Ook al zullen de eventuele veroordelingen eerder symbolisch zijn, toch vindt de familie van de broeder-scheutist uit Menen het uiterst belangrijk dat het assisenproces eindelijk gevoerd wordt meer dan 40 jaar nadat Serge Berten in het Midden-Amerikaanse Guatemala werd ontvoerd en zonder enige twijfel ook gedood. “Serge zocht nooit de aandacht”, zeggen zijn broers Stefaan en Patrick. “Hij was een doener en zette het christendom letterlijk om in de praktijk.”
Serges broers hebben maandag in Leuven het begin van het proces bijgewoond met de lange voorlezing van zo’n 6,5 uur van de akte van beschuldiging. “We reisden met de trein naar Leuven en waren daar om 8 uur ’s morgens. We hebben de intentie om elke dag te gaan, met de trein, zonder stress voor auto-opstoppingen. Normaal gezien zullen we zelf op 12 december kunnen getuigen en de afloop van het proces wordt op 15 december verwacht.”
Er zijn vijf verdachten uit de hoogste echelons van het land, maar die zijn er uiteraard niet. Ze zijn bejaard en zitten ginds trouwens voor andere zaken in de gevangenis of zijn voortvluchtig. Men plant wel videocontacten met getuigen.
Zelf naar Guatemala
Het is in eerste instantie de familie Berten die destijds de kat de bel aangebonden heeft. “We zijn twee keer in Guatemala geweest”, zeggen Stefaan en Patrick. “Nog met onze ouders die intussen overleden zijn. We kregen er geen antwoorden, maar ervoeren wel een grote appreciatie voor wat Serge er gedaan heeft. We begrepen ook dat hij er een ongelijke strijd voerde! En toen stond ons besluit vast dat we het niet zouden laten rusten. We hebben ook alles gedaan om de zaak in de aandacht te houden.”
Het momentum was toen er in 1999 een nieuwe genocidewet kwam waardoor dergelijke misdrijven nooit meer konden verjaren. De families van de andere scheutisten hebben zich toen achter hen geschaard. Toch heeft het nog 20 jaar geduurd vooraleer het proces er kwam. Stefaan: “Natuurlijk waren onze ouders ertegen toen hij in 1975 naar dat land in burgeroorlog wilde trekken.” Hij was toen 23 jaar en had in Kortrijk maatschappelijk werk gestudeerd. Waarom hij niet op tijd teruggekeerd is zoals Gentenaar Raf Allaert? “Misschien ook wel omdat hij koppig was, maar vooral omdat hij tussen onderdrukte mensen wilde leven en voelen wat zij voelden”, zeggen zijn broers.
De familie hoopt vooral ook dat dit proces een voorbeeld kan stellen en dictators doen inzien dat zij wel degelijk berecht kunnen worden.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
