Ouders van slachtoffer kruisboogmoord blijven verweesd achter: “Bjorn was veel meer waard dan die milde straf”

Voor de gruwelijke moord op slagerszoon Bjorn De Vrieze (28) is Tieltenaar Jordy Vande Sompele (26) door het assisenhof veroordeeld tot 18 jaar cel. In mei 2024 kan hij al opnieuw vrijkomen. Veel te snel, vinden de ouders van het slachtoffer. “Jordy krijgt het leven dat Bjorn afgenomen werd”, vinden ze.

De dooi is ingezet wanneer we bij Hans De Vrieze en Gudrun Vandeginste aanbellen. Een hele week worstelde het koppel zich door de sneeuw vanuit Tielt naar de Brugse assisenzaal en terug, maar nu priemen de eerste zonnestralen op de nog half bevroren vijver in hun tuin. In de living is de kaars voor gerechtigheid, naast het potje met de as van Bjorn, gedoofd. “Daags na het proces heb ik hier uren in de zetel naar buiten zitten kijken. Als een zombie. Murw geslagen”, zegt Gudrun Vandeginste.

Met welk gevoel blijven jullie achter?

Gudrun : “Het is hetzelfde gevoel als na de moord. Verdriet natuurlijk, maar ook boosheid, onmacht en frustratie. De dader krijgt een reïntegratie in de samenleving, het slachtoffer de ultieme uppercut. Hoe is het mogelijk?”

Hans : “Wat is een mensenleven nog waard voor Justitie? Bjorn was veel meer waard dan die milde straf die de dader gekregen heeft. Ik betwijfel overigens of ze de dader daarmee een dienst bewijzen. Als hij binnen een paar jaar weer vrijkomt, zal niemand zeggen dat hij zijn verdiende straf heeft uitgezeten. Niemand zal dat aanvaarden.”

Op assisen beslist het volk. Moeilijk om daar boos op te zijn.

Gudrun : “Dat is waar, maar de procureur vroeg ook maar 21 jaar. Had zij de teller wat hoger gezet, dan zou de uitkomst anders geweest zijn. Het is voor ons ook symbolisch. Jordy zal er 29 zijn op het moment dat hij met een enkelband kan vrijkomen. Bjorn is net geen 29 geworden. Voor ons voelt het alsof Jordy het leven krijgt dat hij Bjorn heeft afgenomen.”

Hans : “Ik blijf me de vraag stellen wat Bjorn nog moet gevoeld en gedacht hebben in die dertig, veertig seconden dat hij nog geleefd heeft na het schot. Dat blijft door mijn hoofd spoken. Bjorn had alle begrip voor de moeilijke situatie van Jordy en hij had er ook respect voor. En dan staat hij daar met een kruisboog. Weet je, kort voor de moord heeft Bjorn me nog verteld dat Jordy zich niet goed voelde. Niet goed in zijn vel zat. Bjorn zei dat Jordy hem iets wou aandoen. Maar hij zou dat nooit écht doen , zei Bjorn. En kijk nu.”

Wat daar precies gebeurd is, blijft onduidelijk.

Hans : “Bjorn heeft wellicht de fout begaan van op Jordy af te stappen toen hij hem zag komen met die kruisboog. Den onzen kennende zal het wel zo gegaan zijn. Was hij maar gewoon zijn huis binnen gegaan, dan zaten we hier nu niet.”

Gudrun : “Ik geloof dat Jordy het misschien ook allemaal niet meer weet. Dat hij voor zichzelf een waarheid heeft geconstrueerd en daar niet meer van afwijkt. Ik ken het dossier van A tot Z en van Z tot A, beter dan sommigen in de rechtszaal. Het probleem met Jordy is dat hij geleidelijk toegaf wat niet te ontkennen viel, en de rest verzweeg. Hij heeft nooit het achterste van zijn tong laten zien. Uit de bewoordingen in zijn verhoren valt wel wat af te leiden. Hij wou Bjorn een toontje lager laten zingen , hem vernederen en een kopje kleiner maken . Ach, de waarheid zullen we nooit exact kennen. En hij moet er nu ook niet meer mee afkomen, het is voorbij.”

Hans : “Zijn advocaat heeft hem een schone mens genoemd op het proces. Maar als je op zulk een laffe manier iemand vermoordt en er dan nog blijft over liegen, dan ben je geen schone mens. Compassie ? Niets van. Vergeven? Nooit van mijn leven. Vroeg of laat komt boontje om zijn loontje. Ooit moet je verantwoording afleggen voor wat je in je leven gedaan hebt. Dat is hier niet gebeurd. Nu is hij beloond voor zijn leugens. Hij heeft met de voeten van iedereen gespeeld tijdens het onderzoek. Hij heeft de Civiele Bescherming naar de kruisboog laten zoeken op plaatsen waarvan hij wist dat ze daar niet lag. Dat doe je toch niet? Hij wel. En Vrouwe Justitia heeft hem er nog een flinke korting voor gegeven ook.”

Jullie hebben de ouders van Jordy gesproken op het proces. Hoe ging dat?

Gudrun : “Dat zijn doodbrave mensen. Ze hadden ons ook al een kaartje gestuurd voor de begrafenis. Ze hadden ons ook een brief geschreven, maar die hebben we geweigerd omdat het onderzoek toen nog liep. We hebben hem nu wel gelezen en ze drukken er hun absolute spijt in uit. Die mensen kunnen er ook niets aan doen.”

