Audrey (24) debuteert met ‘Kleine Gelukjes’: “Ik haalde inspiratie uit mijn studentenleven”

Brugge In haar debuutroman ‘Kleine gelukjes’ steekt Audrey Adelin – pseudoniem van de Brugse Audrey Van den Bogaerde – jongeren op de drempel naar volwassenheid een hart onder de riem: “We voelen ons allemaal onzeker als we onder de ouderlijke vleugels uitvliegen, maar blijf jezelf en alles komt goed.”

Ze kijkt er zelf alleszins reikhalzend naar uit: vanaf dinsdag 13 augustus ligt Audreys eerste roman in de boekenwinkel. Kleine gelukjes is volgens de uitgever een hartverwarmende young adult over zichzelf en de wereld ontdekken, over grote en kleine vormen van liefde, (zelfgekozen) familie en opgroeien.

Boekenwurm van in de wieg?

Audrey: “Eigenlijk niet. (lacht) Als kind hield ik niet zo van lezen. Pas toen ik rond mijn twaalfde fan werd van de fantasyserie Twilight en ontdekte dat daar ook een boekenreeks van bestond, begon ik te lezen. Ik ontdekte andere boeken in dat genre en kreeg de smaak te pakken. Maar ik vond het ook leuk om mijn mening over die boeken te delen met anderen. In Vlaanderen vond ik echter weinig activiteiten voor jongeren die van lezen houden, daarom startte ik een blog en acht jaar terug ook een eigen leesclub. En toen ik vaststelde hoe weinig youngadultboeken voor 18-jarigen er bij ons zijn, besloot ik mijn eigen boek te schrijven.”

Wat wil je in ‘Kleine gelukjes’ vertellen?

“Het verhaal speelt zich af in het studentenleven. Het is niet mijn verhaal, maar ik putte natuurlijk wel inspiratie uit mijn ervaringen en gevoelens tijdens die jaren. Ik vertrok vanuit wat voor heel veel jongeren herkenbaar is: die eerste maanden als student, een heel nieuwe wereld waarin je terechtkomt, op eigen benen leren staan, proberen nieuwe mensen te leren kennen, verliefd worden… en alle onzekerheid die daarbij komt kijken. Ik wil andere jongeren meegeven dat ze niet alleen staan met hun verwarde gedachten en gevoelens, ook al voelt het dan wel zo. Het is een warm en knus boek geworden, open en een beetje humoristisch ook. Al komen er ook wat moeilijkere onderwerpen in aan bod: omgaan met een gebroken gezin, met verlies, met angsten ook. Kortom, iets wat ik zelf wel had willen lezen voor ik naar Gent op kot vertrok.”

Het is een boek dat ik zelf had willen lezen voor ik naar Gent op kot vertrok

Aan je eerste jaar als student heb je een behoorlijke kluif gehad?

“Ja, het was toch echt een jaar van grote veranderingen. Je bent amper tiener af, er wordt plots van alles van je verwacht… Daar worden geen boeken over geschreven, maar er wordt ook amper over gepraat. Integendeel, je krijgt voortdurend te horen dat de studententijd de beste van je leven is. En natuurlijk zijn er veel mooie momenten en ervaringen, maar het is echt niet allemaal zo fantastisch. En met je twijfels daarrond krijg je weinig gehoor bij ouderen, omdat die blijkbaar met veel nostalgie terugdenken aan die tijd.” (lacht)

Wat hadden ze jou dan wel op voorhand mogen vertellen?

“Heel praktisch: dat je niét op voorhand alle studieboeken moet kopen! Na een paar weken blijkt wat je al of niet nodig hebt. Daar kun je dus veel geld mee sparen. Maar dan is er ook dat plotse gevoel van verantwoordelijkheid. Het besef dat ik – ook al was het maar door de week – voor mezelf moest zorgen. De vrijheid voelde leuk, maar legde me tegelijk een soort druk op. Bovendien beantwoordde ik niet aan het clichébeeld van de student die zich fuivend door het eerste jaar werkt. Ik voelde me niet thuis in de wereld van studentenverenigingen, veel drinken en lang uitgaan. Daar stond ik zeker niet alleen mee, maar ik beantwoordde wel niet aan een soort verwachting van buitenaf. Pas na een tijd ontdekte ik dat ik gewoon mezelf mocht zijn, dat een filmavondje net zo waardevol is als een zatte fuif. Eens ik dat besefte, voelde ik me gelukkiger. En dat wil ik ook anderen meegeven: blijf wie je bent en doe waar jij je goed bij voelt, dan komt alles goed.”

Hoe vlot schreef je je debuut?

“Ik heb er toch vijf jaar over gedaan. De eerste versie schreef ik tijdens de drie eerste jaren aan de universiteit. En het resultaat was ronduit slecht. (lacht) Maar het ruwe verhaal was er, en tijdens een Erasmusjaar in Frankrijk heb ik het volledig herschreven. De nieuweeerste versie klopte wél. Die stuurde ik in mei vorig jaar naar enkele uitgeverijen. Er was me verteld dat een antwoord, positief of negatief, al gauw zes maanden op zich laat wachten. Maar al de volgende dag werd ik uitgenodigd voor een gesprek, en uiteindelijk bleken vijf van de acht uitgeverijen die ik aanschreef geïnteresseerd. Sinds-dien ging alles snel, en nu is het boek dus al gedrukt. Ik kan het nauwelijks geloven.”