Een 55-jarige man uit De Haan die jarenlang tientallen vrouwen en kinderen heimelijk filmde, moet niet naar de cel. De Brugse raadkamer besliste om Francis V. te interneren. De vrouw die hem drie jaar geleden betrapte en zo een einde maakte aan het dubbelleven van V. stelt zich vragen bij die beslissing. “Zal die man daarmee geholpen worden?”, vraagt Gerda Buffel zich af.
Zaterdagmiddag 10 november 2018. Gerda Buffel en haar partner zijn aan het winkelen in de Brico in de Kolvestraat in Brugge. Plots merkt Gerda een man op die zich vreemd gedraagt. “Hij stond heel dicht bij een knappe, slanke jongedame. Ze had een minirokje aan, met een legging eronder. Ik zag hoe die man een rolletje vasthad, dat hij alsmaar tegen en langs haar been hield. Telkens ging de vrouw opzij. Plots kwam hij naast mij staan. Ik had een lange, zwarte rok aan. Ik zag hoe hij zich hurkte, iets uit het rek leek te nemen maar ondertussen dat rolletje onder mijn rok hield. Toen hij weg was, zei ik tegen mijn vriend dat die kerel wellicht aan het filmen was. Mijn vriend geloofde me eerst niet. Ik ben dan terug naast die man gaan staan en hij begon gewoon opnieuw”, vertelt Gerda.
Suikerklontje
Ze haalde er een personeelslid van Brico bij, die op zoek ging naar de man. “Plots stond hij daar weer naast mij. Mijn vriend graaide dat rolletje uit zijn hand. Geef dat terug!, riep hij. Geef wat terug, je cameraatje?, reageerde mijn vriend, waarop die man snel wegliep. Ik gilde naar de kassa dat ze hem niet mochten laten passeren. Ondertussen begonnen wij de grond af te speuren naar het cameraatje want dat zat niet meer in de rol. Plots arriveerde de politie met wel drie interventieploegen. Tijdens een fouille hebben ze het dan gevonden: een cameraatje niet groter dan een suikerklontje. Uit de opnames bleek dat hij die dag al in de Aldi, de Lidl en de Action was gaan filmen. Die man zei dat hij blij was dat we hem betrapt hadden. Nu kan ik eindelijk hulp krijgen voor mijn probleem, zei hij.” De politie identificeerde de man als Francis V., getrouwd en vader van drie kinderen uit De Haan.
Gerda had in eerste instantie medelijden met de op heterdaad betrapte voyeur. “Daags na het voorval zat ik te wenen in de zetel. Ik voelde me schuldig omdat we de politie gebeld hadden. Ik had het gevoel dat ik die man zijn leven verknald had. Wat moesten zijn vrouw en kinderen nu niet denken over hem? Pas later is het besef gekomen dat ik juist gehandeld heb”, zegt ze. Gerda had namelijk als slachtoffer het recht om op geregelde tijdstippen het dossier in te kijken. Wat ze daarin zag, tartte elke verbeelding. “Toen ik de eerste keer opnieuw buiten kwam, moest ik overgeven. Ziekelijk, wat die man gedaan heeft. Uit het dossier bleek dat hij al meer dan tien jaar bezig was met zijn perverse praktijken. Onder de rokken filmen van nietsvermoedende vrouwen in winkels, dat was nog het braafste wat hij deed”, vertelt Gerda.
AZ Sint-Jan
De beelden die ze in het dossier zag, staan op haar netvlies gebrand. “Hij brak in bij buurvrouwen en bij een bevriend echtpaar en installeerde er camera’s in het toilet en de badkamer. Hij stak zelfs cameraatjes in lege houders van WC-verfrissers. Hij nodigde mensen uit om bij hem thuis in de jacuzzi te komen zitten en hing het tuinhuis waar zijn gasten zich omkleedden vol camera’s. Ook de vriendinnetjes van zijn dochter werden zo het slachtoffer. Ook in de toiletten op zijn werk en zelfs in het AZ Sint-Jan heeft hij mensen heimelijk gefilmd. Walgelijke beelden, die hij monteerde als een film om er later met plezier te kunnen naar kijken. De bestanden gaf hij weinig verhullende namen als panty-korte-rok-in-Aldi, grote-lippen of roze-broek-lekker. Het bleef ook niet bij filmen. Uit het dossier blijkt dat hij ook inbrak bij buren, de lingerie van de vrouw des huizes aandeed en zichzelf vervolgens bevredigde. Op die lingerie, of zelfs op vuile onderbroeken die hij uit de wasmand haalde”, zegt Gerda.
Dat die man die haar in de Brico had gefilmd zulk een ziekelijke pervert bleek te zijn, was voor Gerda een enorme shock. “Maar de andere slachtoffers in het dossier zijn nog veel meer geschrokken. Plots kregen zij telefoon of bezoek van de politie met allerlei vragen over Francis V. Plots bleek hun buurman, hun beste vriend, hun familielid een voyeur te zijn die hen al jarenlang filmde op toiletten, badkamers en andere plaatsen. Maak dat eens mee! De beelden hield hij gelukkig voor zich, ze werden niet gedeeld. Maar hij was wel actief op gespecialiseerde internetfora waar voyeurs elkaar tips geven over hoe je bijvoorbeeld een camera het best positioneert om een slachtoffer te kunnen filmen. Walgelijk”, vindt Gerda.
Geestesstoornis
Vorige week besliste de raadkamer in Brugge om Francis V. niet voor de rechter te brengen, maar hem te laten interneren. De man zou volgens de aangestelde gerechtspsychiater aan een ernstige geestesstoornis lijden waarvoor hij intensieve behandeling nodig heeft. “Hij gaat één keer per week naar FIDES in Beernem, waar ze mensen met afwijkend seksueel gedrag behandelen. Is dat voldoende? Zal hij daarmee geholpen zijn? Ik betwijfel het. Volgens mij komt hij er daarmee wel heel goedkoop van af. Sommige beelden die hij had, kan je gerust kinderporno noemen. En hij heeft dus ook inbraken gepleegd. Aan mij heeft hij nooit zijn excuses aangeboden. Ik heb hem gezien in de rechtbank, maar hij zei nooit iets. De man die er niet mee inzat om andere vrouwen heimelijk te filmen, durfde me plots zelfs niet meer aankijken”, zegt ze.
Zoals voor zovele slachtoffers van zedenfeiten hadden de feiten ook voor Gerda een impact op haar leven. “Ik ben te rade gegaan bij slachtofferhulp want ik durfde in het begin geen kleedjes of rokjes meer te dragen. In de drie jaar sinds de feiten ben ik ook nog maar één keer terug in de Brico geweest, terwijl dat vroeger een winkel was waar we geregeld gingen om materiaal te kopen voor de verbouwingen van ons huis. Ik sta ook in contact met andere slachtoffers van hem, onder wie buren. Voor hen doet het heel raar aan dat die man daar nog altijd woont”, zegt Gerda. De beslissing van de raadkamer is definitief. Noch Francis V., noch het parket – dat zelf ook aanstuurde op een internering – tekent beroep aan tegen de beslissing.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
