Als zij Koen zien, zijn ze niet meer bij te sturen: deze West-Vlamingen zijn superfan van Clouseau

Koen Wauters zorgt bij deze West-Vlaamse superfans voor ‘vonken en vuur’. © Getty/JS/JCR/Kurt
Wim Kerkhof
Wim Kerkhof Medewerker KW

Koen en Kris vieren het veertigjarig (!) bestaan van hun band met een reeks uitverkochte concerten in het Sportpaleis. De broers kunnen nog altijd rekenen op een hondstrouwe aanhang in het hele land. Wij spraken met enkele dolenthousiaste West-Vlaamse Clouseaufans.

Lise-Marie (29) uit Harelbeke

© Foto Kurt

Lise-Marie Platteau uit Harelbeke is al Clouseau-fan van in de wieg. “Hun oudere liedjes kan ik allemaal van begin tot einde meezingen: ik kreeg ze thuis met de paplepel ingegoten. Ook in de auto lag altijd Clouseau op, en ik had in mijn slaapkamer een levensgrote carboard-versie staan van Koen die ik via papa’s werk gekregen had. In de blokperiode deed hij dienst als zonwering.” Later werd het Sportpaleis een vaste afspraak.

“Da’s een traditie geworden: samen met mijn mama, oma en twee tantes proberen we zoveel mogelijk te gaan. Zo waren we er in december bij op het 125ste Clouseau-concert, en de zaterdag nadien zijn we nóg eens geweest. Een tot de nok gevuld Sportpaleis en iedereen die uit volle borst meezingt: kippenvel! Koen en Kris hadden het publiek mee van de eerste noot. Straf ook hoe ze er in zo’n mensenzee in slagen om af en toe een heel intiem moment met strijkers in te lassen. Elke keer geven ze het beste van zichzelf, en Koen is één vat energie. Bijna drieënhalf uur lang blijft hij gaan, en dat zonder pauze. Da’s elk optreden zo.” Ook die lichtgevende polsbandjes droegen volgens Lise-Marie veel bij aan de sfeer. “Unieke beleving. We hebben trouwens Koens zoon Nono ook gespot in het publiek.”

“Naar Koens huis gereden in de hoop een glimp van hem op te vangen”

Lise-Marie moet haar mama soms wat intomen tijdens Clouseau-optredens. “Vroeger ging ze vér in haar idolatrie. Zo herinner ik mij nog dat we ooit eens naar Koens huis gereden zijn in de hoop een glimp van hem op te vangen. We zijn ook na een optreden nog bij zijn auto blijven wachten. En in mama’s klasje – ze geeft les in het zesde leerjaar – is het allemaal Koen en Kris wat de klok slaat. Ze kreeg daar zelfs al vragen over van de inspectie. Maar ze durven er mij op het werk ook weleens mee plagen dat ik met Clouseau dweep.”

Lindsay (45) uit Oostende

© JOKE COUVREUR

Lindsay Weerbrouck (45) schat dat ze haar favoriete duo al een keer of twintig zag optreden. “De eerste keer moet ik een jaar of twaalf zijn geweest. Ik ging al vijf keer naar het Sportpaleis, en dat was telkens weer fantastisch. Maar het Kursaal Oostende, mijn thuisstad, was intiemer. Het Sportpaleis is echt de massa, hé. Bijna onbegonnen werk om daar als fan tot bij Koentje te geraken.”

De Oostendse dweept haar hele leven al met Clouseau. “Koen is zo’n schone vent”, lacht ze. “Een echt podiumbeest ook, met zijn charmes pakt hij iedereen in. En de liedjes die Koen en Kris brengen, zijn tijdloos. Je ziet op hun concerten alle leeftijden door elkaar.” Ook haar dochter van 14 zingt vrolijk mee. “Amber heeft iets met Vonken&vuur, en gaat helemaal uit de bol op En dans. Zelf heb ik het iets meer voor de oudere liedjes. Die zitten er echt ingebakken: de eerste twee Clouseau-albums heb ik grijsgedraaid. En om een of andere reden werken die liedjes ook gewoon beter live. Van zodra ze Anne of Domino inzetten, gaat heel de zaal plat.”

“Na elk optreden mijn stem kwijt”

Een aangrijpend moment was toen haar dochter Amber Afscheid van een vriend zong op de begrafenis van haar vader. “Ze was pas elf toen hij stierf, maar het was wel haar idee om dat liedje te brengen. Amber had een uitstekende band met haar opa. Elke keer dat ik het liedje nu terughoor, krijg ik kippenvel over heel mijn lijf. Hoe ouder, hoe zotter trouwens: als ik samen met Amber naar een Clouseau-optreden ga, gil ik van ons tweeën het luidst. Na elk optreden ben ik ook mijn stem kwijt.”

Ieuwke (48) uit Zwevegem

© jan_stragier

Ieuwke Delaere (48) ging vroeger samen met haar tweelingzus naar het Sportpaleis, maar Ruth is dertien jaar geleden uit het leven gestapt. Door naar Clouseau te blijven gaan, neemt ze de mooie herinneringen altijd mee. “De eerste keer dat we de groep zagen, was in 1990, in volle Clouseau-mania. Ze traden toen op in Meulebeke, in een tent. Onze pa maakte deel uit van de security en heeft ons later nog dikwijls verteld wat voor een zotte bedoening dat was. Op de eerste rijen vielen meisjes in zwijm”, vertelt de Zwevegemse.

Na het overlijden van haar zus ging ze door een diep dal. “Ruth en ik waren onafscheidelijk en toen ze uit het leven stapte, voelde dat alsof ik een stukje van mezelf verloor. Zeven jaar lang heb ik me van de zetel naar bed moeten slepen – het liedje Stil beschrijft perfect hoe ik me voelde.” Clouseau was haar therapie. “Nu nog put ik veel kracht en troost uit hun liedjes. Gek op jou is er ook zo eentje dat me altijd aan mijn zus doet denken, maar elk liedje van Clouseau heeft zo wel een speciale betekenis voor mij. Clouseau, da’s voor mij altijd een lach en een traan gebleven.”

In 2009, toen de broers met de Clouseau Express langs tien Vlaamse steden trokken om hun album Zij Aan Zij’ te promoten, was Ieuwke daar zelf niet bij maar haar zus Ruth wel. “Zij had samen met een nicht van ons een VIP-ticket weten te bemachtigen en mocht de hele dag met Koen en Kris mee. Het deed pijn dat ik er niet bij kon zijn: zo’n kans krijg je maar één keer in je leven. Maar als troostprijs heeft Koen me die dag wel opgebeld op mijn werk. En toen ik hem jaren later na een optreden een foto van Ruth toonde, herkende hij haar nog. Dat was een kippenvelmoment”, vertelt ze. Hoeveel keer ze haar idolen al zag optreden, weet Ieuwke niet goed. “Ik ben de tel kwijtgeraakt”, lacht ze, “maar het moet tientallen keren zijn.”

“Hun liedjes troostten mij na de dood van mijn zus”

De laatste keer in het Sportpaleis was ook Ruths dochter erbij. “Zij was nog nooit in het Sportpaleis geweest en wilde dat graag ook eens meemaken. De verwachtingen werden ruimschoots ingelost: al van de eerste minuut was het er boenk op. Koen en Kris kunnen het nog steeds”, aldus Ieuwke. Na afloop wist ze Koen nog te strikken voor een foto. We hebben daarvoor wel drie uur buiten in de kou moeten staan wachten, maar echte fans hebben dat ervoor over. En ik heb die nacht héél goed geslapen.”