Remi Bonte is met 60 jaar op de teller het langst spelende lid bij fanfare Hoger Op. Dochter Tatjana en kleinkinderen Ziva en Jona Dejonghe zijn ook gebeten door de fanfaremicrobe en zwaaien gezwind met hun baton. “De mooiste uitstap vroeger was op 11 november. We lieten soldaten, vrouwen en weduwen zó hard dansen, dat ze hen moesten smeken om aan tafel te komen…”
Remi Bonte (68) uit de Sparappelstraat in Wijnendale is 60 jaar lid van Hoger Op uit Aartrijke. Hij is het langst spelende lid en is daar best trots op. “Ik ben lid geworden van onze fanfare op 8 september 1964”, weet Remi nog heel goed. “Mijn vader Julien was al lid sinds 1959 en op een dag trok ik zijn vest aan en zette zijn kepie op en mijn vader zei: Allez jongen, ga ook maar mee naar ’t muziek! En zo geschiedde… Ikzelf en al mijn broers en zussen – Ria, Rosa, Rita, Rudy, Raf en Rik – speelden bij ’t muziek. We vormden als het ware al een klein orkestje op onszelf. Enkel mijn moeder, Maria Vansevenandt, speelde geen muziek, maar zij ging wel mee op uitstap met de ‘kabba’…”
Fanfare Hoger Op bestaat dit jaar trouwens 65 jaar en al evenveel jaren is de familie Bonte vertegenwoordigd bij ’t muziek van Aartrijke. Ondertussen is Remi al vele jaren de enige van de broers en zussen die nog bij Hoger Op speelt. “Ik speel schuiftrombone, maar heb vroeger ook heel wat andere instrumenten bespeeld. Maar de trombone was mijn grote droom. Op televisie zag ik een Amerikaan op een schuiftrombone spelen en ik was meteen verkocht. Dat wou ik ook! Vorig jaar heb ik een nieuwe trombone gekregen. Mijn vorige had ik 30 jaar en was helemaal versleten. Met ouder te worden repeteer ik wel minder, m’n schouder kan het niet meer aan. Maar op uitstap ga ik wel altijd mee. Ik zou het echt niet willen missen.”
Bal populair
Zestig jaar bij de fanfare, genoeg voor een veelvoud aan anekdotes. “Ik ben er nog erg graag bij en ik ben zeker niet van plan om te stoppen, maar vroeger was het wel plezanter. Het was simpelweg tien keer geestiger omdat we toen ook tien keer meer mochten dan nu en we gingen toen ook tien keer meer op uitstap en naar bals. Zodra er iets te doen was op de gemeente werd de fanfare gevraagd om te spelen: kampioenenvieringen van verenigingen, evenementen, feestdagen,… Noem het en de fanfare was gevraagd. En dikwijls zakten wij daarna nog eens af naar één of ander café en zorgden we daar nog voor wat ambiance. ‘t Durfde zelfs wel eens uitmonden in een echte bal populair…”
“Vroeger stapten we ook veel meer mee in stoeten, simpelweg omdat er dan ook meer waren dan nu. Jaarlijks trokken we bijvoorbeeld naar Nieuwpoort voor de huldiging aan het monument van wijlen koning Albert I. ‘We gaan Bertje weer op z’n pèrd gaan zetten’ zeiden wij dan… We smeerden altijd eerst onze kelen in ons vast stamcafeetje De Nieuwe Beiaard en trokken daarna mee met de stoet om vervolgens een klein feestje te bouwen in dat cafeetje. De patron zag ons héél graag komen en zorgde dat we niet droog kwamen te staan… Pure ambiance was het.”
Goeiemorgen, morgen
Of dat goed lukt, muziek spelen met een pintje op? “Dat gaat nog zo goed dan”, knipoogt Remi. “En we spelen natuurlijk nummers die we rats van buiten kennen, geen partituren dus! Maar de tijd van ‘geen drank, geen klank’ is voorbij. Het is niet meer van giet uit!”
Maar dé mooiste uitstap was toch vroeger op 11 november in Aartrijke, vindt Remi. “Dan deden we eerst de mis, daarna de dodenmars naar het kerkhof waar we de Brabançonne en De Vlaamse Leeuw speelden. Om vervolgens door te steken naar ’t Oud Gemeentehuis bij Maurice Derynck en Maria Devriendt waar de soldaten, vrouwen en weduwen genoten van een maaltijd met herdenking. Máár niet vooraleer wij nog eens het beste van onszelf gaven. En dansen dat die oudjes deden! Ze moesten smeken om aan tafel te komen.” (lacht)
Het mag duidelijk zijn, aan heel veel uitstappen en optredens hangen prachtige herinneringen vast. “Hele gezinnen gingen mee met ons op uitstap en àltijd werd er een feestje gebouwd. Je kunt het aan geen mens vertellen hoeveel plezier wij hebben beleefd… En eigenlijk nog steeds. We zijn een echte familie. De band tussen de muzikanten is heel sterk, net als die tussen de majorettes. Dat is ongelooflijk. Wist je trouwens dat er muzikanten overkomen van andere fanfares omdat het bij ons gewoonweg tien keer toffer is?!”
“Laatst gingen we spelen in Koksijde. Een van de liedjes die we speelden was Goeiemorgen, morgen van Nicole & Hugo. Een toeschouwer heeft dat gefilmd en blijkbaar naar Hugo doorgestuurd. Waarop Hugo naar onze voorzitter gebeld heeft om hem te bedanken dat we dit liedje gespeeld hebben. Dat is toch fantastisch!”
Mascotte
De appel viel niet ver van de boom en dochter Tatjana ging als baby al mee met Remi en haar mama Lena als er iets te doen was van de fanfare. Ze noemden haar toen ‘de mascotte’, maar lang is ze dat niet gebleven, want op 3,5-jarige leeftijd sloot ze zich aan bij het majorettekorps van Hoger Op. Vandaag is Tatjana al 33 jaar lid van de majorettes én coach. Ook haar kinderen – en dus Remi’s kleinkinderen – Ziva (11) en Jona (6) Dejonghe dansen al sinds jonge leeftijd bij de majorettes. “Of ik ook ooit bij de majorettes wou proberen? Ja, maar ze vonden geen kousenbroek voor mij”, besluit Remi met een kwinkslag.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
