De eerste generatie Muzekotters blikt terug op 50 jaar Muzekot-geschiedenis. Dat doen ze met een boek, een expo en een gedenkplaat aan de gevel van het oudste pand van Veurne in de Vleeshouwersstraat 23.
Dat hoekhuis is 450 jaar geleden gebouwd, in de Spaanse periode. Het is gelukkig enkele keren ontsnapt aan de sloophamer en is intussen een beschermd monument met een rijke geschiedenis. Daarnaar verwijzen de namen ’t Roo Leeuwken (voor 1570) en De Drie Coninghen. De laatste beroemde inwoner was kunstenaar José Van Gucht (1955-1970) en het was ook de pleisterplek van de Muzekotters van 1970 tot 1976. Dat vertelt de gedenkplaat die de eerste generatie Muzekotters op 13 augustus op de gevel bevestigden.
Willem Vermandere
Eddy Bonte, medeoprichter van het ‘Non-Konformistis Jongerensentrum ‘t Muzekot’ legt uit hoe alles begon. “In de zomer van 1968 groeide bij een aantal jongeren, vooral van het Atheneum en het College, het idee om in het conservatieve Veurne andere activiteiten te bedenken dan een jeugdcafé of een jeugdclub waar je kon dansen. Eigenlijk is het gestart met de Boemerang-liefdadigheidsactie van de toenmalige B.R.T. Als hefboom voor de actie werd een beroep gedaan op de Veurnse hoogstudentenvereniging Objectief ‘70, die ontstond in augustus ‘69. Hieruit groeide in december ‘70 de vzw Werkgroep voor Educatieve en Sociale Planning (WESP), met de bedoeling om het contact tussen jongeren te bevorderen op basis van een actieve en kritische belangstelling in alle domeinen van het maatschappelijke leven. In minder dan een jaar tijd hadden we meer dan 600 leden. We voelden snel de nood aan een eigen lokaal. Kunstschilder José Van Gucht stelde hiervoor zijn geklasseerde woning ter beschikking. We konden meteen rekenen op de sympathie van Willem Vermandere die voor de opening uitpakte met het ‘Muzekotlied’: ‘Zijn we nie ryke, nus butter is goed, en is ’t hier koele, nus meisjes zijn zoet, zijn wij niet slimme, zelfs een beetje zot, dat komt van ‘t drinken in’t muzekot… Veurne schiet wakker slapers staat op, hier in ‘t Muzekot zijn ze al op’. In het Muzekot konden we gratis vergaderen, het was een podium voor poëzie, toneel, kleinkunst, een galerie, een artiestenkroeg waar consumeren niet verplicht was… We haalden een heel andere genre artiesten naar Veurne dan het conservatieve Davidsfonds. Ik herinner me Jan De Wilde, Hugo Raspoet, Kris De Bruyne, Miek en Roel, Het Trojaanse Paard, filmavonden, voordrachten rond heikele thema’s zoals seksuele voorlichting… Maar in 1976 moesten we verhuizen, want het pand werd verkocht.”
Het verhaal van ons 50-jarig bestaan bundelden we in een boek, vanaf nu online te bestellen
Boek
“Op initiatief van Ronny Dierendonck kwam er ook een ‘Kinderateljee’, waar kinderen tussen 3 en 10 jaar konden boetseren, schilderen, tekenen, zingen, verhaaltjes schrijven…”, vervolgt Bonte. “We hadden ook even onze ‘Westkrant’, die vooral werd gelezen door de incrowd, met veel onbegrijpelijke artikels”, vult Frans Declercq aan. “Later stapten we over naar ‘De wakkere Veurnaar’, die om de twee maanden verscheen met meer lokaal nieuws, maar ook daarmee zijn we na negen maanden gestopt. Na 50 jaar hebben we wel ons verhaal gebundeld in een boek: ‘t Muzekot 50 – Alternatief Veurne.”
Meer info: www.muzekot.be.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
