Kindermoord: met voorbedachte rade je bloedeigen, weerloze en onschuldig kind van het prille leven beroven. Het is het hoogste wanbedrijf, waaraan een mens zich schuldig kan maken.
De strafmaat is navenant: dertig jaar opsluiting, zeg maar levenslang. Althans in theorie. Nathalie Bij de Leij komt er goed onderuit met de 20 jaar, die de jury en het hof haar toebedelen. Ze is nu 43 jaar. Met drie jaar voorhechtenis achter de rug kan ze op haar vijftigste, misschien iets vroeger vrijkomen.
Schuldig is ze wel, want wie een kind planmatig het leven ontneemt overtreedt zoals trouwens elke moordenaar de normen van de maatschappij. En dat kan diezelfde beschaafde samenleving geenszins aanvaarden. Punt uit.
Uiteraard kan de strafmaat naar beneden worden gedrukt. Dat is vooreerst de taak van de verdediging. Die moet met argumenten pro en dankzij de gave van het woord de assisenjury weten te overtuigen om de beschuldigde niet levenslang in de diepste en donkerste kerker te laten wegkwijnen, maar hem of haar toch een kans te geven. Hier gebruikte de raadsman van Nathalie Bij de Leij het woord ‘hoop’. De verdediging moet bovendien het misdrijf weten te kaderen in een breder perspectief en de twaalf gezworenen doen inzien dat de beschuldigde naast persoonsgebonden factoren deels of mogelijk in overwegende mate door omstandigheden en drijfveren buiten haar of zijn wil handelde. Verzachtende omstandigheden heet zoiets.
Zo is er de onstabiele jeugd van Nathalie Bij de Leij. Ze heeft voorts een blanco strafblad. Maar er zijn ook de vier zelfmoordpogingen. Elke keer mislukt. Het gaat anders in zijn werk bij wie werkelijk uit het leven wil stappen. Haar pogingen waren een schreeuw om hulp en aandacht. Niemand reageerde, behalve haar moeder. Diezelfde moeder die al haar hele leven haar dochter achterna holt en domineert. Zij noopte er haar dochter toe om zich te laten behandelen in een instelling. “Het gesticht is niets voor mij”, redeneerde de dochter. Dan maar de zware depressie counteren met pillen. Meer dan goed voor haar was. Wodka als extra vluchtroute. Drank is nooit de oplossing: niet voor het lichaam, absoluut niet voor de geest. Daarenboven kon haar man, intussen sinds dik drie jaar haar ex, niet omgaan met de situatie. Hij had er geen vat op, evenmin als Nathalie zelf. Met vele ruzies tot gevolg. Zijn alternatief? Veel uithuizig. Werken en cafébezoek om thuis de ellende te ontwijken. En tenslotte met een andere vrouw aanpappen. Je eigen vrouw sinds een jaar bedriegen.
Is de straf voor de gewezen kleuterleidster, latere schoonheidsspecialiste en Torhoutse cafébazin Nathalie Bij de Leij haar verdiende loon? Ja, zeker, want elke straf moet bijdragen aan de verbetering van de gestrafte. Het is de essentiële zin van elke sanctie. Nathalie Bij de Leij zette al tijdens de voorhechtenis haar boete in. Het heet dat ze zich in de gevangenis onberispelijk gedraagt, goed meewerkt en beleefd is. Elke dag om klokslag 18 uur hangt ze aan telefoon met haar zestienjarige zoon. Ze zegt zelfs de medicamenten te hebben afgezworen om stap na stap haar geest te zuiveren om zo die dramatische nacht helder en in detail te reconstrueren. Pas dan kan ze met zichzelf in het reine komen.
Bezin u in de gevangenis, geven de rechters dan mee. Het vergt tijd. Het zijn precies die jaren, die de volksjury nodig acht om als nieuwe mens nadien weer deel uit te maken van die maatschappij.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier