buiten Europa avonturen mogen beleven… en daarvoor hoef je niet per se Arno te heten.
Een Belgische band die begin jaren negentig tot de absolute Belgische top behoort, is Betty Goes Green. In de groep zit onder andere de Oostendse Nathalie Duyver en in die periode start de band een samenwerking met Mike Rathke, rechterhand en gitarist van de Amerikaanse legende Lou Reed. Eerst wordt er een plaat opgenomen in België, voor de opvolger trekt Betty Goes Green naar New York. Na een eerste ontmoeting met Lou Reed himself in België, volgen er een aantal in New York. Lou zal gitaar inspelen op die nieuwe plaat. Een tweetal jaar later vraagt Lou Reed de band mee op Europese tournee die hen langs onder andere Antibes, Rome, Boedapest en Praag bracht. En het wordt nog straffer: in Praag worden ze na het optreden uitgenodigd op de presidentiële receptie die Václav Havel geeft ter ere van zijn goeie vriend Lou Reed. Een president in jeans, met Velvet Underground platen onder z’n arm, een unieke en onvergetelijke ervaring voor de Nathalie en de band. Betty Goes Green heeft ook een zanger, gitarist, songwriter: Luc Crabbe. Hij en Nathalie vormen samen een koppel en ze krijgen een zoon: Lenny Crabbe. We kunnen, licht chauvinistisch als we zijn, dus stellen dat Lenny een halve Oostendenaar is. In 2006 neemt Lenny met zijn band Freaky Age deel aan Humo’s Rock Rally en ze worden, met een gemiddelde leeftijd van 14, de jongste band ooit die de finale haalt. Leuk detail: in diezelfde editie van de Rock Rally is de Oostendse Revenge 88 de oudste band die in de finale zit.
Het contact tussen Nathalie, Luc en Lenny met Lou Reed bleef bestaan tot zijn overlijden in 2013. Freaky Age stopt er dit jaar trouwens mee en hun afscheidstournee brengt hen deze zomer op het podium van de Paulusfeesten.
Rocken met Marky Ramone
Een andere Oostendse toevalstreffer vinden we bij Marky Ramone & the Speedkings. De drummer van The Ramones is na de split van deze wereldvermaarde punkrockband (eind jaren negentig) nog niet aan het eind van zijn Latijn. Bij de dood van zanger Joey Ramone, in 2001, is er een wereldwijde nieuwe golf van belangstelling voor hun muziek. Drummer Marky Ramone, een geboren commerçant, beseft dat het tijd is om te incasseren: iedere organisator staat te popelen om de naam Ramone op hun affiche te krijgen. Door een samenloop van omstandigheden (en het mag allemaal ook niet te veel kosten) doet hij beroep op een West-Vlaamse begeleidingsband, The Speedkings. De bassist vinden ze in Oostende: Glenn Rotsaert van Revenge 88. Glenn weet hoe hij downstrike bass moet spelen. Bij deze techniek speelt de basgitarist met een plectrum dat enkel in neerwaartse vorm de snaren mag raken en dat is een vereiste voor deze muziekvorm. Voor Glenn is het een once in a liftime opportunity en hij hapt toe. Het avontuur leidt tot verschillende singles en hij toert door Europa, de Verenigde Staten en Japan.
Het is ook een goede leerschool, want Marky is een perfectionist. Ieder optreden wordt gefilmd en daarna minutieus ontleed. In dit rockcircus worden fouten niet getolereerd.
Muziek
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier