Het West-Vlaamse hof van assisen veroordeelde de 42-jarige Michaël Jeanfils tot dertig jaar opsluiting voor moord op zijn levensgezellin Katy Van Casteren, 44 jaar. Om het met een cliché te zeggen: het verdiende loon van de in De Panne aangespoelde marginale Waal uit Fleurus.
Het is juridisch gezien de maximale straf voor doodslag, het misdrijf waarbij men iemand opzettelijk doodt met het oogmerk om te doden.
Michaël Jeanfils stond een week geleden bij de aanvang van zijn assisenproces precies nog voor doodslag terecht. Die vrijdag op de eerste procesdag haalden zijn twee advocaten in hun akte van verdediging aan dat hun cliënt weliswaar een agressieve, perverse leugenaar en dronkenlap mag zijn, maar nooit de bedoeling had om Katy Van Casteren om het leven te brengen. Voor Jeanfils begon zijn berechtiging enigszins onder een gunstig gesternte. Het zag er naar uit dat de verdediging tijdens de volgende procesdagen haar stelling van slagen en verwondingen met de dood tot gevolg stelselmatig hard zou proberen te maken. Want dit misdrijf wordt bestraft met vijf tot tien jaar opsluiting.
Tintelende handjes
Naarmate de procesdagen vorderden, werd hun stelling beetje bij beetje ondermijnd. Daar zorgden de meesten getuigen voor. Weinigen, heel weinigen kregen een goed woordje over Jeansfils over de lippen. Hij werd afgeschilderd als een loslopend wild seksbeest. Een manipulator, een gebrevetteerd leugenaar. Een drinkebroer pur sang. Iemand van wie de handjes al begonnen te tintelen zodra een andere man ook maar eventjes naar ‘zijn Katy’ durfde te kijken.
Het typeert de beschuldigde wanneer hij bij het aanhoren van het arrest cynisch staat te lachen
Dat de hoop op een redelijke straf minuut na minuut kleiner werd, heeft Michaël Jeansfils bovenal aan zichzelf te danken. Zijn zelfingenomen, haast arrogante houding pleitte niet in zijn voordeel. Evenmin als de botte manier waarop hij antwoordde. “Ik weet het zo goed niet meer”, haalde hij de schouders op. Jeansfils slalomde rond vragen en situaties die hem almaar nauwer tegen de muur spijkerden. Als hem werd gevraagd waarom hij Katy Van Casteren zo zwaar toetakelde dat de dood volgde, antwoordde de beschuldigde dat hij dat niet kan betwisten of bevestigen.
Prietpraat en gelul
Dat hij die fatale nacht te stomdronken was om zich te herinneren wat hij deed en om zijn eindeloos geweld te camoufleren. Gelul. Prietpraat van iemand die dagelijks een bak Jupiler achterover slaat, maar die avond een alcoholemie vertoont, overeenkomstig met ongeveer tien glazen pils. Ten slotte heeft Jeanfils ook zijn verleden tegen zich. Ooit sloeg hij Katy twee weken in coma. Om maar iets te zeggen. Het typeert de beschuldigde wanneer hij bij het aanhoren van het arrest cynisch staat te lachen.
De zes mannen en evenveel vrouwen van de jury gingen voor moord. Jeanfils had een plan, handelde met voorbedachten rade. Hij heeft zichzelf tot moordenaar uitgeroepen. Het is nu eens niet de schuld van een ongelukkige jeugd of een ontredderde gezinssituatie.
Sinds zijn voorhechtenis in april 2012 zou Michaël Jeanfils een andere man zijn. ‘t Zal wel zeker, want daar is geen alcohol. Hij en drank is een moordende combinatie. Jeanfils staan nu minstens vijftien jaar voor de boeg om af te kicken.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier