Ontroerend Goed: Hoge vuurtoren in Heist

Met een eigenzinnige blik op de vaak vanzelfsprekende pareltjes van on(t)roerend erfgoed trekken fotograaf Pieter Clicteur en journalist Bert Vanden Berghe door West-Vlaanderen.

Hij staat er wat verweesd in de weide. Het zicht op de zee ontnomen door grijze appartementsgebouwen, zelfs de schaduw reikt amper tot de nabijgelegen ‘vuurtorenwijk’, die ook al niet uitblinkt in architecturale stijl. De vuurtoren is een van de eerste constructies aan onze kust die opgetrokken is uit gewapend beton, maar de stijlvolle deur, de decoratie in bakstenen en de groteske bogen rond de ramen zijn nog altijd een toonvoorbeeld van wat art nouveau kan zijn.

Ook de top van de vuurtoren etaleert sobere klasse. Van daaruit zie je nog het letterlijke en figuurlijke kleine broertje van de Hoge vuurtoren. Allebei werden ze gebouwd tussen 1905 en 1907. Ze vormden samen een lichtlijn, die ervoor moest zorgen dat de schepen veilig de haven van Zeebrugge binnenvoeren. Die werd alsmaar belangrijker nadat er door het verzanden van het Zwin geen goeie vaarweg meer was van en naar Brugge. De uitbreiding van de haven zorgde ervoor dat de beide vuurtorens hun functie verloren. Het licht doofde definitief in 1983. Het zou nog 15 jaar duren voor het gebouw gerestaureerd werd.

En vandaag heeft de toren nog niets aan charme ingeboet. Tijdloos, heet het. Hij staat te midden van een beschermd natuurgebied, dat voornamelijk een broedplaats is voor onder meer de waterhoen, meerkoet en rietzanger. Dezer dagen kan er ook al eens een watersnip opduiken. Schepen mogen dan niet langer de toren als ijkpunt gebruiken, de vogels doen dat wel nog. Het is niet veel, maar toch een… lichtpuntje.