Heksen en wijn

Lien Vansteenbrugge vertelt over haar leven in Tielt.

Zaterdag was het feest! Beter nog: boekenfeest! En nóg beter: boekenfeest op de werkvloer! Jaja, dat is een driewerf-hoera-dag voor mij. De Kortrijkstraat lag er maar beduimeld en verlaten bij. Daar zat de herfstvakantie uiteraard voor iets tussen. Die is nu eenmaal ideaal om er een paar dagen tussenuit te knijpen met de kinderen, vrienden of partner. Ook enkele collega-handelaars hadden zich bij dat plan aangesloten. Gelijk hebben ze. Ook de kleine zelfstandige mag al eens op welverdiend verlof.

Maar wij waren wel van de partij. Iets voor elf kropen boekenwurmen massaal uit de krochten van de stad. De winkel begon vol te stromen voor de signeersessie van Frederic Vermeulen, die zich voor het eerst aan een roman waagde: ‘De Heks van Gottem’. Voor mocht u nog nooit in uw eigen stad hebben rondgedwaald: haar standbeeld prijkt onder de Halletoren en haar roepnaam is Tanneken Sconincx.

“Een bestseller over lokale geschiedenis, hoera!”

Nu zijn boekverkopers wel een bestseller links en rechts gewoon, maar dit is toch net dat tikkeltje anders. Een lap lokale geschiedenis die bij het brede publiek in de smaak valt, dat juichen we meer dan toe. De exemplaren vlogen de deur uit, de rij bij de auteur was lang en de sfeer opperbest.

Dat kan ook aan de wijn gelegen hebben, die we voor één keer rijkelijk mochten schenken tijdens de werkuren. Drinken mochten we helaas niet, maar dat haal ik één dezer mistige dagen in, met Tanneken op mijn schoot. Gesigneerd en al.