Met een eigenzinnige blik op de vaak vanzelfsprekende pareltjes van on(t)roerend erfgoed trekken fotograaf Pieter Clicteur en journalist Bert Vanden Berghe door West-Vlaanderen.
Imposant, dat is het minste wat je kan zeggen van het prachtige White Residence, dat in de volksmond nog altijd bekend is als Le Grand Hôtel. Het opende 150 jaar geleden de deuren, toen het eerste treinstation in Nieuwpoort het toerisme voorgoed aanzwengelde. Toen heette het nog Grand Hôtel des Bains. Ze gingen er prat op dat ze elektriciteit en telefoon hadden, geen evidentie in die tijd.
Maar gloriejaren duren nooit heel lang, en tijdens WO I brandde het hotel helemaal uit. In de jaren 20 werd het helemaal heropgebouwd, inclusief restaurant en kruidenierszaak. Ook de Tweede Wereldoorlog zou een cruciale rol spelen in de geschiedenis van het gebouw. Het werd gebruikt als krijgshospitaal en door de Duitsers al heel snel herschapen tot een ruïne.
En net als eb en vloed blijft de geschiedenis zich herhalen, dus werd het hotel opnieuw opgebouwd in opdracht van een Kortrijkse dokter. Het kreeg de naam White Residence. Er werden net geen vijftig appartementen in ondergebracht. Toeristen beleefden er magische zomers aan het Hendrikaplein, nieuwkomers vergaapten zich eerst aan de gevel en de imposante hal bij het binnen-komen, daarna aan het uitzicht op zee.
Gloriejaren duren nooit heel lang en l’histoire se répète. Vorig jaar liet de burgemeester het hotel in volle zomerseizoen sluiten, omdat het niet brandveilig genoeg was. Hij wilde naar eigen zeggen vermijden dat het opnieuw tegen de vlakte zou gaan door brand. Wat er nu mee zal gebeuren, is nog onduidelijk. Misschien wordt het nog eens nieuw leven ingeblazen. Mooie zaken komen altijd terug.
Als eb en vloed.
Ontroerend goed
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier