Op het assisenproces tegen Ann Vandekerckhove (46) uit Zwevegem, die terecht staat voor de gifmoord op haar zoontje Ferre (8), heeft de vader van het slachtoffer getuigd. “Het enige wat ik van Ferre nog heb, is zijn knuffel in de kast”, zei Kenny Dewerchin. De excuses van de beschuldigde aanvaardde hij. “Maar je vergeven kan ik niet”, klonk het.
In 2010 gingen de wegen van Ann Vandekerckhove en haar toenmalige echtgenoot Kenny (36) uit elkaar. Ferre was toen twee jaar oud. “De eerste jaren van onze relatie waren goed, anders zou er ook geen kind van gekomen zijn. We werkten wel veel, ook in de weekends. Veel sociale contacten hadden we niet, ik had daar ook geen behoefte aan. Toen ze op het werk betrapt werd met alcohol, wist ik dat ze met een probleem zat. Kort daarna vond ik ook kartonnetjes wijn, weggestopt in een kamer achter een matras. Ze moest dan verplicht in begeleiding van haar werk en dat heeft ze ook gedaan. Uiteindelijk zijn we gescheiden omdat we uit elkaar waren gegroeid. Ann was emotioneel toen ik zei dat ik wou scheiden, maar we hebben dan wel afspraken kunnen maken. In het begin ging dat heel goed, maar dat is slechter beginnen gaan vanaf het moment dat Ann wist dat ik een nieuwe vriendin had”, vertelde de vader, die nu met zijn nieuwe vriendin Sharon in Menen woont.
Beetje dronken
“Wij maakten vers eten, maar Ferre wou alleen voorverpakt eten. Macaroni uit de Aldi, ballekes van de traiteur en pannenkoeken uit een pakje in plaats van de verse van mijn vriendin. Ferre vertelde eens dat hij een beetje dronken was geweest, van een bruin pulleke . Ik toonde hem een bierflesje, maar dat was het niet zei hij. Het was iets kleiner. Toen Ann hem kwam halen, gaf ze toe dat hij aan de ether had gezeten. We hebben hem toen uitgelegd dat je daar kan van doodgaan, dat hij daar niet mocht aanzitten. Ik kan me niet inbeelden dat Ferre daar dan nog zou aanzitten. Ik wist natuurlijk ook niet dat heel dat huis daar vol ether stond. Ik wist ook niet Ann depressief was en dat het huis zo dramatisch erbij lag”, klonk het.
De dag van de feiten, 15 maart 2017, kreeg hij ’s morgens vroeg een telefoontje van de beschuldigde. “Ik dacht dat ze geen opvang had voor Ferre en daarvoor belde. ‘ De kleine is dood. Hij is gisteren gevallen en moest overgeven. Toen ik vannacht op stond om naar het toilet te gaan, zag ik dat hij dood was ’, vertelde ze. Omdat ik ervan uitging dat het een ongeval was, nam ik haar niets kwalijk. Dan hoorde ik van de MUG-arts dat het een verdacht overlijden was en dat de politie erbij gehaald was. Nu ben ik er wel van overtuigd dat het geen ongeval was. Iemand die verslaafd is, denkt alleen aan zijn verslaving. Maar Ann zegt dat ze perfect wist wat ze deed, dat ze nog functioneerde. Dan moet ze geen ether laten rondslingeren op plaatsen waar een kind erbij kan. Er zijn er maar twee die de waarheid kennen: Ferre en Ann. En Ferre kan het niet meer vertellen”, stelde de vader.
Geen vergiffenis
Over een eventueel motief had de vader ook wel een idee. “Waarom werd daar op het laatst zo veel geroepen tussen Ann en Ferre? Ik kreeg hem ook niet meer aan de telefoon. Ik vermoed dat Ferre mij wou zeggen dat hij terug bij mij wou komen wonen. Maar mocht Ann dat geweten hebben, dan zou ze dat niet hebben kunnen verkroppen”, zei de vader. “Mijn wereld is ingestort toen Ferre stierf. Ik ben nog afscheid gaan nemen van hem. Hij lag in een lijkzak, met alleen zijn hoofdje eruit. We mochten hem niet aanraken, twee agenten hielden ons in de gaten. De knuffels die we op zijn graf gezet hebben, zijn spoorloos verdwenen. Het enige wat ik van Ferre nog heb, is een knuffel in mijn kast”, zei de vader.
Daarop nam beschuldigde Ann Vandekerckhove het woord. “Ik zou willen zeggen dat het mij spijt dat het zo ver gekomen is, wat er gebeurd is. Ik heb onze zoon niets aangedaan. Ik was verkeerd bezig, met de toestand van het huis en met mijn verslaving. Maar ge weet: ik zou Ferre nooit iets aandoen. Ik hoop dat je mij ooit kan vergeven”, richtte ze zich tot haar ex-man. “Ik aanvaard je excuses, maar vergeven? Dat weet ik niet”, antwoordde die. “Ik heb gezegd ‘ooit’. Het is voor ons alle twee zwaar. Sorry”, repliceerde Ann Vandekerckhove.
Hond neergestoken
Ook de nieuwe partner van vader Kenny kwam haar getuigenis afleggen. Slachtoffer Ferre noemde haar ‘mama Sharon’. “Ferre is in mijn leven gekomen op een moment dat ik een hevige kinderwens had. Ik heb dan ook meteen mijn vleugels om hem heen geslagen. Maar ik heb hem nooit willen afnemen van Ann, ik zei hem ook dat hij maar één mama had. Hij vertrouwde mij wel. Hij vertelde mij ook dat hij in de zetel had geslapen omdat mama de kleren nog niet in de kasten had gestoken. Maar ik zag daar geen erg in, Ann werkte ook fulltime. Maar dat het daar zulk een drama was, dat wist ik niet. Ik wist wel dat er iets niet klopte toen Ferre slechter begon te eten, zei dat hij een hond had neergestoken, andere kinderen begon te slaan. Dat was geen normaal gedrag meer. Ik ben gaan informeren op school, die hebben me naar de huisarts gestuurd, die raadde me een neuroloog aan die me dan doorverwees naar de spoed om dan uiteindelijk bij De Korbeel terecht te komen, een crisisopvang voor kinderen met psychische moeilijkheden. Om 23 uur ’s avonds brachten we hem daar binnen, om 7 uur ’s morgens moesten we hem al gaan halen omdat de mama niet wou meewerken”, klonk het.
Sinterklaas
De vrouw vertelde dat zijn mama voor Ferre god was. “Ferre geloofde alles wat zijn mama zei. Blijkbaar had zij hem gezegd dat ze zou dood gaan als hij er niet was. Ik heb hem daarin niet tegengesproken, het zou hem alleen maar meer in de war gebracht hebben. Wij waren er bijvoorbeeld ook van overtuigd dat hij wist dat Sinterklaas niet bestond. We hadden hem uitgelegd dat wij die cadeautjes moesten betalen. Hij wou een hoverboard maar dat was te duur voor ons. Toen hij terugkwam van zijn mama zei hij dat we grote leugenaars waren, dat Sinterklaas wél bestaat en dat hij de cadeautjes wel zou betalen”, vertelde de vrouw.
De dood van Ferre liet een diepe indruk na. “Ik kon niet geloven dat Ferre dood was toen Kenny het mij vertelde. Ik voelde me schuldig. Ik was vrij hard in de opvoeding. Hij moest zijn huiswerk maken, op tijd in bed, gewassen worden. Dat heeft veel discussies gegeven tussen mij en Ferre. Dan zei hij dat hij van alles van zijn mama wél mocht. Maar ik hield voet bij stuk. Toen hij dood was, stelde ik me de vraag of ik hem niet gewoon beter zijn zin had laten doen. Hij heeft maar acht jaar geleefd! Mijn dochtertje vraagt zich nu af waar haar broer is. In de hemel, moet ik dan zeggen. De beschuldigde heeft Ferre van ons afgenomen maar ook mijn dochter veel pijn gedaan”, barstte ze in tranen uit.
In de loop van de dag komen nog andere familieleden getuigen, de pleidooien starten morgen.
Ethermoord
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