Hans : “Wat wel steekt, is dat ze de schuld volledig in de schoenen van S. schuiven. Dat begrijp ik niet. Het is wel hún zoon die de pijl afgeschoten heeft. Jordy kreeg van alle kanten hulp toen hij het moeilijk had. Maar hij heeft die helpende handen afgeslagen, een kruisboog gekocht en geschoten. Waarom toch? We zullen het antwoord nooit weten.”

Over de rol van zijn toenmalige vrouw S. is heel wat te doen geweest op het proces.

Gudrun : “We hadden verwacht dat het een moddergevecht zou worden tussen Jordy en S. Dat het grotendeels over haar zou gaan. Maar het is wel onze zoon die op het kerkhof ligt! Daarom hadden wij onze getuigenissen zo goed voorbereid. Om aan de jury te kunnen tonen dat het Bjorn is die echt een schone mens was. We wisten vooraf ook niet wat S. zou komen uitspoken tijdens haar verhoor. Ze had via haar advocaat gevraagd of ze zich bij ons mocht excuseren, maar dat hebben we afgeslagen. Daar hebben we goed aan gedaan. Ik gun het haar niet dat ze van ons verschoning krijgt.”

Hans : “Op de wake de dag na de feiten heb ik haar gezegd dat ik niet dul was op haar. Hoe zou ik ook? Bjorn had haar zo graag gezien. Maar nadien vernamen we dat ze terug bij Jordy was. In het leger noemen ze dat hoogverraad. Meer zeg ik daar niet over.”

Jullie getuigenis over de laatste keer dat jullie Bjorn zagen, greep naar de keel.

Gudrun : “Ik reed in mijn wagen voorop, Bjorn in zijn BMW net achter mij. Ik heb nog in mijn achteruitkijkspiegel naar hem gekeken. Heel bewust, niet zoals je honderden keren in je spiegel kijkt tijdens een normale autorit. Alsof ik het aanvoelde. Nog zoiets: veertien dagen voor de moord zijn we bij Bjorn gaan barbecueën. Ik had voor hem een fles rode wijn mee, een Pomerol van Chateau Renaissance. Wedergeboorte. Toeval?”

Hans : “Kort voor de moord was ik eens bezig in de beenhouwerij toen ik plots een stem hoorde. Je zal er rekening moeten mee houden dat hij er op een dag niet meer is , hoorde ik. In een flits. Zonder enige aanleiding. Vreemd. Even later was Bjorn er inderdaad niet meer.”

Gudrun : “Telkens er iets met Bjorn was, was er ook iets met onze dochter Bieke, die vijf jaar jonger is. Daags na de moord, terwijl ons huis vol politie zat, rinkelde de telefoon. Bieke had werk gevonden. En nu, vlak voor het proces, kreeg ze te horen dat het bod dat ze deed op een huis aanvaard was. Het voelt alsof Bjorn van boven probeert om zijn zus nog wat geluk te schenken.”

Jullie krijgen ook een stem in de strafuitvoeringsrechtbank die zich buigt over het lot van Jordy Vande Sompele.

Gudrun : “Ik hoop dat. Niet dat we verwachten om daar de volledige waarheid te horen. Dat zouden vijgen na Pasen zijn. Het proces is voorbij, hij heeft de kans gehad. Ik heb hem rechtstreeks aangesproken tijdens mijn getuigenis, maar hij verpinkte niet. Je moet het maar kunnen.”

Hans : “Laat hem maar terug in de maatschappij komen. Ik ga daar geen eisen stellen zoals een verbod om nog in Tielt te komen. Laat hem hier maar eens rondlopen. Bjorn had duizenden vrienden. Het zal voor Jordy niet gemakkelijk zijn om hier weer een leven op te bouwen. Daarom ook dat ik mij afvraag of die milde straf wel een zegen is voor hem.”

Bjorn is hier nog altijd zeer aanwezig.

Gudrun : “Je zit op zijn livingstoelen. Zijn keukenstoelen staan nu in onze keuken. Hans rijdt met zijn BMW. Toen ik zijn huis ging opruimen, heb ik zijn wasmand mee gedaan. Ze heeft hier zes maanden gestaan. Onaangeroerd. Een deel van zijn kleren heb ik gewassen, het andere deel is in een vacuümzak gegaan. Die zak ligt in zijn kamer, op zijn bed. Net zoals zijn valies van zijn laatste reis naar Spanje, met zijn favoriete kleren erin. Ik krijg het niet over mijn hart om dat weg te doen, het zal er voor altijd blijven staan.”

Dader kan binnen drie jaar vrij komen

Op 1 mei 2018 trok Jordy Vande Sompele met een geladen kruisboog naar het huis van Bjorn De Vrieze in Schuiferskapelle. Met één welgemikte pijl in het hoofd maakte hij zijn liefdesrivaal af. Vande Sompele kon niet verkroppen dat zijn partner S. stiekem aanpapte met het slachtoffer.

Meteen na de feiten bezocht S. hem in de gevangenis en blies de relatie nieuw leven in. Er waren zelfs huwelijksplannen. In de zomer van 2019 verbrak ze de relatie opnieuw en zwoer ze dat ze er alles aan zou doen opdat Vande Sompele een zware straf zou krijgen. Op het proces legde S. een weinig geloofwaardige getuigenis af, die finaal net in het voordeel van de beschuldigde speelde.

De jury aanvaardde namelijk haar dubbelspel als een verzachtende omstandigheid. Ook de procureur had dat daarvoor al gedaan en eiste 21 jaar cel. Na een opvallend kort beraad van amper drie kwartier kwam het assisenhof met het verdict: 18 jaar cel. Met aftrek van de voorhechtenis kan Jordy Vande Sompele daardoor al in mei 2024 vrijkomen met een enkelband.