Voorafgaand aan de heraanleg van de omgeving van de Sint-Annakerk in Brugge zullen RAAP en Raakvlak eerstdaags archeologisch onderzoek verrichten. Stadsarcheoloog Frederik Roelens verwacht nogal wat eeuwenoude menselijke sporen aan te treffen.
In de reeks van openbare werken in de Brugse binnenstad wordt binnenkort ook de omgeving van de Sint-Annakerk op de Sint-Annawijk aangepakt. Op de planning staan onder andere het vernieuwen (en ontdubbelen) van het rioleringsstelsel en het plaatsen van grote regenwaterreservoirs voor gebruik door de stedelijke diensten. Voorafgaand wordt de ondergrond gescreend op de aanwezigheid van archeologische sporen en structuren. Het archeologiebedrijf RAAP België is, met ondersteuning van Raakvlak, vorige week begonnen met het aanleggen van enkele proefputten en sleuven bij wijze van vooronderzoek.
Archeologische verwachting
Volgens stadsarcheoloog Frederik Roelens is het vooronderzoek een kortstondige steekproef: “Archeologen openen enkele kleine vensters in de grond om te evalueren of er nog archeologie in de bodem zit. Na afronding wordt met de collega’s van Openbaar Domein bekeken wat dit betekent voor de geplande werkzaamheden en of er een vervolgonderzoek nodig is. Enkel wat bedreigd wordt, moet opgegraven worden. In de huidige planning start aannemer Steenhaut uit Deerlijk na het paasverlof met de rioleringswerken.”
Schepen van Cultuur Nico Blontrock volgt dit interessante dossier van dichtbij op: “Behalve menselijke begravingen verwachten de archeologen nog andere menselijke sporen te vinden. Het toenmalige Sint-Anna was een gemengde, volkse, artisanale wijk waar onder meer de paternostermakers, de handschoenmakers, drapiers en mutsenscheerders woonden en werkten in de middeleeuwen. Ook zij lieten mogelijk sporen na in de ondergrond. Indien dat het geval is en er een vervolgonderzoek komt, zal Raakvlak de Bruggeling zeker op de hoogte houden.”
De Sint-Annakerk
De Sint-Annakerk is een laatkomer in het Brugse kerkelijke landschap en werd pas op het einde van de 15de eeuw opgericht als hulpkerk. In de loop van de 13de eeuw ontstonden diverse parochies uit zogenaamd moederparochies. Uit Sint-Salvator kwamen Sint-Walburga en Sint-Jacobs, evenals de buitenstedelijke parochies Sint-Pieters en Sint-Baafs voort; uit Onze-Lieve-Vrouw volgden Sint-Catharina en Sint-Gillis.
De Bruggelingen uit het oostelijk stadsdeel bleven echter afhankelijk van het landelijke Sint-Kruis. Na de aanleg van de tweede stadsomwalling (in 1297-1299) was de moeilijke bereikbaarheid van de kerk reden tot steeds weerkerende klachten. Aangezien de stadspoorten ’s nachts gesloten waren, kon men bijvoorbeeld niet altijd tijdig de laatste sacramenten toedienen.
Families van Borseele en van Praet
Pas in 1497 wordt gehoor gegeven aan hun grieven en wordt er toestemming gegeven om een kerk te bouwen binnen de stadsmuren. Interessant genoeg gaat het hier niet om een nieuw kerkgebouw, maar om een verbouwing van een adellijke residentie: het hof van Vere. Dit hof was eigendom van de kapitaalkrachtige familie van Borssele, afkomstig uit Zeeland.
De oudst gekende eigenaar van dit domein is wellicht beter bekend bij het grote publiek: de familie van Praet. Boudewijn, heer van Praet, was raadslid van graaf Lodewijk van Male. Dit eerste kerkgebouw werd omstreeks 1570 vernield door de Geuzen. De huidige kerk dateert uit de 17de eeuw. Rondom de kerk lag vanzelfsprekend een omvangrijk kerkhof. De omgeving van de kerk werd omstreeks 1860 gesaneerd. De imposante woonhuizen die er op vandaag staan, dateren nog grotendeels uit die periode, en zijn vandaag een beschermd stadsgezicht.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
