De komende weken laat hij op Vier twaalf bekende ex-topsporters de strijd aangaan met elkaar én met zichzelf in de woeste natuur van Kroatië.
Louis Talpe staat tot eind dit jaar nog op de set van het tweede seizoen van Spitsbroers, volgend jaar te zien op VTM, maar is vanaf vandaag ook te zien in Eeuwige Roem, het vroegere Eén-programma waar ex-topsporters zich met elkaar meten in uiteenlopende uitdagende proeven. “Toen ze me belden en vroegen om het te presenteren, was mijn eerste vraag: wie heeft er allemaal afgehaakt?” (lacht)
Heb je getwijfeld om toe te zeggen?
“Toch wel. Als je al tien jaar timmert aan een acteercarrière en je wil echt in dat segment verder gaan door rollen te kiezen waarvan je voelt dat je ze gráág zal doen en ze je misschien wat verder zullen helpen, dan voelt dit toch aan als iets dat volledig buiten je comfort zone ligt. Maar het programma staat zodanig dicht bij mij dat ik dit niet mocht weigeren, denk ik. Zowel Vier als productiehuis De Filistijnen waren heel overtuigend. Het is een bestaand formaat, waar ik vroeger graag naar keek en dat altijd veel respect weergaf voor de deelnemende topsporters, wat ik erg belangrijk vond. Er is al zoveel uitlachtelevisie of programma’s waarvan je denkt: hebben we dat al niet gezien? Dit heeft echt een sportieve én positieve insteek. Dus nee, voor de presentatie van Temptation Island moeten ze mij niet vragen, nee.”
Hoe heb je je daar op voorbereid? Tips gevraagd aan Bruno Wyndaele?
“Niet echt. Ze lieten mij volledig mijn ding doen, maar ik probeerde wel de sfeer te volgen van de vorige reeksen. In het begin was het wat zoeken naar wat comfortabel is en begin je met een iets kleiner hart daaraan, maar tegelijkertijd denk je ook: let’s make it happen, let’s fucking work! In mijn hoofd kon het misschien hier en daar nog wat beter, maar ik begon van nul, dus… En niet alles valt te voorspellen in zo’n productie. Sport heeft dan ook de mooiste en puurste emoties ter wereld.”
Best intensief, zo’n periode, denk ik. Ook als presentator?
“Vooral omdat ik het combineerde met de training voor een Iron Man-wedstrijd. Van zeven uur ‘s morgens tot acht uur ‘s avonds stond ik op de set. Niet altijd om te presenteren, maar je volgt wel de proeven mee van dichtbij. Na de draaidag ging ik nog 20 kilometer lopen of 80 kilometer fietsen, dat is dus best wel intens. Maar ik heb wel enorm genoten. Kroatië is een heel mooi land en ook op toeristisch vlak was het vrij rustig. Weet je, drie weken draaien op een mensenleven is niks, maar als je dat combineert met sporten, is dat best wel heavy. Op zondag kwam ik terug, om een dag later al op de set te staan van Spitsbroers… Mijn conditie was wel top, ja.” (lacht)
Is er een topsporter aan je verloren gegaan?
“Ik heb nooit doorgetraind, daarvoor had ik te veel verschillende interesses. Ik voel op dit moment dat mijn hoofd wel staat op sportief presteren, het graag doen en het ook willen doen. Maar ik deed toen zoveel graag en ik heb ook nooit een keuze moeten maken. Misschien was mijn familie daar ook niet zo mee bezig. Ik had geen grootvader die ex-coureur was of een ex-voetballer als nonkel, die een specifiek talent in mij zag. Mijn ouders hebben mij in alles gesteund, maar ik heb geen spijt van waar ik vandaag sta.”
Kende je de kandidaten?
“Niet persoonlijk. Maar het was wel duidelijk dat ze één voor één een serieuze carrière achter de rug hebben. Je mag het niet onderschatten wat ze allemaal gedaan hebben en wat ze er voor over hadden. Een medaille halen op een kampioenschap of de Spelen is echt niet voor de hand liggend, daarom heb ik er zoveel respect voor. Ik heb ervan genoten om hen te leren kennen. Ik zat er graag bij toen ze verhalen en anekdotes van vroeger naar boven haalden.”
Als ze je hadden gebeld om mee te doen in plaats van te presenteren…
“Dan had ik meteen ja gezegd. Ik was niet jaloers, maar er waren vaak proeven waar ik mij ook wel eens had willen bewijzen. Ja, het piekte wel eens bij momenten…”
Had je zelf sporthelden vroeger?
“Michael Jordan. En van Ronaldo ben ik ook fan. De jonge versie welteverstaan. Hij zorgt af en toe wel voor wat controverse, maar het is wel een topatleet die er alles voor doet.”
Wat is jouw grootste sterkte als sporter?
“Ik recupereer heel snel, heb ik al ondervonden. Als ik een bepaalde training doe en ik loop wat uit, dan voel ik dat mijn batterijen snel weer opgeladen zijn.”
En je grootste zwakte?
“Dat ik soms te zacht ben voor mezelf. Dat ik denk: rustig, iets trager is niet zo erg. Terwijl ik eigenlijk tegen mezelf moet zeggen: komaan, rapper, vint! Alles kapot! Daar is de finish en dán kan je rusten. Soms moet ik mezelf wat meer pijn durven doen.”
Zoals op een Iron Man. Hoe is dat afgelopen trouwens?
“Dat was één van de mooiste dagen van mijn leven. Zeer zwaar, maar zeer mooi. Het was een goeie maand geleden in het Duitse Roth, één van de mooiste wedstrijden ter wereld. Zoveel verschillende emoties die daarmee gepaard gaan, vanaf de start al. Dan kom je om 5.30 uur toe met een krop in de keel en denk je: ‘fuck, ik heb hier zo zwaar voor getraind, ik heb geen blessures en alles in mijn hoofd is klaar. Als je dan over de finish komt, dan komen al die emoties naar boven… Ik had op voorhand gemikt op de eerste helft en dat is ruim gelukt. (Hij werd 755ste van de 3.500 deelnemers, red.) Veel mensen hebben na de decompressie dat gevoel dat ze het nooit meer willen doen, maar ik vond het een machtige ervaring. Het enige wat ik niet meer zou doen, is helemaal van nul beginnen. Ik heb het wat last-minute beslist en volledig op mijn eentje getraind en dat was best zwaar. Onder begeleiding wel, maar onder meer 7.000 kilometer alleen fietsen, weegt wel door als training. Vooral omdat het hier zo opvallend veel waait in België. Altijd maar tegen de wind in beuken…”
Maar je bent wel in topvorm als je straks de voetbalschoenen aantrekt, niet alleen in Spitsbroers, maar ook bij de lokale voetbalclub VK Daring Cap Nord.
“Begin september doe ik nog mee aan een zwemwedstrijd in Knokke, waar ik een goeie tijd wil proberen neer te zetten. De week erna begin ik dan eindelijk weer te shotten, dat mis ik ook wel. Het heeft een tijdlang stilgelegen, want als je traint voor een iron man, mag je geen blessures opzoeken. Maar ze weten dat ik er straks weer ga achter zitten. (lacht) Motiveren doe ik graag, zoals nu voor die zwemwedstrijd. Als een van mijn vrienden geen zin heeft en ik sleur ze toch mee, zijn ze achteraf altijd heel content.”
Je hebt nu je handen vol met Spitsbroers. Is je Amerikaans avontuur ‘Of Kings and Prophets’ al verteerd (de reeks werd na enkele afleveringen van de buis gehaald, red.)?
“Zeer goed verteerd en het was ook een heel mooie ervaring. Ik ga daar niet over uitweiden, maar ik zie daar niets negatiefs in. De ervaring was onbetaalbaar.”
Zit er nog zoiets in de pijplijn?
“We gaan wel zien. Ik heb er al met een aantal vrienden over gesproken die ook daar bezig zijn, maar ze weten dat ik niet stil zit. Als het ooit nog eens past, misschien wel. Maar het is niet mijn grootste angst als het nooit meer voorkomt. Het is niet dat mijn leven zal aanvoelen als mislukt. Integendeel.”
(BVB)
Televisie en radio
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier