“Wij zijn geen gewoon festival, maar een muziekvakantie”: organisatie blikt vooruit op 50ste Festival Dranouter, dat voor het eerst helemaal uitverkocht is

Bavo Vanden Broeck, Sofie Pauwels en Jan Caron presenteren het boek over 50 jaar Dranouter. © EF
Tom Gheeraert
Tom Gheeraert Medewerker KW

Van een handvol mensen die in 1975 naar wat folkgroepjes kwamen kijken tot 50.000 bezoekers voor de 50ste editie: festival Dranouter heeft er een lang parcours opzitten dat dit weekend extra in de verf wordt gezet. De organisatoren richten hun blik echter op de toekomst.

In 1974 openden de Nederlandse folkzanger Alfred den Ouden en zijn partner Kristien Dehollander muziekkroeg De Zon in Dranouter. Toen ze het jaar erop op de speelplaats van de plaatselijke jongensschool voor de eerste keer Folkfestival Dranouter organiseerden, kon niemand vermoeden dat dit festival vijftig jaar later 50.000 bezoekers naar het pittoreske Heuvelland zou lokken.

“Het eerste festival kwam ik als toeschouwer, het tweede begon ik als toeschouwer en eindigde ik als medewerker”, vertelt Marnique Deswarte (72), die er dus van het prille begin bij is en van 1981 tot 2016 voorzitter van de vzw Dranoeter zou worden. “In het begin was alles in openlucht, dus een eerste belangrijke stap in de groei was de intrede van tenten. Een tweede stap was de oprichting van de vzw in 1981 met een aantal gelijkgestemde mensen die de bedoeling hadden om dat festival niet alleen verder te organiseren, maar ook te laten groeien. De grote boom kwam echter pas in 1989, voor een stuk door de enorme populariteit van de plaat Graceland van Paul Simon. Dat was rock met invloeden van wereldmuziek en folk en we hadden op de line-up mensen die aan die plaat hadden meegewerkt.”

Muziekcentrum

Wat volgde was een periode van sterke groei. “Het ging zodanig hard dat we in de jaren negentig het muziekcentrum ‘t Folk hebben opgericht. Ook de overstap van een volledig vrijwilligersorganisatie naar een professionele was een belangrijke mijlpaal”, vervolgt Marnique. “Het festival groeide en dan kun je achteruit gaan in toeschouwersaantallen eigenlijk niet meer permitteren, dus streefden wij ieder jaar naar meer. Maar op een bepaald ogenblik was dat niet meer mogelijk. Organisatorisch werd het altijd maar moeilijker, financieel was het niet meer te doen… Ook binnen de muziekwereld was er veel veranderd.”

Er braken enkele moeilijkere jaren aan. “Dat de toekomst van het festival aan een zijden draadje heeft gehangen zou ik niet zeggen want we hadden altijd een goed financieel beheer, maar op een bepaald moment hebben we wel onze financiële reserves moeten aanspreken. Er zijn ook jaren geweest dat we ernstige twijfels hadden, maar eigenlijk is het nooit zo erg geweest dat we dachten: nu is het voorbij. We hebben telkens weer de rug kunnen rechten.”

“We zetten in op kwaliteit, hectische toestanden passen niet bij ons festival”

De organisatoren moesten wel gas terugnemen en beslisten om in 2015 het festival te verhuizen van de Koudekotstraat naar de huidige locatie in de Dikkebusseweg, vlak voor het muziekcentrum. “We keerden terug naar de roots: dichter bij het dorp, kleinere oppervlakte, minder uitgaven, waardoor we ook minder publiek nodig hadden… En dat is gelukt. Nu zie je dat het festival weer solide is. Organisatorisch zit het weer snor voor vele jaren, denk ik.”

Festival Dranouter is dit jaar voor de eerste keer ooit helemaal uitverkocht in voorverkoop. “Na het festival van 2023 zagen we al dat de verkoop van de very early bird-tickets al heel goed liep”, zegt communicatieverantwoordelijke Sofie Pauwels van Festival Dranouter. “Het moment dat één dagticket uitverkocht geraakte, kwam de hele ticketverkoop in een stroomversnelling terecht en opeens was alles uitverkocht. Dat in combinatie met de jubileumeditie is historisch te noemen.”

De Koer

Al merkt de organisatie dat de interesse in het festival jaarlijks toeneemt. “Festival Dranouter is geen gewoon festival, het is een muziekvakantie”, gaat Sofie Pauwels verder. “Mensen laten zich hier verrassen door gevarieerde bands, ze klinken op de vriendschap in de themabars, ze laten het smaken aan de kleurrijke foodtrucks… Daarnaast vindt iedereen hier zijn of haar ding, van 0 tot 99 jaar. Sinds de verhuizing naar het dorp in 2015 is er minder focus op band en headliners, maar wel meer op beleving en dat dorpsgevoel.”

Het 50-jarig bestaan wordt dit weekend extra in de verf gezet. “Het grootste cadeau dat we onszelf gaven voor ons jubileum is een nieuw podium: De Koer. Dat komt op de plaats waar het festival ontstaan is: de koer van de vroegere jongensschool. Daar komt een line-up van balfolk, trad en singer-songwriters. Een andere knipoog naar de eerste editie is dat presentator Jan De Smedt elke dag de mainstage opent met iemand die erbij was in 1975, zoals oprichter Alfred den Ouden, Albion Morris Men en zijn eigen groep De Snaar.”

Kartje Kilo

Naar aanleiding van het jubileum willen Dave & Alistair, twee typetjes van straattheaterduo Kartje Kilo, de wat verloren gegane traditie van de jamsessies weer van onder het stof halen. “Dave en Alistair gaan ervan uit dat iedereen artiest is op deze editie. Vandaar dat we een oproep lanceerden naar festivalgangers om hun eigen instrument mee te brengen.”

Eerder lanceerde Festival Dranouter al een fotoboek en in de gloednieuwe podcastcorner gaat Floris Daelemans van Radio 1 in gesprek met artiesten als Brihang en Joost Zwegers, maar ook met ex-voorzitter Marnique Deswarte. “Maar we willen van ons jubileum vooral één groot feest maken, vandaar de extra lading partybands op de line-up. Het belooft een onvergetelijke editie te worden.”

Ondertussen kijkt het festival ook naar de toekomst. “Of we er nog eens 50 jaar kunnen bijdoen weten we niet, maar we zetten wel in op duurzaamheid en continuïteit. Zo boeken we niet enkel bands van vroeger, maar ook bands waarvan we geloven dat ze over een aantal jaar gevestigde waarden zullen zijn. We kijken ook steeds of er nieuwe jonge vrijwilligers kunnen bijkomen zodat we niet altijd op de diehards van dertig jaar geleden moeten rekenen. Je kan niet in het verleden blijven hangen.”

“Ook qua comfort op de camping staken we een tandje bij. Het is niet de bedoeling om het festival uit te breiden, ook al zijn we uitverkocht. We willen meer inzetten op kwaliteit en niet zozeer op kwantiteit. Massa en hectische toestanden zouden niet passen bij de sfeer van het festival”, besluit Sofie Pauwels.