Festival Dranouter strikt Bazart en Het Zesde Metaal

Naast die twee MIA-winnaars, zijn nog eens zes andere namen aan de affiche toegevoegd.

Doe Maar, Gregory Porter, Warhaus, Leyla McCalla, Federspiel, Trio Dhoore, Lenny & De Wespen en Luca Bassanese hadden al hun komst naar Festival Dranouter 2017 wereldkundig gemaakt, vandaag krijgen ze het gezelschap van Bazart, Het Zesde Metaal, CC Smugglers, Chantal Acda, DAAU, Les Poules à Colin, Skinny Lister en Du Bartàs!

Faut le faire. Met één album en een handvol singles heeft Bazart letterlijk goud in handen. Of hoe moeten we het fenomeen Bazart anders omschrijven? Matthieu Terryn, Simon Nuytten, Oliver Symons en co razen door uitverkochte zalen en arena’s, spelen festivalweides plat, verkopen tienduizenden albums en palmen stormenderhand volledig Vlaanderen en Nederland in met hun dromerige, Nederlandstalige elektropopsongs. En dan hebben we het nog niet gehad over de 5 MIA’s die op hun schouw prijken. Laten we hun zegetocht gewoon verder zetten op Festival Dranouter! Bazart palmt als headliner de Mainstage in op zaterdag 5 augustus.

Wannes Cappelle en Het Zesde Metaal zijn terug van de partij op Festival Dranouter. Hun vierde album ‘Calais’ is een echte groepsplaat geworden, waarbij duidelijk hoorbaar is dat de band ondertussen heel wat kilometers op de teller heeft. De teksten op ‘Calais’ staan bol van het engagement en onderstrepen met verve de tragiek van het alledaagse leven, de muziek graaft dieper dan ooit en de zinderende elektronica is een verrijking voor het muzikale speelveld van Cappelle en co. Het Zesde Metaal staat voor de vierde keer op Festival Dranouter.

Ook op de affiche: CC Smugglers, begonnen als “guerrilla buskers” en ontdekt tijdens een tournee van het gelijkgestemde Old Crow Medicine Show. Met hun banjo’s, trombones en ukeleles maken ze feestelijke en uptempo tunes, waarin de geest van de Amerikaanse folkmuziek duidelijk te horen is: swing, jazz, country, ragtime en vrolijke bluegrass worden gecombineerd met hedendaagse invloeden als hip hop en en dancehall.

Het Antwerpse DAAU – ook bekend als Die Anarchistische Abendunterhaltung – verbaast sinds 1992 de internationale muziekscène met hun muzikale vaardigheid, inventiviteit, aanstekelijke dynamiek en onnavolgbare muziek. Ze brengen een nieuw soort ‘klassiek’, uitgevoerd met een ongewone combinatie van oude instrumenten en de ongenaakbare attitude van een punkband. In 2017 wordt DAAU 25 jaar, en om dat te vieren brengt de band een origineel retrospectief album uit.

Chantal Acda is van Nederlandse origine, maar woont al geruime tijd in België. Haar muzikale levenswandel nam reeds vele gedaantes aan (Sleepingdog, True Bypass en Chacda) en ze maakt eveneens deel uit van bands als Isbells en Marble Sounds. Sinds enkele jaren komt ze naar buiten als artiest onder haar eigen naam en werd ze getekend op het gerenommeerde Glitterhouse Records label. Haar nieuw album heet ‘Bounce Back’ en verschijnt eind april. Live vertolkt ze haar zachte, intieme en kwetsbare songs met een band om u tegen te zeggen, namelijk Alan Gevaert (dEUS) op bas, Gaëtan Vandewoude (Isbells) op gitaar en toetsen, Eric Thielemans op drums en Niels van Heertum op euphonium.

Les Poules à Colin bestaat uit vier dames en een heer en heeft de uitvalsbasis in de streek van Lanaudière (Canada). Met veel respect voor het traditionele repertoire geeft het vijftal een eigenwijze interpretatie aan het folkgenre en gaan ze aan de slag met prachtig gearrangeerde folksongs -en melodieën. Hun composities zijn een naadloze mix van Noord-Amerikaanse invloeden, old-time, jazz, folk en de teksten worden hoofdzakelijk in het Frans gezongen.

Het vijfkoppige Zuid-Franse Du Bartàs brengt Occitaanse folk die volop beïnvloed wordt door Marokkaanse klanken en feestelijke Afrikaanse blues. Nogal logisch, want de band opereert vanuit de Languedoc waar je, als de wind goed zit, de Sahara bijna kan ruiken. Terwijl hun melodieën en ritmes uitnodigen om te feesten, leggen hun teksten de verborgen geschiedenis en littekens van hun streek bloot.

Het mantra van het Britse sextet Skinny Lister tenslotte, is overduidelijk verwant aan dat van Arctic Monkeys’ ‘I Bet You Look Good On The Dancefloor’, want overal waar ze hun wervelende – in rum en whisky gedrenkte – melange van gitaren, vocalen en drums loslaten ontstaat er een bangelijk punky folkrock feestje.