Wouter Deboot reist opnieuw door Amerika in ‘Iedereen Beroemd’

De Vlamingen kennis laten maken met het echte Amerika, dat was het doel van Wouter Deboot. Wekenlang kon je zijn belevenissen volgen in ‘Iedereen Beroemd’, nu vertelt hij over het leven na de opnames.

Vanaf maandag 9 juli fiets ik opnieuw dwars door Amerika. En deze keer leg ik de volledige afstand in één week af. Vier afleveringen van ruim twintig minuten krijg je op je scherm, op de dagen dat er in Rusland ‘s avonds niet gevoetbald wordt.

Het is leuk om eens een wat langer verhaal te kunnen brengen. Sinds jaar en dag is de voornaamste opmerking bij mijn reportagewerk: ‘waarom zo kort?’ De wekelijkse bijdragen in Iedereen Beroemd duren dan ook slechts zes minuten. Een format met grenzen waar je onvermijdelijk tegenaan botst.

Vijfhonderd uur beeldmateriaal

Hoe dan ook is wat de kijker ziet een selectie. Ik draaide om en bij de vijfhonderd uur beeldmateriaal in Amerika, verdeeld over mijn drie camera’s. Om daar een dwarsdoorsnede van hoe den Amerikaan heden ten dage leeft en denkt van te brouwen, moet er behoorlijk geknipt en geplakt, maar vooral ook geschrapt worden. Kill your darlings, zo luidt het vaak in vakjargon. Je persoonlijke favorieten schrappen omdat ze niet passen in het verhaal. En dat gebeurt vaak met pijn in het hart. Niet te tellen zijn de grappen, grollen, fratsen en blunders van zowel mijn gesprekspartners als van mezelf.

Ik denk dan bijvoorbeeld aan al die keren dat ik voor de camera een kleine inleidende presentatie insprak, en daar op slechte dagen wel een poging of tien voor nodig had om niet over mijn eigen woorden te struikelen. ‘Ik sta momenteel in Wind River Indian Reservation…’, een ogenschijnlijk niet eens zo moeilijke tongtwister, maar met de bloopers alleen al ging ik die dag al ruim boven de zes minuten uitkomen.

Wat op het scherm komt is het resultaat van aanhoudend kiezen. Een selectie van een selectie van een selectie van een…

Andere dingen geraakten dan weer niet voorbij de censuurcommissie, zoals die keer toen ik in Kremmling, Colorado mijn camera meenam tot aan het sanitair blok van de camping om daar in alle discretie een sfeerbeeldje te schieten.

De gevolgen van een flirterige blik

Een bevallige jongedame had niet door dat ik heel even aan het filmen was, en liet het deurtje van haar douchecabine ‘toevallig’ wat openstaan. Haar flirterige blik bracht me serieus van mijn stuk, en toen ze mijn camera plots toch in de smiezen kreeg, deed ze er nog een plagerig schepje bovenop. ‘Je bent toch niet aan het filmen, hé? Ik wil niet dat deze beelden ooit op een pornosite verschijnen. Anders mag ik het sowieso gaan uitleggen aan mijn man, want die ziet alles’, knipoogde ze. Ik kon de humor van de heartlanders wel smaken. Alleen belette het katholieke uur waarop Iedereen Beroemd wordt uitgezonden dat beelden als dit de uiteindelijke montage haalden.

Het is maar een kleine greep uit de overvloed aan zaken die sneuvelden. Wat op het scherm komt is het resultaat van aanhoudend kiezen. Een selectie van een selectie van een selectie van een… Het is niet hét verhaal van Amerika, maar míjn verhaal. Een verhaal dat volgende week echt op zich mag staan. Zonder versprekingen en oneerbare voorstellen, maar daarom hopelijk niet minder interessant.