Assisen Scalpelmoord – Buren wisten dat O. het slachtoffer lastigviel

Beklaagde Ridoan Oudaha in de rechtbank. © BELGA

Op het assisenproces tegen Ridoan O. (43) hebben enkele buren van het slachtoffer hun getuigenis afgelegd. Meerdere getuigen wisten dat Jill Himpe (36) lastiggevallen werd door de beschuldigde. Het slachtoffer en haar moeder hadden gevraagd om altijd de politie te verwittigen als ze iets verdachts opmerkten.

Pieter V. herinnerde zich nog hoe Jill Himpe in de zomer van 2019 bij haar moeder in Wevelgem introk. “Jill zei eens dat ze gevolgd werd en dat ze telefonisch bedreigd werd door haar ex-vriend.” De getuige kreeg net als andere buurtbewoners een briefje met het telefoonnummer van een politieman. “Dat was voor verdachte omstandigheden. Ik heb een paar keer een verdachte BMW langzaam zien passeren, maar heb geen nummerplaat kunnen noteren.”

Briefje in de brievenbus

Ook de toenmalige vriendin van V. wist nog dat ze een briefje in de brievenbus vonden. “Er stond dat we verdachte zaken moesten laten weten aan de politie. Zijn naam en een korte persoonsbeschrijving stonden daar ook op.” Shirley S. praatte meermaals met Jill Himpe over haar relatiebreuk. “Ze heeft verteld dat ze gebroken had met haar vriend, omdat ze het gevoel had dat ze wat gevangen zat in die relatie.” Het slachtoffer vertelde haar ook dat de beschuldigde eerder al geweld had gebruikt. “Ze had wel wat schrik door alles wat er al gebeurd was, maar ze trad niet in detail. Ze heeft wel verteld dat ze nog werd lastiggevallen door hem.”

Een andere buurman werd eveneens gevraagd om verdachte zaken over ‘een Marokkaanse man’ steeds te melden aan de politie. “Maar wij hebben daar nooit niemand gezien, moet ik zeggen.” Kurt D. sprak slechts een tweetal keer met Jill Himpe. “Ik heb van haar moeder Caroline gehoord dat ze heel bang was van die man, maar van Jill zelf heb ik dat nooit gehoord.”

Hoge snelheid

Na de feiten liet O. het lichaam van het slachtoffer achter in de woning van haar moeder. Isabelle V. zag hoe de beschuldigde met hoge snelheid kwam aangereden. “Hij draaide in volle vaart de straat in. Ik vreesde dat hij mijn voertuig of een woning zou aanrijden.” Volgens de getuige greep de bestuurder ook in de richting van de passagierszetel, maar het slachtoffer zag ze niet zitten. Door de berichtgeving in de media legde V. pas later de link met de feiten. “Als ik dan de beelden op tv zag, wist ik zeker dat het dezelfde auto was.”

Even later zag Ellen D. hoe de Amerikaanse stafford van de moeder van Jill los over straat liep. “Ik zag dat er een hond de hele tijd de straat overstak. Ik heb de hond aangesproken en die is dan eigenlijk gewoon bij mij blijven staan.” Aan de woning waarheen het dier steeds liep, stelde de getuige meerdere bloedspatten vast. “Omdat er ook stukjes touw op de stoep lagen, dacht ik dat de hond iets kapotgebeten had of zo. Maar toen de hond niet gekwetst bleek, heb ik de politie gebeld, want het bloed moest dus van ergens anders komen.”

Werkgever

De werkgever van Himpe kwam tegelijk met de politie aan in Wevelgem. Francis M. was ongerust omdat het slachtoffer niet was komen opdagen op een carpoolparking in Gentbrugge. Van daaruit zouden ze samen naar een beurs in Amsterdam vertrekken. “Ik dacht eerst dat ze misschien haar staart had ingetrokken, maar ik voelde dat er iets niet klopte toen de politie naar dezelfde woning ging.” De getuige zag vanuit de combi hoe een slotenmaker de deur opende. “Ik hoorde verschillende kreten van de politieagenten die niets aan de verbeelding overlieten. Achteraf heb ik in de auto mijn echtgenote opgebeld en geweend als een klein kind.”

Jill Himpe was pas zes weken eerder aangeworven om een drinkwatersysteem mee te helpen opstarten. “Ze had een innemende persoonlijkheid. Ze is binnengekomen met trillende handen, maar ik voelde onmiddellijk dat er zin in had. Ze had zich goed voorbereid en we hebben die onzekerheid zien wegsmelten. De naam ONA en de kleuren zijn nog door haar bedacht.” M. herinnerde zich ook nog hoe ze na een werktrip naar Barcelona werden opgewacht door de beschuldigde. “We vonden het vreemd dat een ex-partner om 23.30 uur in de luchthaven stond. Ik zocht er verder niks achter, vermits ze nooit heeft laten blijken dat er gevaar schuilde.”

Straks komt onder andere de moeder van het slachtoffer nog aan het woord.