Twaalf kunstenaars leggen deze week in Oostende de laatste hand aan hun werk voor een nieuwe editie van The Crystal Ship, vaak in de striemende regen en met een koude wind. Hun werken zijn bijna allemaal klaar en kunnen vanaf nu ontdekt worden. Eén van de opvallendste namen is zeker die van Maya Hayuk. Niet enkel voor haar mooi palmares, maar ook door haar Oekraïense roots waarmee ze aan de slag ging om de oorlog in het land onder de aandacht te brengen.
Slechter weer kon The Crystal Ship dit jaar niet treffen voor een nieuwe editie waar de kunstenaars voor het eerst in twee jaar nog eens allemaal samen aan het werk waren in de stad. De kunstenaars waren vaak doornat na enkele uren schilderen aan hun muren. Dat heeft ook de Baskische kunstenaar Iñigo Sesma gemerkt. Hij maakt een mural in de Werkzaamheidstraat op de gevel van Tamara Derous (59) en Patrick Derue (60). Gelukkig kon hij bij het sympathieke koppel terecht voor warme maaltijden en wat warmte aan de kachel. “Het is toch maar normaal dat we die kunstenaars hier ontvangen”, zegt Patrick.
“Ze zaten te verkleumen in die container terwijl wij hier warm zitten. We hebben ze daarom uitgenodigd bij ons thuis. Ze hebben hier hun schoenen allemaal aan de kachel gezet en als ze konden kropen ze ermee op.”
Het koppel spreekt geen Spaans of Engels, maar toch maakten ze al veel plezier. “We verstaan elkaar niet zo goed, maar we hebben al wat afgelachen.” Ze kenden The Crystal Ship niet, maar zijn alvast fan van het werk op hun gevel. “Het is heel mooi, er zijn ook al veel mensen langsgekomen om foto’s te nemen. Daar hebben wij geen last van. Ik volg de kunstenaar nu ook op Instagram, misschien kunnen we eens op bezoek gaan als we in Spanje zijn”, lacht Patrick. De kunstenaar maakt een werk van een foto die hij nam tijdens een roadtrip door Amerika. “Eigenlijk kon de foto overal genomen zijn. Ik wilde vooral een intiem beeld creëren”, licht hij toe. Hij is heel blij met de gastvrijheid van Patrick en Tamara. “Er valt hier altijd wel iets te beleven.”
Oekraïense drietand
Deze editie zijn veel mensen benieuwd naar het werk van Maya Hayuk aan het Ensorinstituut. Gezien de oorlog in het land waar haar ouders geboren zijn, wilde ze graag een werk maken dat verwijst naar de oorlogssituatie. “Maya is zonder overdrijven streetartroyalty. Ze behoort tot een select clubje kunstenaars dat ooit The Houston Bowery Wall in New York onder handen mocht nemen en van onder meer The Hammer (Los Angeles) en het Bonnefantenmuseum (Maastricht) kreeg ze een solotentoonstelling. Haar geometrische werken zijn dan ook wereldbekend”, kadert curator Bjørn Van Poucke.
Dit jaar werden er vier oudere werken overschilderd. We kunnen helaas niet anders
De Amerikaanse werd geboren in Baltimore, maar studeerde aan de universiteit van Odessa. “Het blauw en geel van de Oekraïense vlag is de basis. Ik maak een moderne kubistische Oekraïense drietand, het symbool voor vrede en vrijheid. Het ligt me zo na aan het hart dat ik er nachtmerries van heb. Ik werk nu hard zodat ik uitgeput ben. Ik werk nu een tijdje met de geel-blauwe kleuren, want ik wil dat de oorlog stopt.”
Het thema duikt ook op in het werk van het Israëlische collectief Broken Fingaz. Zij hebben een neergestorte vredesduif geschilderd als hun oproep voor vrede. Het collectief zal ook prints verkopen met dezelfde boodschap. De opbrengst hiervan gaat integraal naar slachtoffers van de oorlog in Oekraïne. Het werk van het legendarische collectief is terug te vinden op de hoek van de Velodroomstraat en de Maria Theresiastraat in de Belle Epoquewijk in Oostende.
Nieuwe muren
Dit jaar werden vier oudere werken overschilderd. “Eigenlijk doe ik dat liever niet. We vonden dit jaar negen nieuwe muren, maar dat is echt niet gemakkelijk. Oostende is een redelijk kleine stad om een groot streetartfestival te organiseren. Het is moeilijk om telkens twaalf nieuwe grote muren te vinden die technisch te beschilderen zijn. Het is jammer, maar we kunnen niet anders. Het hoort ook wel bij streetart”, zegt Bjørn Van Poucke.
Aan de Spuikom is zo een nieuw groot werk te ontdekken van Franco Fasoli uit Argentinië.
(Leen Belpaeme)
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
